Τράπεζα Κύπρου & Εφημερίδα Πολίτης

Εβδομαδιαία πολιτική εφημερίδα που εκδιδόταν για περίοδο 12 χρόνων στη Λεμεσό. Ιδιοκτήτης, διευθυντής και υπεύθυνος συντάκτης ήταν ο καθηγητής, συγγραφέας και δημοσιογράφος Κ. Μυριανθόπουλος. Το πρώτο φύλλο της εφημερίδας κυκλοφόρησε στις 6 Μαίου 1913. Ο «Κήρυξ» είχε μεγάλο μέγεθος (65 Χ 46,5 εκ.) και σχήμα εξάστηλο (πλάτος στήλης 6,5 εκ.), ήταν τετρασέλιδος και χαρακτηριζόταν από την πλούσια σχολιογραφία και αρθρογραφία του.

Εκτός από τον διευθυντή του, στον «Κήρυκα» αρθρογραφούσαν και άλλοι σημαντικοί λόγιοι της εποχής, όπως ο Ονούφριος Ι. Ιασονίδης, ο Γ.Λ. Γεωργιάδης, ο Χαρ. Κωναπής, ο Ευρ. Θεμιστός, ο Σ.Ι. Μυριανθόπουλος, ο Πολ. Ι. Κωνσταντινίδης και πολλοί άλλοι με ψευδώνυμα. Στην εφημερίδα δημοσιεύονταν επίσης επιστημονικές μελέτες και άρθρα, λογοτεχνικά και ιστορικά κείμενα, και καλύπτονταν εκτενώς οι καλλιτεχνικές δραστηριότητες της εποχής.

Από την 1 Δεκεμβρίου 1917 η εφημερίδα άλλαξε μέγεθος (47 Χ 32 εκ.) και σχήμα (τετράστηλο).

Μετά τον Μυριανθόπουλο, τη διεύθυνση και σύνταξη της εφημερίδας, που επανήλθε στο αρχικό της μέγεθος και σχήμα, ανέλαβε ο Κλέων Θ. Περιστιάνης. Η εφημερίδα γίνεται τώρα μετοχική και φέρει τον υπότιτλο: Πολιτική, φιλολογική και των Ειδήσεων.

Από τον Ιούλιο του 1921 τη διαχείριση και σύνταξη της εφημερίδας ανέλαβε ο δημοσιογράφος και λόγιος της Λεμεσού Δημήτριος Μ. Δημητριάδης , γνωστός με το ψευδώνυμο «Ντόριαν», που την εξέδιδε μέχρι τον Φεβρουάριο του 1925. Από τον Ιούλιο του 1925 ο Δημητριάδης ανέλαβε την έκδοση άλλης σημαντικής εφημερίδας της Λεμεσού, του «Χρόνου». Ο «Ντόριαν» είχε αρχίσει να γράφει τα δροσερά και πρωτοποριακά χρονογραφήματα του στον «Κήρυκα» όταν διευθυντής ήταν ακόμη ο Κλέων Περιστιάνης. Εκτός από τα χρονογραφήματά του «Ντόριαν», στην περίοδο αυτή της ζωής του «Κήρυκος» επισημαίνονται και άλλα λογοτεχνικά κείμενα και ποιήματα από τον «Εύσκιο Πεύκη», ενώ στην πρώτη περίοδο της ζωής της εφημερίδας επισημαίνονται και ποιήματα του Βασίλη Μιχαηλίδη.

Ο «Κήρυξ» εκτυπωνόταν σε ιδιόκτητο τυπογραφείο, στην οδό Ιφιγενείας στη Λεμεσό, κοντά στο κτίριο των δικαστηρίων της εποχής εκείνης.

Πηγή:

Μεγάλη Κυπριακή Εγκυκλοπαίδεια