Τροτσκιστικό Κόμμα Κύπρου
Το Τροτσκιστικό Κόμμα Κύπρου, ήταν πολιτικό κόμμα που ιδρύθηκε το 1945 και δρούσε έως και το 1949, το πιο πιθανόν στη Λευκωσία και τη Λεμεσό. Λειτουργούσε στον αντίποδα του ΑΚΕΛ στο οποίο ασκούσε δριμεία κριτική.
Φαίνεται να δημιουργήθηκε από τροτσκιστικούς κύκλους οι οποίοι ήταν δραστήριοι τουλάχιστον από λίγο ενωρίτερα. Σε αυτή τη σελίδα έχει αρχειοθετηθεί τόσο το υλικό του κόμματος, όσο και το υλικό αυτών των τροτσκιστικών κύκλων.
Εκφραστικά όργανα του Κόμματος ήταν η εφημερίδας Εργάτης και το Περιοδικό Προλάτης. Ηταν μηνιαίο κομμουνιστικό-μαρξιστικό περιοδικό που κυκλοφορούσε στη Λεμεσό το 1945. Εκδότης του ήταν ο Γιώργης Χειμαρίδης, ένα από τα ιδρυτικά στελέχη του κομμουνιστικού-μαρξιστικού κινήματος στην Κύπρο.
Το Κόμμα των Τροτσκιστών κατήλθε στις Δημοτικές εκλογές της 22ας Μάιου 1949 στη Λεμεσό με υποψήφιο τον Παύλο Μοδινό.
» Βλέπε: Το πρόγραμμα του Παύλου Μοδινού (Τροτσκιστικό Κόμμα Κύπρου) υποψήφιου στις δημοτικές εκλογές του 1949 στη Λεμεσό (από την εφημερίδα Εργάτης, 14 Μαίου 1949)
Τροτσκισμός
Τον Ιούλιο του 1903, το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα Ρωσίας, κατά τη διάρκεια του δευτέρου συνεδρίου του στις Βρυξέλλες και το Λονδίνο, διασπάστηκε σε «μπολσεβίκους» («πλειοψηφούντες») με επικεφαλής τον Λένιν και «μενσεβίκους» («μειοψηφούντες»), στους οποίους εντάχθηκε και ο Τρότσκι.
Οι «μενσεβίκοι» πρέσβευαν μία δημοκρατική προσέγγιση του σοσιαλισμού και ο Τρότσκι εναντιωνόταν στον Λένιν, απορρίπτοντας τις δικτατορικές μεθόδους του και τις οργανωτικές εκείνες αντιλήψεις που απέβλεπαν μόνο στην άμεση έναρξη της επανάστασης. Λίγο νωρίτερα, ο Τρότσκι είχε γνωρίσει και παντρευτεί στο Παρίσι τη δεύτερη σύζυγό του, τη ρωσίδα επαναστάτρια Ναταλία Σέντοβα, με την οποία απέκτησε δύο γιους.
Μόλις ξέσπασαν οι επαναστατικές ταραχές του 1905, ο Τρότσκι επέστρεψε στη Ρωσία και οργάνωσε τα Σοβιέτ της Αγίας Πετρούπολης. Μετά τη συντριβή του κινήματος συνελήφθη και καταδικάστηκε σε φυλάκιση. Κατά τη διάρκεια της φυλάκισής του συνέγραψε το μείζον έργο του «Αποτελέσματα και Προοπτικές», στο οποίο διατύπωσε τη θεωρία του για τη διαρκή επανάσταση. Επρόκειτο για μία προσπάθεια να προσαρμόσει τη μαρξιστική θεωρία στη ρωσική πραγματικότητα, δηλαδή στις συνθήκες μιας υπανάπτυκτης χώρας, που βρισκόταν σε επαναστατικό αναβρασμό.
