Ρεξ κινηματογράφος
Το θρυλικό σινεμά της Λάρνακας
Ο κινηματογράφος REX, βρίσκεται στην πλατεία Βασιλέως Παύλου στη Λάρνακα. Κτίστηκε το 1950 στη θέση του κινηματοθεάτρου ΣΑΛΟΝ ΡΟΖ, που είχε καεί το 1948. Όταν λειτούργησε το Σαλόν Ροζ άρχισε μεγάλος ανταγωνισμός με το κινηματοθέατρο “Μακρίδη”, το άλλο κεντρικό και πολύ γνωστό κινηματοθέατρο της πόλης. Τόσο, που κυκλοφόρησε και πειρακτικό τετράστιχο για τους πολίτες που προτιμούσαν το ένα αντί του άλλου :
Εις το “Σαλόν Ροζ”
πάνε όλ’ οι Καραγκιόζ
και εις του “Μακρίδη”
κάθε καρυδιάς καρύδι.
Στο τέλος του 1926 ―και για όλο το 1927― το “Σαλόν Ροζ” μετονομάστηκε σε …”Σαλόν Μπλέ”.
Σε αντίθεση με το Σαλόν Ροζ το οποίο ήταν ένα πολύ όμορφο νεοκλασικό κτήριο, το «Ρεξ» ήταν μια μεγάλη μακρόστενη αίθουσα, την οποία αποκαλούσαν «αποθήκη». Κτίστηκε πολύ πρόχειρα και βιαστικά από τους ενοικιαστές που ήθελαν να ανακάμψουν οικονομικά, από τη μεγάλη ζημιά που τους προξένησε η καταστροφή του Σαλόν Ροζ. Άλλωστε η περιούσια ανήκε και ανήκει μέχρι σήμερα στον ΕΒΚΑΦ.
Στο «ΡΕΞ», προβάλλονταν πιο πολύ ταινίες λαϊκού περιεχομένου και ταινίες δράσης, σε αντίθεση με τα σινεμά «Παλλάς» και «Μακρίδη», όπου προβάλλονταν πιο ποιοτικά έργα. Στη λεωφόρο Γρηγόρη Αυξεντίου λειτουργούσε το καλοκαιρινό κηποθέατρο του «ΡΕΞ».
Βλέπε λήμμα: Κινηματογράφος
Οι φίλοι των ταινιών της εποχής εκείνης, διάφεραν από τους σημερινούς. Συμμετείχαν ενεργά στην πλοκή του έργου, με επευφημίες και λόγια συμπαράστασης προς τους καλούς και με αποδοκιμασίες προς τους κακούς ήρωες του έργου.
Ειδικά στο «ΡΕΞ» παρατηρούσε κάποιος το εξής φαινόμενο: οι νεαροί έπαιρναν τα φυλλάδια τα οποία έγραφαν «ολίγα λόγια επί της υποθέσεως του έργου», τα δίπλωναν, τα έκαναν χάρτινα βέλη, έβαζαν μια καρφίτσα στις μύτες των αυτοσχέδιων βελών και τα εκσφενδόνιζαν στην οροφή του σινεμά όπου καρφώνονταν. Έτσι η οροφή γέμιζε από χάρτινα βέλη, τα οποία όταν κάποια στιγμή έπεφταν, έβρισκαν τα κεφάλια των ανυποψίαστων θεατών.
Χορεσπερίδες
Στη αίθουσα του «ΡΕΞ», όπως και στου «Μακρίδη», γίνονταν οι χοροεσπερίδες του ΓΣΖ, των αθλητικών σωματείων αλλά και άλλων οργανώσεων (Νοσοκομείου, Ερυθρού Σταυρού, Φιλοπτώχου Αδελφότητας, κ.ά). Οι χοροί του καρναβαλιού, όπως «Το Γέρικο Φεγγάρι» του Πεζοπορικού και «Η χιονισμένη Βαρσοβία» της ΕΠΑ, άφησαν εποχή για τη ζωντάνια και τον διάκοσμό τους. Στο μουσικό μέρος των χορών κυριαρχούσε ο Έρμαν Ζιρίγκοβιτς με την ορχήστρά του (Πληροφ: Ανδρέας Ο. Ευρυβιάδης, Λάρνακα Πολυαγαπημένη, σσ. 25-29)
Στο «ΡΕΞ» ανέβασε για πρώτη φορά όπερα ο σπουδαίος Λαρνακιώτης μουσικός, Δημήτρης Τιρίμος, διευθυντής του παραρτήματος του «Ελληνικού Ωδείου» στη Λάρνακα. Το 1952 την «Τραβιάτα» του Βέρντι και τον χειμώνα του 1955 τη «Λουτσία Ντι Λαμερμούρ», το «Ελιξίριο του έρωτα» και την «Τραβιάτα» για δεύτερη φορά, με μαέστρο της ορχήστρας τον εντεκάχρονο τότε γιο του, διάσημο σήμερα πιανίστα Μαρτίνο Τιρίμο. Στις παραστάσεις συμμετείχαν ηθοποιοί από την Ιταλία καθώς και Κύπριοι μουσικοί και τραγουδιστές.
Βλέπε λήμμα: Τιρίμος Μαρτίνος και Τιρίμος Δημήτρης
Μετά το 1960 δίνονταν και πρωινές παραστάσεις. Σε μερικές, το εισιτήριο ήταν πέντε πώματα (ττάποι) αναψυκτικών. Αυτό γινόταν για διαφημιστικούς σκοπούς. Έδινες τους 5 τάππους, έπαιρνες ένα αναψυκτικό της ιδίας μάρκας και παρακολουθούσες την ταινία.
Εγκατάληψη και σχέδια για αναβίωση
Ο κινηματογράφος έχει εγκαταλειφθεί εδώ και πολλά χρόνια. Ο Δήμος Λάρνακας επεξεργάζεται πρόταση για δημιουργία Κέντρου Κινηματογράφου στον χώρο, ο οποίος πέραν από προβολές ταινιών θα έχει ως αποστολή την προώθηση της Λάρνακας ως προορισμού γυρισμάτων. Το 2024 ο Δήμος Λάρνακας βρίσκεται θα προκηρύξει διαγωνισμό για εξεύρεση ιδιώτη μελετητή, ο οποίος θ’ αναλάβει τη μελέτη ανάπλασης του κτηρίου. Η πρόθεση είναι να διατηρηθούν ο ρετρό χαρακτήρας και τα χρώματα στην πρόσοψη που πρώην λαϊκού σινεμά.
Πηγή
Η Λάρνακα του Πουρίνου, Σωκράτη Τ. Αντωνιάδη, Βιβλιεκδοτική, Νοέμβριος 2015.
Φώτο Γκάλερι
