Λάζαρος άγιος

Το τραγούδι του Λαζάρου

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤOY ΛΑΖΑΡΟΥ

Παραλλαγή Καρπασίας

(Αθ. Σακελλαρίου, Τά Κυπριακά,Β΄,1891, σσ. 82-84)

 

Αποσπάσματα

 

... Τότες η Μάρτα έκλαιεν και αναμαλλιασμένη

φιλά τα πόδια του Χριστού και ένι δακρυσμένη.          

Της Μάρτας λέει ο Χριστός αν είσαι πιστεμμένη,

δράμε προστάν και δείξε μου το μνήμα του πού ένι.         

Τότες η Μάρτα έδραμεν 'ς τον τάφον και πηαίνει,

κη έδειξέν του το μνήμα του κη εστάθη λυπημένη. 

Τότες έδραμεν ο κτίστης και ποιητής των    πάντων,

κη οι ουρανοί τον τρέμουσιν, κη η γη χαμαί φοάται.

Θαυμάσιον    παράδοξον, άρκοντες να ΄δροικάτε, 

ως βασιλέαν και ως Θεόν να τον δοξολοάτε.         

Τον Λάζαρον εφώναξεν κη ο Άδης κάτω τρέμει,

τρέμουσιν κη οι ουρανοί, τρέμουσι κη οι αρχαγγέλοι.

Και λέει τους ο Πρόδρομος χαίρετε κολασμένοι,

κη εσού πρωτόπλαστε Αδάμ και Εύα δειλιασμένη,

κη ο όφις σου ωμίλησε κη ευρέθης ξηβκαρμένη,

εξήβκαλές μας τον Αδάμ κη έμαστουν κολασμένοι.

Καί εν δεσπότης ο Χριστός 'ς την γην και βασιλεύκει,

κη ανέστησε τον Λάζαρον γιατί η Μάρτα κλαίει,

να δείξη και το θάμμα του να δούσιν οι Οβραίοι...

...Συμβούλιον εκάμασιν ούλοι τους οι Οβραίοι,

πώς να τους θανατώσουσιν ως η Γραφή το λέει.

Ο Λάζαρος εμίσεψεν μέσα 'ς το πλοίον ΄μπαίννει

την θάλασσαν αρμένισεν 'ς τον Λάρνακαν εβκαίννει,

και εκκλησίαν έκτισεν και ένι θαμμασμένη,

τ' ωμόφορόν του ’χάρισεν κη ένι χαριτωμένη.

Τριάντα χρόνους έζησε 'ς την γην την στερκωμένην,

ποτέ του εν εγέλασεν 'που ’χεν καρτιάν καμμένην,

αθθυμάτουν ο Λάζαρος και η ψυχή του τρέμει.

Ακούσατε, χριστιανοί, να είστε συναμμένοι,

για τι ο Χάρος έρκεται κανένας εν το ξέρει,

κη εκείνος κλέφτει την ψυχήν, 'ς τους ουρανούς πηαίννει... 

Και τότες τρέμει η ψυχή ίντα μπορεί να ποίση,

εν κη εν’ αρκάδαις για κανέν εις τον θεόν να πέψη,

εν κη έχει άσπρα για χρουσά, ’κει για να τα ξοδέψη.

Μέσα 'ς το σκότος ρίβκουν την κη εν μπόρει να σαλέψη,

έχει ζοφώδεις δαίμοναις εκεί και κατοικούσιν,

όσαις ψυχαίς 'πάσιν εκεί ούλαις το μαρτυρούσιν.

Κλαίσιν κη αναστενάζουσιν να παρηορηθούσιν,

μήτε παρηορκάν θωρούν μήτε φως εν θωρούσιν˙   

κλάμματ’ αναστενάμματα 'ς τον Άδην εν περνούσιν,

μόνον ζωήν αιώνιον μέσα ’κει μαρτυρούσιν.

Χρόνους πολλούς χαρούμενοι και σεις και τα παιδκιά σας,

Η Παναΐα κη ο Χριστός, κη άιος Λάζαρος να 'νι βοήθειά σας.