Τράπεζα Κύπρου & Εφημερίδα Πολίτης

Φιλόλογος - στιχουργός. Ο  Βάσος Βενιζέλος, γεννήθηκε στη Λεμεσό και φοίτησε στο Λανίτειο Γυμνάσιο. Σπούδασε Φιλολογία στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών και εργάστηκε για χρόνια στην Κύπρο ως καθηγητής στη Μέση Εκπαίδευση.

Λογοτέχνης και κατά κύριο λόγο στιχουργός, έγραψε τραγούδια για πολλούς συνθέτες και τραγουδιστές που ακούστηκαν στη  «Λεμεσιανή Μπουάτ», μεταξύ των οποίων ήταν οι  Πανίκος Τιμοθέου, ο Σάββας Σάββα, ο Νίκος Βήχας, ο Θανάσης Αθανασίου.

Τόκας

Ο Βάσος Βενιζέλος έγινε ιδιαίτερα γνωστός πέρα από την Κύπρο και στην Ελλάδα, όταν έγραψε στίχους για τον συνθέτη και μαθητή του στο Λανίτειο Μάριο Τόκα. Πρόκειται για το ποίημα «Τριανταφυλλιά», το όποιο όταν το άκουσε ο Τόκας, αμέσως εντυπωσιάστηκε, και σε χρόνο μηδενικό, έντυσε τους στίχους με τον πιο όμορφο μελωδικά τρόπο. Μήνες αργότερα, κάπου το άκουσε ο Δημήτρης Μητροπάνος, και μονομιάς εξέφρασε την επιθυμία να το τραγουδήσει. Το τραγούδι τελικά, συμπεριλήφθηκε στο άλμπουμ «Παρέα μ’ έναν ήλιο», σε εκτέλεση του Δημήτρη Μητροπάνου και του Κύπριου Κώστα Χατζηχριστοδούλου. 

Οι στίχοι

“Το φως στο παραθύριν σου
τζι ούλλη δροσιά στο στόμαν
τζι ο ήλιος σαν τον τζύρην σου
πον σου χαλά χαττήριν σου
δικιά σου ζωήν τζιαι χρώμαν.

Τριαντάφυλλα τζ’ αρώματα
τα σιείλη τζι η αγκαλιά σου
τζι εσούνι ούλλον αππώματα
της ομορκιάς καμώματα
σκορπίζεις τα φιλιά σου.

Συνάχτου πκιον τριανταφυλλιά
μεν τα ξοδεύκεις τα φιλιά
τζι έρκομαι ‘γιω ξοπίσω
μαράζιν τρώει με αρσενικόν
που τα φιλιά σου μερτικόν
δος μου τζι εμέν να ζήσω.

Καμοί τζι αναστενάματα
που δίπλα σου όπκοιος ρέξει
κόμα τζι ο αγέρας σταματά
-άκου Θεγέ μου πράματα-
φιλιά ζητά πεντέξι.

Τα σιείλη μου δακκάννω τα
μ’ αναπαμόν εν βρίσκουν
γιατί ομπρός σου χάννω τα
τζιαι διψασμένα τζι άποτα
δίχα φιλίν μεινίσκουν.”

Το τραγούδια ανήκει στο Άλμπουμ «Παρέα μ’ έναν ήλιο» που κυκλοφόρησε το 1994.

Λεμεσός / Βάσος Βενιζέλος

Στη μνήμη Μάριου Τόκα 

Σ’ αυτή την πόλη που σκορπάει καρδιά κι αισθήματα 
και με χαμόγελο τον ήλιο κάθε μέρα χαιρετά 
όλα ξεχνιούνται και τα λάθη και τα κρίματα 
γιατί η αγάπη μ’ άλλα μέτρα τους ανθρώπους μελετά
 στον πόνο δίνει βάλσαμο γιορτές και πανηγύρια 
κι έχει ψυχή μ’ ορθάνοιχτο στο φως τα παραθύρια. 

Πόλη μου μάνα, Λεμεσός, αλμύρα ποτισμένη 
με τ’ ουρανού τα χρώματα φαντάζεις στολισμένη 
πόδια θαλασσοφίλητα κι αγκάλη μυροφόρα 
και τ’ όνειρο ταξιδευτής στον Πριν μα και στο Τώρα. 

Σ’ αυτή την πόλη που με πάθος τρέφει οράματα 
και μες στους δρόμους με τραγούδια και παρέες ξενυχτά 
βρίσκουν εξήγηση μυστήρια και θαύματα 
γιατί η αγάπη δένει με όρκο τους ανθρώπους πιο σφιχτά 
οι μούσες τής χαρίζουνε νότες χρυσές και ρίμες
 κι η λεβεντιά καταμετρά και πρόσωπα και μνήμες. 

Πηγές:

1. Polignosi

2. Εφημερίδα Λεμεσός: Ομορφη Πόλη, Όμορφοι άνθρωποι