Κύπριος ευγενής που έζησε κι έδρασε επί ημερών της βασίλισσας Καρλόττας (1458-1460), του βασιλιά Ιακώβου Β' (1460-1473) και της βασίλισσας Αικατερίνης Κορνάρο (1473-1489).
Κατά τη διάρκεια της διαμάχης για τον θρόνο της Κύπρου μεταξύ της Καρλόττας και του ετεροθαλούς αδελφού της Ιακώβου, ο Δημήτριος ντε Κορόν ετάχθη με το μέρος του δευτέρου. Κατείχε κατά το 1460-61 το αξίωμα του διοικητή της Πεντάγυιας (θα πρέπει να ήταν τότε αρκετά νέος) απ’ όπου κι έδρασε υπέρ του Ιακώβου. Λίγο αργότερα διορίστηκε από τον Ιάκωβο διοικητής της Πάφου, το φρούριο της οποίας πολιόρκησε και κατέλαβε για λογαριασμό του Ιακώβου.
Μετά την επικράτηση του Ιακώβου Β΄και την άνοδό του στον θρόνο, ο βασιλιάς τίμησε τον Ντε Κορόν και τον έκανε φεουδάρχη παραχωρώντας του το χωριό Στρόβολος, πρώην θερινό βασιλικό κτήμα, καθώς και το χωριό Καπούτι.
Δεν είναι γνωστή η δραστηριότητά του μετά τον θάνατο του Ιακώβου Β' και μέχρι την εκθρόνιση της Αικατερίνης Κορνάρο. Το 1502, ηλικιωμένος πλέον, ο Δημήτριος ντε Κορόν, μαζί με τη σύζυγό του Ελένη, παρουσιάζονται ως ιδρυτές της εκκλησίας της Παναγίας Ποδίθου* στη Γαλάτα. Σε τοιχογραφία στην εκκλησία αυτή εικονίζονται ο Δημήτριος ντε Κορόν και η σύζυγός του, γονυπετείς, να προσφέρουν την εκκλησία στην Παναγία Ελεούσα και στον Χριστό. Μαζί με το οικόσημό τους υπάρχει και επιγραφή που αναφέρει ότι η εκκλησία είχε κτιστεί το 1502 με δαπάνη του ζεύγους ντε Κορόν.
Η οικογένεια ντε Κορόν φαίνεται να ήταν μια από τις εξελληνισμένες λατινικές οικογένειες της Κύπρου, της περιόδου της Φραγκοκρατίας, που ασπάσθηκαν την Ορθοδοξία και χρησιμοποιούσαν την ελληνική γλώσσα.