Ο Τρότσκι υποστήριζε ότι μία αστική επανάσταση στη Ρωσία θα οδηγούσε σε μία διαρκή επανάσταση ή αλλεπάλληλες επαναστάσεις, κατά τις οποίες το προλεταριάτο θα έβρισκε την ευκαιρία να καταλάβει την εξουσία στα αστικά κέντρα. Αν και η Ρωσία ήταν μία κυρίως αγροτική χώρα, αυτή η κυριαρχία στα αστικά της κέντρα δεν θα ήταν προσωρινή, επειδή η επανάσταση στη Ρωσία θα είχε ως επακόλουθο μία παρόμοια κατάσταση διαρκούς επανάστασης σε ολόκληρο τον κόσμο. Η ρωσική εξέγερση θα αποτελούσε παράδειγμα για τους προλετάριους της Δύσης, ώστε να εξεγερθούν, και θα οδηγούσε έτσι στην εγκαθίδρυση σοσιαλιστικών κυβερνήσεων, οι οποίες με τη σειρά τους θα υποστήριζαν τους επαναστάτες στη Ρωσία.
Το 1907, αφού εκτοπίστηκε για δεύτερη φορά στη Σιβηρία, κατάφερε και πάλι να διαφύγει στο εξωτερικό. Εγκαταστάθηκε αρχικά στη Βιέννη , όπου εργάστηκε ως δημοσιογράφος και το 1912-1913 παρακολούθησε τους Βαλκανικούς Πολέμους ως πολεμικός ανταποκριτής. Με το ξέσπασμα του Α' Παγκοσμίου Πολέμου συντάχθηκε με την πλειοψηφία των Ρώσων Σοσιαλδημοκρατών, που καταδίκαζαν τον πόλεμο και αρνούνταν να υποστηρίξουν τις πολεμικές προσπάθειες του τσάρου.
Μετά την έκρηξη της Φεβρουαριανής Επανάστασης του 1917 επέστρεψε στη Ρωσία και παρά τις διαφωνίες του με τον Λένιν, εντάχθηκε στους «Μπολσεβίκους» κι έπαιξε σημαντικό ρόλο στη διάρκεια της Οκτωβριανής Επανάστασης τον ίδιο χρόνο και την ανάληψη της εξουσίας από τους κομουνιστές. Το πρώτο πόστο που ανέλαβε ήταν αυτό του κομισάριου επί των Εξωτερικών και διαπραγματεύτηκε την έξοδο της Ρωσίας από τον πόλεμο και τη σύναψη ειρήνης με τη Γερμανία το 1918 («Συνθήκη του Μπρεστ Λιτόφσκ»).
Κατά τη διάρκεια του Ρωσικού Εμφύλιου Πολέμου (1917-1922) διετέλεσε κομισάριος του Πολέμου και δημιούργησε τον Κόκκινο Στρατό, ο οποίος συνετέλεσε στη συντριβή των «Λευκών» αντεπαναστατών, συμβάλλοντας καθοριστικά στη στερέωση του νέου καθεστώτος. Ο Τρότσκι απέκτησε αίγλη και προβαλλόταν ως διάδοχος του Λένιν, όμως η πνευματική του ανωτερότητα και υπεροψία, καθώς και η εβραϊκή του καταγωγή λειτούργησαν εναντίον του. Έχοντας λιγοστούς φίλους στο μηχανισμό του κόμματος, έγινε εύκολη λεία για τον μηχανορράφο και πανούργο Στάλιν, ο οποίος μετά τον πρόωρο θάνατο του Λένιν (21 Ιανουαρίου 1924) ανέλαβε τα ηνία της Σοβιετικής Ένωσης.
Το Νοέμβριο του 1927, ο Τρότσκι εκδιώχθηκε από το κομουνιστικό κόμμα, τον Ιανουάριο του 1928 εκτοπίστηκε στην Κεντρική Ασία και τον Ιανουάριο του 1929 κρίθηκε ανεπιθύμητος στη Σοβιετική Ένωση κι εξορίστηκε. Αφού περιπλανήθηκε σε διάφορες χώρες (Τουρκία, Γαλλία, Νορβηγία), το 1936 εγκαταστάθηκε στο Μεξικό, συνεχίζοντας τον πολιτικό αγώνα του κατά του σταλινικού καθεστώτος, που το θεωρούσε μία γραφειοκρατική διαστροφή της δικτατορίας του προλεταριάτου.
