Τράπεζα Κύπρου & Εφημερίδα Πολίτης

Ελλαδικής καταγωγής (πιθανότατα από την Κέρκυρα [Κορφούς]) εμπορευόμενος που διέμενε στην Αμμόχωστο από το 1570 μέχρι το 1574. Είχε στην πόλη αυτή χανούτιν (=εργαστήρι, κατάστημα) κι εργαζόταν ως μυρεψός (=αρωματοποιός). Έζησε στην Αμμόχωστο καθ' όλο το διάστημα της 11μηνης πολιορκίας και της άλωσης της πόλης από τους Τούρκους (1570-71) και κατέστη μάρτυρας των τραγικών εκείνων ημερών.

Κατά το διάστημα εκείνο ο Κορφιώτης έγραφε σημειώσεις και εντυπώσεις του από την Αμμόχωστο, τις οποίες και διέσωσε μετά την άλωση και κατάκτησή της από τους Τούρκους. Παρά το ότι ήταν επτανησιακής, πιθανότατα, καταγωγής, ο Γεώργιος Κορφιώτης έγραψε στην κυπριακή διάλεκτο της εποχής, την οποία αφομοίωσε, εμπλουτισμένη όπως ήταν φυσικό με αρκετούς λατινικούς - ιταλικούς τύπους (καταγράφει ακόμη και τις αλμυρές παροιμίες που ελέγοντο τότε στην πόλη).

Για την άλωση της Αμμοχώστου και της Κύπρου ολόκληρης από τους Τούρκους, ο Κορφιώτης εκφράζει στο κείμενό του γενικότερες αντιλήψεις και ψυχολογικές καταστάσεις των Αμμοχωστιανών που χαρακτηρίζονται από το σύμπλεγμα ενοχής που τυραννούσε τότε όλο τον μεσαιωνικό Βυζαντινό και Λατινικό κόσμο και που αντικατοπτρίζονται και σε άλλα προγενέστερα κείμενα (όπως οι προφητικές αρές της Σουηδής αγίας Μπριζίτ δυο αιώνες πριν, το 1372, κατά της ανηθικότητας των Λουζινιανών βασιλιάδων της Κύπρου) αλλά και σε μεταγενέστερα κείμενα (όπως τις παρατηρήσεις του Τσέχου Kristof Harant το 1598, για σπατάλες, αδικίες και αμαρτίες των Κυπρίων που γι’ αυτές τιμωρήθηκαν από τους Τούρκους το 1570-71).

Έτσι ο Κορφιώτης, διακατεχόμενος από το ίδιο σύμπλεγμα, θεωρεί στο κείμενό του την κατάκτηση της Κύπρου από τους Τούρκους ως δίκαιη τιμωρία των Κυπρίων από τον Θεό εξαιτίας των λαθών και αμαρτιών τους! (βλέπε και Κυπριακαί Σπουδαί, 23, 1959, σσ. 36-38).