Τράπεζα Κύπρου & Εφημερίδα Πολίτης

Ηθοποιός και σκηνοθέτης, από τους θεμελιωτές του νεότερου κυπριακού θεάτρου. Γεννήθηκε το 1932 στο Καϊμακλί (Λευκωσία) και πέθανε στις  στις 3 Νοεμβρίου 1983 .

Ο Βλαδίμηρος Καυκαρίδης έκανε την πρώτη του εμφάνιση σαν ηθοποιός σε ηλικία 15 χρόνων, κι ενώ ήταν ακόμη μαθητής, στο έργο Σιωπηλή Γυναίκα του Μπεν Τζόνσον που ανέβηκε σε ερασιτεχνική παράσταση από τον σύλλογο «Αναγέννηση» της Παλλουριώτισσας. Στο επαγγελματικό θέατρο εισήλθε το 1951 σαν μέλος του «Κυπριακού Θεάτρου», με πρώτο έργο στο οποίο πήρε μέρος, Το Φυντανάκι του Π. Χορν. Μετά από γόνιμη και σύντομη συνεργασία με το «Κυπριακό Θέατρο» (μέχρι το 1954), και την «Κυπριακή Σκηνή» (1954), σε μια δύσκολη εποχή όπου το θέατρο στην Κύπρο προσπαθούσε να βρει ακόμη τον δρόμο του, ο Βλαδίμηρος Καυκαρίδης ίδρυσε το 1956 τον θίασο των «Ενωμένων Καλλιτεχνών» του οποίου όλα σχεδόν τα έργα σκηνοθέτησε ο ίδιος. Παρά τις μεγάλες δυσκολίες και τις αντιξοότητες (στην Κύπρο διεξαγόταν τότε ο ένοπλος απελευθερωτικός αγώνας), ο θίασος επιβίωσε για τρία περίπου χρόνια και παρουσίασε επιθεωρήσεις, κωμωδίες και φαρσοκωμωδίες, ηθογραφίες και μερικά έργα του κλασσικού δραματολογίου. Όταν ο θίασος των «Ενωμένων Καλλιτεχνών» διαλύθηκε το 1959, ο Βλαδίμηρος Καυκαρίδης ίδρυσε τον ίδιο χρόνο το «Νέο Θέατρο» που λειτούργησε μέχρι το 1960. Το 1960, αμέσως μετά την ανακήρυξη της Κύπρου σε ανεξάρτητο κράτος, ιδρύθηκε ο Οργανισμός Θεατρικής Αναπτύξεως Κύπρου (ΟΘΑΚ) με επιχορηγήσεις και με αξιώσεις, και τόσο ο Καυκαρίδης όσο και στελέχη του «Νέου Θεάτρου» μεταπήδησαν στον θίασο του ΟΘΑΚ.

Το 1962, κι ενώ ακόμη συνεργαζόταν με τον ΟΘΑΚ, ο Καυκαρίδης κέρδισε υποτροφία για θεατρικές σπουδές στη Σοβιετική Ένωση. Σπούδασε από το 1962 μέχρι το 1967 στο Κρατικό Ινστιτούτο Θεατρικών Σπουδών της Μόσχας και μεταξύ των καθηγητών του είχε την μεγάλη σκηνοθέτιδα Μαρία Οσίποβνα Κνέμπελ, που υπήρξε μαθήτρια και συνεργάτιδα του Στανισλάφσκι. Ο Καυκαρίδης συμπλήρωσε τις σπουδές του το 1967 και πήρε δίπλωμα Β.Α.Μ.Α. στη σκηνοθεσία. Τον ίδιο χρόνο επέστρεψε στην Κύπρο όπου επανίδρυσε το «Νέο Θέατρο» στη Λευκωσία, με εναρκτήριο έργο τη Λοκαντιέρα του Γκολντόνι.

