Κουμπαρίδης Ξενοφών
Εκπαιδευτικός, με πλούσια εθνική αγωνιστική δράση. Γεννήθηκε το 1904 στο χωριό Μουτουλλάς και πέθανε το 1952 στην Αθήνα.
Μετά την αποφοίτησή του από το δημοτικό σχολείο του χωριού του, φοίτησε στην Αμερικανική Ακαδημία Λάρνακας, απ’ όπου κι αποφοίτησε το 1924. Αμέσως μετά διορίστηκε δάσκαλος στην Πρακτική Σχολή Πεδουλά. Το 1926 εργάστηκε σαν δάσκαλος στο χωριό Μαρκό, ενώ το 1927 διορίστηκε καθηγητής στην Ανώτερη Σχολή Ευρύχου. Στη Σχολή αυτή εργάστηκε για 19 συνεχή χρόνια, μέχρι το 1946, από τα οποία τα 14 τελευταία ως διευθυντής.
Παράλληλα προς την εκπαιδευτική προσφορά του, ο Ξενοφών Κουμπαρίδης ανέπτυξε και πλούσια κοινωνική αλλά και εθνική δραστηριότητα. Περιλαμβανόταν μεταξύ των αδιάλλακτων ενωτικών αγωνιστών και διαδραμάτισε πρωταγωνιστικό ρόλο στην εξέγερση του Οκτώβριο του 1931. Υπήρξε επίσης από τα βασικά στελέχη της ΕΡΕΚ (Εθνική Ριζοσπαστική Ένωσις Κύπρου). Μετά την καταστολή της εξέγερσης ο Κουμπαρίδης συνελήφθη και φυλακίστηκε.
Ταυτόχρονα ο Ξενοφών Κουμπαρίδης είχε ασχοληθεί και με τη δημοσιογραφία, κυρίως δε με τη συγγραφή και δημοσίευση (ανώνυμα τις περισσότερες φορές) πολλών πολιτικών άρθρων με τα οποία ασκούσε βίαιη κριτική κατά της αποικιακής κυβέρνησης της Κύπρου και της ιμπεριαλιστικής πολιτικής της Μεγάλης Βρετανίας. Τα περισσότερα από τα κείμενά του αυτά δημοσιεύθηκαν στις εφημερίδες Κερύνεια και Ἐφημερίς. Αργότερα δημοσίευσε αρκετά κείμενά του και στο περιοδικό της Εθναρχίας Ἑλληνική Κύπρος, που άρχισε να εκδίδεται από το 1949.
Μετά την εκλογή του μητροπολίτη Κυρηνείας Μακαρίου ως αρχιεπισκόπου Κύπρου Μακαρίου Β΄ (στις 24 Δεκεμβρίου 1947), ο Ξενοφών Κουμπαρίδης προσλήφθηκε ως ιδιαίτερος γραμματέας του αρχιεπισκόπου. Λίγο αργότερα, όταν ιδρύθηκε το Γραφείο Εθναρχίας, διορίστηκε γραμματέας του Γραφείου αυτού. Από τη θέση του αυτή διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στα πολιτικά πράγματα του τόπου, σε μια αποφασιστική εποχή κατά την οποία η Κυπριακή Εκκλησία είχε μόλις αναδιοργανωθεί και στελεχωθεί, είχε τεθεί επικεφαλής του ενωτικού αγώνα και είχε αρχίσει να μεθοδεύει την διεξαγωγή του. Στο Γραφείο Εθναρχίας υπηρέτησε και επί αρχιεπισκόπου Μακαρίου Γ΄(1950 κ.ε.), μέχρι το θάνατό του, που συνέβη στις 9 Μαϊου 1952 στο νοσοκομείο «Ευαγγελισμός» των Αθηνών.
Ιδιαίτερα σημαντική ευθύνη είχε αναλάβει ο Ξενοφών Κουμπαρίδης κατά το διάστημα από το τέλος του 1931 μέχρι και το 1947. Κατά το διάστημα αυτό, κατά το οποίο η Εκκλησία της Κύπρου είχε παραμείνει σχεδόν ακέφαλη εξαιτίας της εξορίας δυο επισκόπων (Κυρηνείας και Κιτίου) μετά την εξέγερση του 1931, τον εκτοπισμό ενός τρίτου (Πάφου) και το θάνατο του αρχιεπισκόπου το 1933 (Κύριλλος Γ΄). Ο Κουμπαρίδης είχε δραστηριοποιηθεί τότε στη μητροπολιτική περιφέρεια Κερύνειας και καθ’ όλο το διάστημα της εξορίας του επισκόπου Μακαρίου (1931-1947) υπήρξε ο κύριος διαφωτιστής στην περιφέρεια, την οποία περιερχόταν συνεχώς κάνοντας φλογερές ομιλίες.
Από την κοινωνική του δραστηριότητα, σημειώνουμε ότι ο Ξενοφών Κουμπαρίδης διετέλεσε μεταξύ άλλων και γραμματέας της «Κοινωνικής Προνοίας Λευκωσίας», πρωτοστάτησε δε και στην ίδρυση του παιδικού σταθμού «Μάνα». Επίσης, κατά το διάστημα της υπηρεσίας του ως γραμματέως του Γραφείου Εθναρχίας, εργάστηκε και ως έκτακτος καθηγητής των αγγλικών στο Παγκύπριο Γυμνάσιο (μέχρι το θάνατό του), ανέπτυξε δε και πλούσια φιλανθρωπική δραστηριότητα.
Ο Ξενοφών Κουμπαρίδης ετάφη στο πρώτο νεκροταφείο Αθηνών, με δαπάνη του Δήμου Αθηναίων.