Τράπεζα Κύπρου & Εφημερίδα Πολίτης

...Στην Κύπρο απόκρημνο βουνό το Ιόνιο ησκιώνει,

αδιάβατο στο βάδισμα του ανθρώπου, κοιτά στη Φάρο

του Πρωτέα τη φωλιά και τα εφτά τα κέρατα του Νείλου.

Αυτό ούτε η πάχνη η λευκή τολμά να ντύσει στ' άσπρα,

φοβούνται οι άνεμοι ν' αναταράξουν, μα κι η βροχή να βλάψει.

Στην τρυφή, στην Αφροδίτη κάνει σκόλη. Το πιο δριμύ του έτους

μέρος είναι διωγμένο. Αιώνιας άνοιξης η χάρη βασιλεύει.

Σε κάμπο απλώνεται η κορφή˙ χρυσός το περιβάλλει φράκτης

και τα λιβάδια διαφεντεύει τα με το ξανθό το μέταλλό του.

Ο Ήφαιστος, ως λεν, πληρώνει της καλής του τα φιλιά μ' αυτά τα τείχη

και τέτοια κάστρα πρόσφερε στη νύφη του γαμήλια δώρα.

Λάμπουν κειμέσα τα χωράφια κι αιώνια ανθισμένη η γης,

χωρίς να τη δουλέψει χέρι˙ της φτάνει ο Ζέφυρος ζευγάς.

Στο ησκιωτό το δάσος, που φτερωτό δεν γίνεται δεκτό κανένα,

αν δεν εγκρίνει η θεά από πριν το ερωτικό του το τραγούδι˙

κι αν της αρέσει απολαμβάνει τα κλαριά, αν όχι μακριά κρατιέται.

Ζουν μέσα στον έρωτα τα φύλλα, το κάθε δέντρο ευτυχισμένο

τ' άλλο ποθεί˙ κι οι φοινικιές η μια στην άλλη σκύβουν

σ' εξομολόγηση ερωτική˙ η λεύκ' αναστενάζει σε λεύκας σαγιτιά

κι ο πλάτανος στον πλάτανο, στη σκλήθρα η σκλήθρα ψιθυρίζουν.

Εδώ κατρακυλούν δυο βρύσες, η μια γλυκειά, πικρή η άλλη,

και σμίγει η μια με μέλι το νερό κι η άλλη με φαρμάκι,

απ' όπου λεν ο  Έρωτας τις σαγιτιές του οπλίζει...

Κλαυδιανός, Epithalamium (απόσπασμα)

Μετάφραση Κ. Χατζηιωάννου, ΑΚΕΠ, Δα, αρ. 243.