Στις 20 Αυγούστου 1940 ένας ισπανός κομουνιστής ονόματι Ραμόν Μερκαντέρ, εκτελώντας πιθανώς εντολές του Στάλιν, τον τραυμάτισε σοβαρά μ’ ένα τσεκούρι αλπινιστή. Την επομένη, 21 Αυγούστου 1940, ο Λέων Τρότσκι άφησε την τελευταία του πνοή, σε ηλικία 60 ετών.
Προκήρυξη του Κυπριακού Κόμματος
Την 1η του Μάη 1949 το Κόμμα των Τροτσκιστών δημοσιεύει στην Εφημερίδα «Εργάτης» την πρωτομαγιάτικη προκήρυξή του. Μεταξύ άλλων ασκεί δριμεία κριτική στο ΑΚΕΛ.
Ζήτω η Κόκκινη Εργατική Πρωτομαγιά!
Στον αγώνα για την αυτοκυβέρνηση και τις οικονομικές διεκδικήσεις των εργατών
………..
Στην Ελλάδα, οι καταπιεζόμενες κι εκμεταλλευόμενες μάζες των εργατών και των αγροτών, εντείνουνε την πάλη τους για την συντριβή της ξενόδουλης κυβέρνησης της Αθήνας, που προσπαθεί μ' όλα τα μέσα κι όλες τις μέθοδες να παρατείνει την εξουσία της. Παρά την τρομοκρατία, τις καταδιώξεις, τις φυλακίσεις, τις εξορίες και τους τουφεκισμούς, οι Έλληνες μαχητές στέκουνται ακλόνητοι στις επάλξεις του αγώνα για το διώξιμο του ξένου αφέντη και του ντόπιου εκμεταλλευτή. Ο αγώνας του αντάρτικου εντείνεται ολοένα και περισσότερο. Οι μαχητές αντάρτες δυναμώνουνε πιο αποφασιστικά τα πλήγματα τους ενάντια στο φασιστικό θεριό. Παρά την απομόνωση και το διαχωρισμό του αντάρτικου από τις φαρδειές προλεταριακές μάζες των πόλεων, παρά τη συνεχή προσπάθεια της ηγεσίας του ΚΚΕ να χρησιμοποιήσει το αντάρτικο σαν ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΟΠΛΟ ενάντια στην πλουτοκρατική ολιγαρχία της Ελλάδας για να πετύχει μερικές θεσούλες στην αστική κυβέρνηση, παρά τις συνεχείς προσπάθειες της ηγεσίας του αντάρτικου για μια “έντιμη ειρήνη” με τους δολλαριοκίνητους της Αθήνας και παρά τις προσπάθειές της να κρατήσει το αντάρτικό μακρυά από την επαφή και τη βοήθεια του παγκόσμιου προλεταριάτου, οι εξεγερμένες μάζες των εργατών και χωρικών τραβάνε αποφασιστικά για την ολοκλήρωση της πάλης τους. Η τελευταία απεργία των δημοσίων υπαλλήλων σ' όλη την Ελλάδα και η αποφασιστικότητά τους ν'αντιμετωπίσουνε ανοιχτά, μαχητικά, την εκμεταλλευτική και καταπιεστική κλίκα της “Κυβέρνησης” της Αθήνας, δείχνει ξεκάθαρα πως άρχισε να ωριμάζει πια η ιδέα της ολόπλευρης επίθεσης για το τσάκισμα του σάπιου καπιταλιστικού καθεστώτος. Οι εκμεταλλευόμενες και καταπιεζόμενες μάζες της Ελλάδας, είναι