Λαβίθης Κώστας
Ποιητής και πεζογράφος. Γεννήθηκε το 1914 στη Λευκωσία. Αποφοίτησε από την Αγγλική Σχολή Λευκωσίας. Εργάστηκε για λίγο ως δημοσιογράφος στον Ραδιοφωνικό Σταθμό Κύπρου. Αργότερα μετανάστευσε στη Μεγάλη Βρετανία. Στην Κύπρο είχε συνεργαστεί με το περιοδικό Κυπριακά Γράμματα, με δημοσίευση ποιημάτων και διηγημάτων του, καθώς και με το περιοδικό Φιλολογική Πάφος όπου δημοσίευσε κυρίως κριτικές. Το ποιητικό και πεζογραφικό του έργο είναι κυρίως ευθυμογραφικό, με ισχυρή σατιρική και ειρωνική διάθεση. Ασχολήθηκε επίσης με την περζογραφία.
Ουσιαστικά ο Κώστας Λαβίθης είναι ο πρώτος Κύπριος λογοτέχνης που ασχολήθηκε με την ποίηση και πεζογραφία, εκδίδοντας δύο ποιητικές συλλογές και τρεις συλλογές διηγημάτων/ευθυμογραφημάτων, όλες εμπνευσμένες από την υπηρεσία του στο στρατό κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.
Δριμύ κατηγορώ
Το 1944, ο Κώστας Λαβίθης ο οποίος ασχολήθηκε κι αυτός με το ευθυμογράφημα, εκφράζει
ένα δριμύ κατηγορώ σε όσους χρησιμοποιούν τη σατιρική ποίηση για να πλήξουν πολιτικά και
κοινωνικά συγκεκριμένα πρόσωπα. Ο Λαβίθης, στο πιο κάτω κείμενο («Η σάτιρα στην Κύπρο», εφ. Εσπερινή, 3 Δεκεμβρίου 1944, σ. 1, 7.), διαχωρίζει τη σάτιρα καταστάσεων από τη σάτιρα των προσώπων και στέκεται στους εκπροσώπους της, οι οποίοι, σύμφωνα με τον ίδιο, δεν πράττουν από άγνοια ή απειρία, αλλά από μοχθηρία:
«Είναι σε όλους μας γνωστό ότι μέσα στο μοιραίο αυτό νησί των κολοκυθιών, η
λογοτεχνία κακοποιείται με τον χειρότερο τρόπο. Η σάτιρα, ως ένα από τα κυριότερα και
τα πιο διαδεδομένα είδη του λόγου δεν μπορεί να αποτελέσει εξαίρεση. Κατά τα τελευταία
προ πάντων χρόνια, με τις πολιτικές ζυμώσεις του τόπου μας, έχει κακοποιηθεί με τρόπο
πραγματικά σαδιστικό. Οι άνθρωποι όμως που κακοποιούν τη σάτιρα είναι εντελώς
διαφορετικοί απ’ τους ανθρώπους που κακοποιούν τα άλλα είδη του λόγου. Ενώ δηλαδή
η λυρική ποίηση, η πρόζα, το διήγημα κλπ., κακοποιούνται ως επί το πλείστο από νεαρούς,
και τούτο ένεκα της απειρίας τους, η καημένη η σάτιρα δεινοπαθεί σε χέρια ώριμων
αντρών που είναι χρόνια νεκατωμένοι με την κοινωνία, που τα μυαλά τους είναι
περιτυλιγμένα με διπλώματα ανώτερης σχολικής μορφώσεως και που έπρεπε να είχαν
συναίσθηση του μηδενικού τους απέναντι στην τέχνη. Γιατί άραγε συμβαίνει έτσι; Γιατί
οι ώριμοι και “υπερ-γραμματιζούμενοι” αυτοί άντρες μας κακοποιούν και εξευτελίζουν τη
σατιρική ποίηση χωρίς να έχουν το “γνώθι σ’ αυτόν”;
Εξέδωσε τα ακόλουθα έργα:
1. Βιτρίνες (σατιρική ποίηση, Κύπρος,1938).
2. Με τό σκουφί στραβά (ευθυμογραφήματα με στρατιωτικά θέματα, Κύπρος, 1945).
3. Ὁ λόχος τῶν ἀπατημένων (ευθυμογραφήματα, Λευκωσία-Κύπρος, 1949).
4. Κύπρια Ἔπη (χρονογραφήματα, Λευκωσία, 1950).
5. Τρυφερή Ἀνταρσία (ποιήματα, Λευκωσία, 1957).
6. Μουσική Συμφωνία (ποιήματα, ά.χ.έ.).
7. Τό Πλεόνασμα (νουβέλα, ά.χ.έ.).
Ο Κώστας Λαβίθης χρησιμοποίησε το ψευδώνυμο Θις Άλβις.
Πηγή
Μεγάλη Κυπριακή Εγκυκλοπαίδεια