Κοντοστέφανος Ιωάννης
Βυζαντινός στρατιωτικός αξιωματούχος που έδρασε κατά το β' μισό του 12ου αιώνα. Ήταν μέλος της σημαντικής στρατιωτικής οικογένειας των Κοντοστέφανων της Μικράς Ασίας, που άκμασε κατά τους 12ο-14ο αιώνες, δίνοντας ικανότατους στρατηγούς στην αυτοκρατορία. Η οικογένεια κατείχε μεγάλες κτηματικές περιουσίες στη μικρασιατική Φρυγία.
Ο Ιωάννης Κοντοστέφανος, αδελφός του ενδοξότερου εκπροσώπου της οικογένειάς του, του Ανδρόνικου Κοντοστέφανου, ηγήθηκε μαζί με τον αδελφό του εκστρατείας στην Κιλικιακή (Μικρή) Αρμενία, ενώ αργότερα επί αυτοκράτορος Ισαακίου Β' Αγγέλου (1185-1195) έγινε ναύαρχος του βυζαντινού στόλου. Ο χρονικογράφος του 12ου αιώνα Κωνσταντίνος Μανασσής αφιέρωσε στον Ιωάννη Κοντοστέφανο «παραμυθητικό» - εγκωμιαστικό λόγο, στη δε σύζυγό του Θεοδώρα αφιέρωσε εγκωμιαστική «μονωδία».
Μόλις ο αυτοκράτορας Ισαάκιος Β' Άγγελος ανήλθε στον θρόνο του Βυζαντίου, αντιμετώπισε την ανταρσία του τότε Βυζαντινού δούκα της Κύπρου Ισαακίου Κομνηνού* ο οποίος είχε διαχωρίσει την Κύπρο από τη Βυζαντινή αυτοκρατορία το 1185, ανακηρύσσοντας τον εαυτό του ανεξάρτητο ηγεμόνα του νησιού. Ο Ισαάκιος Β' Άγγελος απέστειλε κατά του στασιαστή τυράννου της Κύπρου στρατιωτική δύναμη υπό τον τυφλό στρατηγό Αλέξιο Κομνηνό (βλέπε λήμμα Κομνηνοί και Κύπρος) και τον ναύαρχο Ιωάννη Κοντοστέφανο, που θα πρέπει να ήταν τότε αρκετά ηλικιωμένος. Η εκστρατεία αυτή για καταστολή της ανταρσίας στην Κύπρο έγινε το 1186. Όμως ο Ισαάκιος Κομνηνός, με βοήθεια και από τη Δύση υπό τον Νορμανδό ναύαρχο Μαργαρίτη*, κατόρθωσε να νικήσει τόσο τον στρατό του τυφλού συγγενούς του Αλεξίου Κομνηνού, όσο και τον στόλο του ναυάρχου Ιωάννη Κοντοστέφανου.
Οι δυο αυτοί ηγέτες του εκστρατευτικού σώματος που είχε φθάσει στην Κύπρο, πιθανώς είχαν συλληφθεί αιχμάλωτοι. Δεν γνωρίζουμε την τύχη τους μετά την αποτυχία της αποστολής τους στην Κύπρο.