Αγωνιστής στην ελληνική επανάσταση του 1821. Στην επαναστατημένη Ελλάδα πήγε από την αρχή του αγώνα, ως εθελοντής, και μέχρι το 1825 πολέμησε υπό τις διαταγές πρώτα του Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη και ύστερα του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη και του Νικηταρά. Μεταξύ άλλων πολέμησε στην Τρίπολη (Τριπολιτσά), στο Ναύπλιο, στην Κόρινθο και στα Δερβενάκια κατά του Δράμαλη. Το 1825 κατετάγη στο Α΄ πεζικόν τάγμα της γραμμής, υπό τον Φαβιέρο, και μετέχοντας στον «λόχο των επίλεκτων», αγωνίστηκε στη Στερεά Ελλάδα, Κάρυστο, Χαϊδάρι, Θήβα, πήρε μέρος στην πολιορκία της Ακρόπολης των Αθηνών και σε συγκρούσεις στη Χίο, στη Ναύπακτο και αλλού.
Σύμφωνα προς σχετικά πιστοποιητικά που σώθηκαν στα ελληνικά κρατικά αρχεία, ἔδειξε ζῆλον καί προθυμίαν... ὑπηρετήσας τήν πατρίδα μέ πίστιν καί ἀφοσίωσιν..., αργότερα δε πέρασε στον λόχο των απομάχων με τον βαθμό του δεκανέα και σύνταξη από 29 περίπου δραχμές.
Μετά το τέλος του αγώνα παρέμεινε στην Ελλάδα. Σώζεται αίτησή του, ημερομηνίας 21.4.1865, με την οποία αιτείται αύξηση συντάξεως. Γράφει σ’ αυτήν ότι ήταν αγράμματος, απαριθμεί τις μάχες στις οποίες είχε πάρει μέρος και αυτοχαρακτηρίζεται ως ἀδικηθείς, πάσχων γέρων και ἀρχαῖος στρατιωτικός τοῦ ἱεροῦ ἀγῶνος, αναφέροντας ότι τότε (το 1865) ήταν 70 χρόνων.