Κριναίος Παύλος
Φιλολογικό ψευδώνυμο του αξιόλογου ποιητή και δημοσιογράφου Χαρίλαου Νεοφύτου Μιχαηλίδη. Γεννήθηκε στην Πάφο στις 17 Ιουνίου 1902 και πέθανε στην Αθήνα το 1986.
Τέλειωσε το ημιγυμνάσιο στην Πάφο και συμπλήρωσε τις γυμνασιακές του σπουδές στη Λευκωσία, στο Παγκύπριο Γυμνάσιο. Από το 1923 εγκαταστάθηκε στην Αθήνα και μπήκε στη βιοπάλη κάνοντας διάφορες δουλειές για να επιζήσει. Στη συνέχεια μπήκε στη δημοσιογραφία, αρχικά ως ρεπόρτερ του αθλητικού Τύπου και μετά σε πολιτικές εφημερίδες. Το 1934 μέχρι το 1935 ήταν διευθυντής στην «Αθλητική φωνή». και έβαζε πομπώδεις τίτλους για τον Ολυμπιακό, που τον πρωτοονόμασε Θρύλο και Κόκκινη θύελλα, τον Απόλλωνα Ελαφρά ταξιαρχία και τον Φωστήρα Φονέα τον γιγάντων. Πρόβαλε επίσης τον παλαιστή Τζιμ Λόντο ως είδωλο και θρύλο.
Για ένα διάστημα εξέδιδε στην Αθήνα και το φιλολογικό περιοδικό Διάλεξη. Κατά τη διάρκεια της κατοχής της Ελλάδας από τους Γερμανούς συνελήφθη και κλείστηκε πρώτα σε θεσσαλικό στρατόπεδο και μετά στις φυλακές Αβέρωφ και στο Χαϊδάρι. Αποφυλακίστηκε ύστερα από μεσολάβηση της ελβετικής πρεσβείας και της Ενώσεως Συντακτών. Από την Αθήνα, ο Παύλος Κριναίος ήταν τακτικός συνεργάτης κυπριακών εφημερίδων και κυρίως της 'Ελευθερίας με την οποία συνεργάστηκε για μια εικοσαετία.
Ο Παύλος Κριναίος στα τέλη της δεκαετίας του 1920 έγινε φίλος της Μαρίας Πολυδούρη και την επισκεπτόταν καθημερινά στο Νοσοκομείο Σωτηρία στη Βούλα, όπως αφηγείται η αδελφή της Μαρίας Πολυδούρη, η Βιργινία.
Ποιήματά του πρωτοδημοσίευσε στην εφημερίδα Πάφος των ετών 1921-1923 και στην εφημερίδα Αλήθεια της Λεμεσού της ίδιας περιόδου. Στην Αθήνα, η ποιητική του δημιουργία αναγνωρίστηκε νωρίς και στα 1925 ποιήματά του περιελήφθησαν στην Ανθολογία των Νεωτέρων Ποιητών την οποία σχολίασε ο Κωστής Παλαμάς στο Ελεύθερον Βήμα (7 και 15.6.1926). Ειδικά για το ποίημα του Παύλου Κριναίου Ὁ Ὑπνος μιᾶς μικρῆς ἑταίρας ο Παλαμάς έγραψε: Τό ποίημα τοῦτο, σάν ἀποσπασμένο ἀπό τίς ὡραιότερες σελίδες τῆς Ἑλληνικῆς Ἀνθολογίας τῶν ἀρχαίων, ἀνάμεσα σέ ἄλλα τοῦ ἲδιου γυμνασμένου κοντυλιοῦ καί τῆς ἔντονα ἐκφραστικῆς τεχνοτροπίας τοῦ Χ. Ν. Μιχαηλίδη ἀπό τήν Πάφο τῆς Κύπρου, εἶναι ἕν’ ἀπό τά δείγματα πού κάνει κανένα νά στοχάζεται πώς τά ποιήματα τῶν νέων γιά νά ἐκτιμηθοῦν δέν χρειάζονται καμιά κανενός εἴδους ἐπιείκεια, ἀλλά μονάχα τή δικαιοσύνη τῶν ὅσων ξέρουν νά κρίνουν τήν ποίησιν καί τή συμπάθεια καί τήν προσοχήν τῶν ὅσων γνωρίζουν καί τήν ἀγαποῦν.
Ποιήματα δημοσίευσε στη συνέχεια στο φιλολογικό περιοδικό της Μεγάλης Ἑλληνικῆς Ἐγκυκλοπαίδειας, στη Νέα Ἑστία, στην Πνευματική Ζωή, στα Νεοελληνικά Γράμματα και στα Κυπριακά Γράμματα.
Ο Παύλος Κριναίος βραβεύθηκε σε πολλούς διαγωνισμούς, όπως στον Καλοκαιρίνειο διαγωνισμό, από την Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών Αθηνών, τη «Γυναικεία Λογοτεχνική Συντροφιά», τα «Κυπριακά Γράμματα» κ.α.
Εξέδωσε τις ακόλουθες ποιητικές συλλογές:
1. Φρυγικοί αὐλοί (Αθήνα, 1932)
2. Μωσαϊκά καί Ἐπιγράμματα (Αθήνα, 1934)
3. Τά τετράδια τῶν ἀγγέλων (Αθήνα,1970)
4. Τό χρυσό δισκοπότηρο (Αθήνα, 1972)
5 Τό μανουάλι μέ τά 63 κεριά (Αθήνα, 1974)
6. Ἀλληλογραφία μέ τόν Ἅγιο Φραγκίσκο (Αθήνα, 1976)
7. Τό βιβλίο τῆς Μυρτῶς (Αθήνα, 1978)
8. Τό σταυρωμένο λιθόστρωτο (Αθήνα, 1980).