Τράπεζα Κύπρου & Εφημερίδα Πολίτης

Είδος ταχύποδου σκύλου που εχρησιμοποιείτο από τα αρχαία ήδη χρόνια ως κυνηγετικός. Στην Κύπρο λέγεται λαονικός επειδή στο κυνήγι όπου χρησιμοποιήθηκε, κυνηγούσε βασικά λαγούς.

Ο λαονικός δεν χρησιμοποιήθηκε για ανίχνευση κι ανεύρεση του θηράματος, δεν είναι ιχνηλάτης, αλλά για σύλληψη του λαγού, αφού είναι ταχύτερος από αυτόν. Αντίθετα, ο ιχνηλάτης σκύλος (που ανευρίσκει και «σηκώνει» το θήραμα) είναι ο λεγόμενος πίλος, ή στην Κύπρο γνωστότερος ως ζάριν.

Βλέπε λήμμα: Σσύλλος 

Πολλοί κυνηγοί συνήθιζαν να παίρνουν μαζί τους στο κυνήγι και τα δυο είδη σκύλων κυνηγετικών, δηλαδή και το ζάριν και τον λαονικόν. Και το μεν ζάριν εύρισκε και «σήκωνε» τον λαγό, ο δε λαονικός τον κυνηγούσε, τον έφθανε (ιδίως στα πεδινά μέρη), τον ανέτρεπε με τη μουσούδα του και τον συνελάμβανε.

Τους λαονικούς σκύλους σε παλαιότερες εποχές συνήθως τους ανέτρεφαν οι Κκιλίντζ'ιροι (= Τσιγγάνοι), που τους πωλούσαν ακριβά στους κυνηγούς. Ο λαονικός είναι σκύλος ψηλός, κομψός, με λεπτό σώμα, αδύνατη κοιλιά, δυνατό στήθος, μακριά ουρά και μικρό κεφάλι με σουβλερό πρόσωπο (ο λεγόμενος σουγλομούτσουνος). Ακριβώς ένας τέτοιος σκύλος εικονίζεται και σε ένα από τα αρχαία ψηφιδωτά της Κύπρου, με μια πέρδικα μπροστά του, την οποία και σκότωσε. Μια επιγραφή πάνω από τον σκύλο αναφέρει:

ΦΗΡΙΑ

ΚΑΛΗ

Δηλαδή: Καλό κυνήγι.

Παρόμοιοι σκύλοι εικονίζονται σε παραστάσεις στον ελλαδικό χώρο, να συνοδεύουν την Αρτέμιδα, θεά του κυνηγιού. Οι σκύλοι αυτοί είναι εκείνοι που σε διάφορες χώρες χρησιμοποιούνται σήμερα και για σκυλοδρομίες, αφού είναι πολύ ταχείς.

Ο αββάς Τζιοβάννι Μαρίτι, που γνώρισε την Κύπρο το 1760, αναφέρεται στο περί Κύπρου έργο του και στους λαονικούς, γράφοντας ότι τα σκυλιά αυτά εκτιμώνται πολύ ως κυνηγετικά και τρέχουν τόσο γρήγορα ώστε όταν βγει κάποιος σε κυνήγι με γεράκια, χρησιμοποιεί πιο βραδυκίνητα σκυλιά [προφανώς ζάρκα], για να μην πιαστεί ο λαγός αμέσως και να στερηθεί έτσι ο κυνηγός την ευχαρίστηση του κυνηγιού. Η καλύτερη ράτσα είναι τα λευκά σκυλιά με μακριά αλλά γερά και δυνατά πόδια...

Πηγή

Μεγάλη Κυπριακή Εγκυκλοπαίδεια