Λαμπρίας Παναγιώτης
Κυπριακής καταγωγής (από την πλευρά του πατέρα του) δημοσιογράφος, δικηγόρος και πολιτευτής, στενός συνεργάτης του πρώην πρωθυπουργού της Ελλάδας Κωνσταντίνου Καραμανλή*. Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1926 και πέθανε το 2001. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, εργαζόταν όμως από 18 χρόνων στον Διεθνή Ερυθρό Σταυρό και αργότερα στο υπουργείο Εφοδιασμού. Ενώ υπηρετούσε για τρία χρόνια ως ανθυπολοχαγός, ασχολήθηκε με τη δημοσιογραφία. Το 1950 ενεγράφη στον Δικηγορικό Σύλλογο Αθηνών και άρχισε να ασκεί ενεργό δικηγορία. Σταδιακά όμως τον απορρόφησε η δημοσιογραφιά και εργάστηκε σε πολλές εφημερίδες και περιοδικά, χωρίς ωστόσο να εγκαταλείψει τελείως τη δικηγορία. Διετέλεσε αρχισυντάκτης του περιοδικού «Εικόνες» μέχρι και την ημέρα που έκλεισε το περιοδικό, κατά την εκδήλωση του πραξικοπήματος των συνταγματαρχών στις 21 Απριλίου 1967. Το 1961 ο Π. Λαμπρίας σχεδίασε την έκδοση και ανέλαβε τη διεύθυνση συντάξεως της εφημερίδας «Μεσημβρινή» ωσότου και αυτή, μαζί με τις «Εικόνες», έπαυσε να εκδίδεται στις 21 Απριλίου 1967. Κατά το ίδιο διάστημα διετέλεσε γενικός γραμματέας, αντιπρόεδρος και πρόεδρος της Ενώσεως Συντακτών Αθηναϊκού Τύπου που διαλύθηκε από τη δικτατορία.
Μετά το πραξικόπημα αρνήθηκε να εργαστεί σε ημερήσιες εφημερίδες και μετέσχε σε μια ομάδα μελέτης για την έκδοση της εγκυκλοπαίδειας «Britannica» στην Ελλάδα και εκδόσεις επιστημονικών βιβλίων. Το 1968 επανεξέδωσε (ως συνδιευθυντής με τον Κ. Ψύχα) το περιοδικό «Εικόνες», κυκλοφόρησαν όμως μόνο μερικά τεύχη, και οι συνδιευθυντές συνελήφθησαν από τη χούντα και προσήχθησαν σε δίκη με την κατηγορία ότι «προσβάλλουν τήν τιμήν τῶν ἀρχαίων ἡμῶν προγόνων». Παρόλο που το εφετείο τους αθώωσε, ο Π. Λαμπρίας αντιμετωπίζοντας συγκεκριμένες απειλές αναγκάστηκε να εκπατρισθεί τον Αύγουστο του 1968 και να εγκατασταθεί στο Λονδίνο όπου ανέπτυξε αντιδικτατορική δράση.
Ταξίδευε επίσης σε άλλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες για να βρίσκεται σε επαφή με άλλα κέντρα Ελλήνων εξόριστων, συχνότερα όμως στο Παρίσι όπου επισκεπτόταν τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, με τον οποίο βρισκόταν επίσης σε μόνιμη τηλεφωνική επικοινωνία. Η αυτοεξορία του έληξε στις 23 Ιουλίου 1974 όταν τον κάλεσε επειγόντως στο Παρίσι ο Καραμανλής και επέστρεψαν με το ίδιο αεροπλάνο στην Ελλάδα. Το απόγευμα της ίδιας μέρας ο Λαμπρίας ορκίσθηκε ως υφυπουργός παρά τω πρωθυπουργώ στο πρώτο κλιμάκιο της κυβέρνησης Καραμανλή. Παραιτήθηκε για να πάρει μέρος στις εκλογές του Νοεμβρίου του 1974 στις οποίες πολιτεύθηκε για πρώτη φορά ως υποψήφιος της «Νέας Δημοκρατίας» και εξελέγη βουλευτής της Α' περιφέρειας Αθηνών. Ευθύς μετά ορκίσθηκε υφυπουργός Προεδρίας της Κυβερνήσεως, θέση στην οποία παρέμεινε μέχρις ότου παραιτήθηκε και πάλι για να μετάσχει στις επόμενες βουλευτικές εκλογές, στις οποίες όμως δεν εξελέγη. Ο τότε πρωθυπουργός Κ. Καραμανλής τον διόρισε (το 1978) γενικό γραμματέα του Ελληνικού Οργανισμού Τουρισμού. Στη συνέχεια παραιτήθηκε και ανέλαβε τη διεύθυνση συντάξεως της εφημερίδας «Μεσημβρινή» που επανεκδόθηκε (1980). Το 1987 ο Παναγιώτης Λαμπρίας εξελέγη μέλος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου (με το ψηφοδέλτιο της «Νέας Δημοκρατίας»). Τιμήθηκε με τον Χρυσό Σταυρό του Τάγματος Γεωργίου Α' και έλαβε επίσης διακρίσεις από τη Γιουγκοσλαβία, την Ηνωμένη Αραβική Δημοκρατία, τη Βουλγαρία, τη Ρουμανία και τη Γαλλία.