πια καιρός ν' αντιληφθούνε πως ο απομονωμένος απο τις φαρδειές μάζες των πόλεων αγώνας του αντάρτικου και γενικά η απομόνωση του αγώνα τους από το παγκόσμιο προλεταριακό κίνημα μονάχα βλάβη, σπαράλιασμα, ήττα και καταστροφή μπορεί να φέρει. Αντίθετα, η σύνδεση του αγώνα τους με τον αγώνα των προλεταρίων των πόλεων και η συνεργασία τους, Σ' ΟΛΑ ΤΑ ΠΕΔΙΑ, με τον αγώνα των προλεταρίων όλου του κόσμου, μονάχα αυτός είναι ο δρόμος που θα φέρει την απολύτρωση στο Ελληνικό προλεταριάτο. Η πολιτική της “μη επέμβασης” και της αποχώρησης των Αγγλο-αμερικάνων, είναι ανεδαφική, ουτοπιστική και πλέρια αντιμαρξιστική γιατί ο καπιταλισμός δεν έχει ούτε σύνορα, ούτε πατρίδες, μα σκλάβους που αγωνίζεται να τους κρατήσει κάτω από την μπότα του. Γι' αυτόν σκλάβοι είναι και οι Έλληνες εργάτες, και οι Κινέζοι, και οι Ινδονήσιοι, και οι Γάλλοι, και οι Άγγλοι και οι Γερμανοί και όλες οι φυλές του κόσμου. Και σκλαβοπάζαρα γι' αυτόν είναι και η Ελλάδα, και η Κίνα και η Ινδονησία, και η Γαλλία, και η Αγγλία και η Γερμανία και όλες οι χώρες της γης. Γι' αυτό κάθε προσπάθεια για να ΦΥΓΟΥΝ οι Αγγλο-αμερικάνοι από την Ελλάδα είναι ουτοπιστική και ανεδαφική. Ο μόνος αγώνας που μπορεί να δώσει τη νίκη στο Ελληνικό προλεταριάτο, είναι ο αγώνας που βασίζεται πάνω στη διεθνή αλληλεγγύη και αλληλοβοήθεια. Η ΔΙΕΘΝΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΠΑΛΗ ΓΙΑ ΤΟ ΤΣΑΚΙΣΜΑ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ.
Στη ΓΙΟΥΓΚΟΣΛΑΒΙΑ, άρχισε μέσα στον περασμένο χρόνο, να διαμορφώνεται μια νέα κατάσταση πραμάτων, ενάντια στη Σταλινική γραφειοκρατία της Μόσχας και την Κομινφόρμ, που τείνει να τραβήξει μαζί της και άλλες χώρες της Αν. Ευρώπης, που βρίσκονται κάτω από την καθοδήγηση του Κρεμλίνου. Αν η τάση Τίτο εξελιχθεί και ακολουθήσει το σωστό Μαρξιστικό - Λενινιστικό δρόμο, και προ παντός, βαδίσει πάνω στη γραμμή που της υπόδειξε η 4η Διεθνής ασφαλώς θα τραβήξει μαζί της κι άλλες “λαϊκές δημοκρατίες”, που θα βαδίσουνε για την υποσκέλιση της κλίκας του Στάλιν και του Πολιτμπυρώ, και θα δημιουργήσουνε μια νέα κατάσταση, υγιή, που θα μπορέσει να ηγηθεί μιας Ευρωπαϊκής προσπάθειας για την εγκαθίδρυση μιας Ενωμένης Σοσιαλιστικής Σοβιετικής Δημοκρατίας στην Ευρώπη, σαν το πρώτο στάδιο προς την Παγκόσμια Σοσιαλιστική Συνομοσπονδία.
