Κολόννα Μάρκος Αντώνιος Marcantonio Colonna
Ιταλός ευγενής, μέλος του αριστοκρατικού οίκου Κολόννα (Colonna) της Ρώμης, ενός από τους διασημότερους και δεύτερου σε αρχαιότητα (μετά τον οίκο των Γκαετάνι ντι Σερμονέτα) από τους οίκους της πόλης αυτής. Ο Μάρκος Αντώνιος Κολόννα γεννήθηκε το 1535 και πέθανε το 1584. Έφερε τους τίτλους του κόμητα του Ταλιακόζο και του Παλιάνο και του μεγάλου κοντοστάβλη της Νεαπόλεως.
Κατά τις παραμονές της (αναμενόμενης) τουρκικής εκστρατείας για κατάληψη της Κύπρου το 1570, κι όταν ύστερα από μεγάλη και αδικαιολόγητη καθυστέρηση η Βενετία, που κατείχε τότε την Κύπρο, επείσθη περί των τουρκικών προθέσεων, άρχισε τις προετοιμασίες για οργάνωση στρατιωτικού εκστρατευτικού σώματος για ενίσχυση των δυνάμεών της στο νησί. Στη ναυτική αυτή εκστρατεία στην Κύπρο συμφωνήθηκε να μετάσχουν και ναυτικές δυνάμεις που θα έστελναν ο βασιλιάς της Ισπανίας Φίλιππος Β' και ο πάπας Πίος Ε'. Επικεφαλής των ναυτικών δυνάμεων της Βενετίας ετέθη ο ναύαρχος Ιερώνυμος Ζάνε* (Girolamo Zane), των δε ισπανικών δυνάμεων ηγείτο ο πρίγκιπας Ιωάννης Αντρέας Ντόρια* (Ioannes Andreas Doria). Αρχηγός (γενικός ναύαρχος) της Εκκλησίας, δηλαδή της ναυτικής δύναμης του πάπα και του Βατικανού, τοποθετήθηκε ο Μάρκος Αντώνιος Κολόννα. Υπό τις διαταγές του Κολόννα είχε εντολή να τεθεί και ο Ιωάννης Αντρέας Ντόρια όταν οι δικές του δυνάμεις θα ενώνονταν με τις παπικές.
Ο Ιερώνυμος Ζάνε αναχώρησε από τη Βενετία τον Μάρτιο του 1570 και πήγε στην Κέρκυρα όπου ανέμενε επί πολύ τις ισπανικές και παπικές δυνάμεις που καθυστερούσαν. Τον Αύγουστο του 1570 έφθασε στη Σούδα της Κρήτης όπου τελικά συνάντησε τον Ντόρια και τον Κολόννα. Ο τελευταίος είχε αντιμετωπίσει ήδη πολλά προβλήματα προτού ξεκινήσει με τον δικό του στόλο, στην Κρήτη όμως τα προβλήματα πολλαπλασιάστηκαν εξαιτίας κυρίως διχογνωμιών και διαφωνιών των αρχηγών των στόλων. Ιδίως οι διαφωνίες του Ντόρια με τον Ζάνε και τους λοιπούς απέβησαν καταστροφικές.
Εκτός από τις διαφωνίες και τις καθυστερήσεις, ο Ζάνε και ο Κολόννα αντιμετώπισαν και κατάσταση εξαντλήσεως και ασθενειών των πληρωμάτων των πλοίων. Επίσης οι ασαφείς εντολές και η σύγχυση ως προς τις εξουσίες και αρμοδιότητες των ναυάρχων του ενωμένου στόλου, εμπόδισαν τελικά την αποστολή ουσιαστικής βοήθειας στην απειλούμενη Κύπρο. Ενώ ο στόλος αδρανούσε πλέοντας μεταξύ Κρήτης, Ρόδου και Καστελλορίζου, έφθασε η είδηση της άλωσης της Λευκωσίας από τους Τούρκους (9.9.1570). Τότε ο Ντόρια εγκατέλειψε την όλη προσπάθεια και, παρά τις αντιδράσεις των άλλων αρχηγών, έπλευσε με τις δικές του δυνάμεις πίσω στην Ιταλία. Τότε ο στόλος διαλύθηκε και λίγο αργότερα τόσο ο Ζάνε όσο και ο Κολόννα επέστρεψαν στην Κέρκυρα.
Μηδαμινή ήταν τελικά η όλη βοήθεια που εστάλη στην Αμμόχωστο, η οποία και παραδόθηκε μετά από 11μηνη επική αντίσταση, τον Αύγουστο του 1571. Δυο ακριβώς μήνες μετά την πτώση της Αμμοχώστου, στις 7.10.1571, έγινε η ναυμαχία της Ναυπάκτου (Λεπάντο), όπου οι ενωμένες ναυτικές δυνάμεις της Βενετίας, της Ισπανίας και του πάπα νίκησαν και κατέστρεψαν ολοκληρωτικά τον τουρκικό στόλο. Στη ναυμαχία αυτή ο Μάρκος Αντώνιος Κολόννα είχε πάρει μέρος, ως αρχηγός των δυνάμεων του πάπα Πίου Ε', κι είχε διακριθεί.