Λαζάρου Σοφοκλής
Ανάληψη
ΑΝΑΛΗΨΗ
Οἱ ρόδινες αὐγινές ὦρες τοῦ Αὐγούστου
Μέ παίρνουν σέ σύναξη μυστική, στόν οἶκο τοῦ Ἐλέους
Δέ μέ παίρνουν, ἁπλῶς σαλπίζουν προσκλητήριο, γιατί ἀκόμα
εἶμαι ἀδιαπέραστη ὕλη
Μέ κρατοῦν καθηλωμένο
Ἀκινητοῦν μέσα μου οἱ ὦρες καί μέ κατεργάζονται
Οἱ ὦρες, οἱ αἰῶνες μέ καίουν καί ἀκόμα μέ καίουν
Μιά ἀναγεννώμενη ἄφθαρτη ἄνοιξη βαδίζει κι ἐπανέρχεται
Ὅλο ἐπανέρχεται ἡ ἄνοιξη κι ὁ ἑαυτός μας.
Κύριε τοῦ Ἐλέους, ρίξ’ ἕνα βαρύ χειμώνα στό σῶμα μου
Καί μιάν εὐδία στήν ψυχή μου
Ἕνα μουχρό χειμώνα κι ὕστερα ξανθό καλοκαίρι. Κύριε,
Ν’ ἀναληφθῶ στίς ρόδινες αὐγινές ὧρες τοῦ Αὐγούστου.
Σοφοκλής Λαζάρου («Επιστροφή»)