Στη ΓΑΛΛΙΑ, την ΙΤΑΛΙΑ και την ΑΓΓΛΙΑ, οι απεργιακές κινητοποιήσεις των εργατών βρίσκουνιαι σήμερα σε μια κατάσταση ύφεσης και αναμονής. Ύστερα από το πρόδωμα των μεγαλέιώδικων αγώνων του Γαλλικού και του Ιταλικού προλεταριάτου από τους Σταλινικούς τον περασμένο χρόνο, μια μεγάλη μερίδα εργατών άρχισε ν' αντιλαμβάνεται τους σκοπούς και τις επιδιώξεις των σταλινικών, που είναι απλά εξαρτήματα στην υπηρεσία της εξωτερικής πολιτικής Πολιτμπυρώ του Κρεμλίνου. Απόδειξη τούτου, είναι η συνεχής άνοδος και το φούντωμα των Τεταρτοδιεθνιστικών Κομμάτων στις πιο πάνω χώρες, που αγωνίζονται πραγματικά και μαχητικά για το σπάσιμο των αλυσίδων των εκμεταλλευομένων και καταπιεζομένων.
Στην ΑΜΕΡΙΚΗ, ο γιάγκικος ιμπεριαλισμός, πνιγμένος μέσα στη μόνιμη κρίση του και αναλαμβανόμενος το τέλος του που πλησιάζειμε γοργό ρυθμό, αφοσιώθηκε ολοκληρωτικά στη οργάνωση του τρίτου παγκόσμιου - αντισοβιετικού αυτή τη φορά - πολέμου. Οπλισμένος μ' ένα όπλο της αποκαλύψεως - την ατομική βόμβα - και με τους τεράστιους υλικούς πόρους του, προετοιμάζεται για την τελειωτική του εξόρμηση ενάντια στο παγκόσμιο προλεταριάτο. Χρησιμοποιώντας όλα τα μέσα κι όλες τις μέθοδες, από τον Οργανισμό Ενωμένων Εθνών ως το Ατλαντικό Σύμφωνο, από την προπαγάνδα ως την ψευτιά, από την συκοφαντία ως την διαβολή ,προετοιμάζει ιδεολογικά το έδαφος για μια δίχως προηγούμενο εξόρμηση του ενάντια στους σκλάβους του και την ΕΣΣΔ. Μπροστά, όμως, σ' αυτές τις τερατώδικες και πρωτοφανείς μέθοδες του ιμπεριαλισμού του δολλαρίου, οι προλεταριακές μάζες, που, κακή τη μοίρα, έτυχε να ποδηγετούνται από τους σταλινικούς προδότες, δεν βρίσκουνε ν' αντιτάξουνε, προς το παρόν τουλάχιστον, παρά μονάχα συνέδρια και κόντρα συνέδρια “ειρήνης” με φτηνούς δεκάρικους για την “ειρήνη”. Όμως δεν είναι μακρυά η μέρα που το προλεταριάτο θα βρεί τον προσανατολισμό του, θα ξετινάξει τους σημερινούς του προδότες ηγέτες και θα ζητήσει την επαναστατική ηγεσία του.
Στην ΚΥΠΡΟ, ύστερα από τις τρεις μεγάλες απεργίες του περασμένου χρόνου, των μεταλλωρύχων της ΚΜΕ, των αμιαντωρύχων και των οικοδόμων, οι προλεταριακές μάζες βρίσκουνιαι ακόμα μέσα σ' ένα πέλαγος σύγχισης και αναποφασιστικότητας. Η αποτυχία τω ντριών αυτών απεργιών, η διάλυση της Συμβουλευτικής, η υπαναχώρηση από μέρους της ηγεσίας του ΑΚΕΛ πάνω στη Αυτοκυβέρνηση και η υιοθέτηση ξανά του συνθήματος της Ένωσης, η χρεωκοπία και η αποσύνθεση της ηγεσίας του ΑΚΕΛ, η πλέρια εγκατάλειψη των οικονομικών αγώνων των εργατών από μέρους της εργατικής ηγεσίας, οι μανούβρες και οι μικροαστισμοί μέσα στο εργατικό κίνημα, δημιουργήσανε μια τέτοια κατάσταση, που μονάχα διαρροή πρόσφερε στις εργατικές μας οργανώσεις, πτώση του ηθικού των κάτω, σκεπτικισμό και αναποφασιστικότητα. Τα οικονομικά αιτήματα των εργατών αγνοηθήκανε τελείως τον τελευταίο καιρό, κανένας αγώνας για την καλνιέρεψη της θέσης των εργατών, καμιά προσπάθεια για την καλυτέρεψη του οργανωτικού των συντεχνιών μας, καμιά πραχτική δουλειά για τη εξύψωση του μορφωτικού επιπέδου των μαζών. Η οικονομική κρίση άρχισε να εντείνεται, η ανισοσκελεια των εισαγωγών - εξαγωγών έφτασε σε δυσθεώρητα ύψη, η αζητησία των κυπριακών προϊόντων οδηγεί τον αγροτικό κόσμο στην καταστροφή και τον αφανισμό, η ανεργία άρχισε να φουντώνει, τα μεροκάματα κινδυνεύουνε να πέσουν, η βιομηχανία του τόπου προχωρεί προς τη χρεωκοπία και το βιωτικό επίπεδο των εργατών συνεχώς πέφτει. Ο τόπος μας φέρεται ολοταχώς προς την καταστροφή. Εν τούτοις, κανένας πραχτικός αγώνας δεν έγινε προς αυτή τη κατεύθυνση, καμιά προσπάθεια για την αποτροπή της καταστροφής.
ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ,
Η φετεινή Πρωτομαγιά ας μας βρει στις επάλξεις του αγώνα για το πέρασμα της εξουσίας στα χέρια του λαού μας, για την ΑΥΤΟΚΥΒΕΡΝΗΣΗ. Η προδοτική εγκατάλειψη του συνθήματος της Αυτοκυβέρνησης από μέρους της σταλινικής ηγεσίας και η υιοθέτηση του συνθήματος της Ένωσης πρέπει να μας κάνει να συνέλθουμε. Το αφιόνισμα της “Ένωσης” πρέπει να το σταματήσουμε εμείς οι ίδιοι. Να εξαναγκάσουμε τους κακή τη μοίρα ηγέτες των εργατικών μας οργανώσεων να μπούνε στον ορθό δρόμο της εξυπηρέτησης των εργατικών συμφερόντων. Αν αρνηθούνε, να τους παραμερίσουμε και να τραβήξουμε μπροστά, με μια καινούργια, μαχητική, ταξικά συνειδητή και αποφασιστική ηγεσία, για τον αγώνα για το πέρασμα της εξουσίας στα χέρια των εργατών - αγροτών. Η “Ένωση” δεν μπορεί να μας προσφέρει ούτε καλύτερους όρους δουλειάς, ούτε καλύτερα μεροκάματα, ούτε το κοινωνικό ξεσκλάβωμα μας να μας εξασφαλίσει. Μονάχα την αλλαγή των αλυσίδων μας θα μας φέρει. Τίποτε περισσότερο, τίποτε ολιγώτερο.
ΕΡΓΑΤΕΣ, ΑΓΡΟΤΕΣ, ΚΑΤΑΠΙΕΖΟΜΕΝΟΙ,
Εμπρός στον αγώνα για τη χειραφέτηση μας. Στον αγώνα για τις οικονομικές και πολιτικές διεκδικήσεις μας. Στον αγώνα για την καλυτέρευση των όρων δουλειάς και τις Κοινωνικές Ασφαλίσεις. Για το άνοιγμα δουλειών για τους ανέργους. Για ανεργιακά επιδόματα. Για την οργάνωση και την ταξική συνειδητοποίηση όλων των καταπιεζομένων. Για την ΑΥΤΟΚΥΒΕΡΝΗΣΗ. Για μια Κυβέρνηση Εργατών - Αγροτών, που να πονεί τον εργάτη και να προστατεύει τον αγρότη. Για την πλέρια εθνική και κοινωνική μας απελευθέρωση.
ΖΗΤΩ Η ΚΟΚΚΙΝΗ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ!
Πηγές:
Φώτο Γκάλερι