Κατά την περίοδο 1969 -1971 λειτούργησε το θέατρο ΡΙΚ και ο Καυκαρίδης συνεργάστηκε μ' αυτό από το 1970 τόσο σαν ηθοποιός όσο και σαν σκηνοθέτης. Μεταξύ άλλων, πήρε μέρος στα έργα Θάνατος του Εμποράκου του Μίλλερ, Περιμένοντας τον Γκοντό του Μπέκετ, Το Παιγνίδι της Τρέλας και της Φρονιμάδας του Θεοτοκά, σκηνοθέτησε δε τον Θείο Βάνια του Τσέχωφ. Τα έργα αυτά μεταφέρθηκαν και στην τηλεόραση.

Με την ίδρυση του Θεατρικού Οργανισμού Κύπρου (ΘΟΚ) το 1971, όλα τα στελέχη του Θεάτρου ΡΙΚ μεταπήδησαν στον θίασο του Οργανισμού, όπως κι ο Βλαδίμηρος Καυκαρίδης που προσελήφθη σαν σκηνοθέτης και ηθοποιός. Σκηνοθέτησε το ένα από τα δυο εναρκτήρια έργα του ΘΟΚ, τον Ποπολάρο του Γρ. Ξενόπουλου. Στον ΘΟΚ εργάστηκε κατά τα επόμενα 12 χρόνια κατά τα οποία σκηνοθέτησε πολλά έργα τόσο της κύριας όσο και της παιδικής σκηνής του Οργανισμού, πήρε δε μέρος σαν ηθοποιός σε αρκετά άλλα.

Μεταξύ εκείνων που σκηνοθέτησε ήσαν η Αυλή των Θαυμάτων του Ι. Καμπανέλλη, οι Όμηροι του Λ. Ακρίτα, το Παραμύθι χωρίς Όνομα του Ι. Καμπανέλλη, η Γκανιότα του Λαπίς, το Λαός και Τυραννία του ντε Βέγκα, το Καληνύχτα Μαργαρίτα του Γ. Σταύρου, η Ειρήνη του Αριστοφάνη, ο Καλός Στρατιώτης Σβέικ του Χάσεκ, τα Πρόσωπα για Βιολί και Ορχήστρα του Ι. Καμπανέλλη, το Μια Ιστορία στο Ιρκούτσκ του Α. Αρμπούζωφ, ο Επιθεωρητής του Γκόγκολ, ο Οίκος Ευγηρίας του Κορρέ, οι Εμιγκρέδες του Μρόζεκ, η Λυσιστράτη του Αριστοφάνη σε κυπριακή διάλεκτο κ.ά. Ως ηθοποιός πήρε μέρος σε αρκετά έργα του ΘΟΚ, τόσο στην κύρια όσο και στην παιδική σκηνή. Ιδιαίτερα διακρίθηκε στους Βρυκόλακες του Ίψεν, στη Θαυμαστή Μπαλωματού του Λόρκα, στον Ταρτούφο του Μολιέρου, στο Παραμύθι Χωρίς Όνομα του Καμπανέλλη, στον Καυκασιανό Κύκλο με την Κιμωλία του Μπ. Μπρεχτ.

Παράλληλα ο Βλαδίμηρος Καυκαρίδης συνεργάστηκε για αρκετά χρόνια με το Ραδιοφωνικό Ίδρυμα Κύπρου και πήρε μέρος σε πολλά θεατρικά έργα στο ραδιόφωνο και στην τηλεόραση, ενώ σκηνοθέτησε άλλα. Στην τηλεόραση ιδιαίτερα, ήταν ο σκηνοθέτης της πρώτης κυπριακής σειράς, που ήταν το Κατωδκιόν της Μαδαρής του Μ. Πιτσιλλίδη (σε 13 επεισόδια).

Τον Οκτώβριο του 1983 απεχώρησε από τον ΘΟΚ κι επανίδρυσε το «Νέο Θέατρο» με έδρα τη Λευκωσία. Ανέβασε το έργο Αγάπη Νικητής του Π. Λιασίδη, ίδρυσε δε ταυτόχρονα και παιδική σκηνή με πρώτο έργο το Όμορφή μου Καρδερίνα της Κ. Πουλχερίου. Ο ίδιος έπαιρνε μέρος και στα δυο αυτά έργα. Λίγες μόνο μέρες μετά την έναρξη των παραστάσεων, ο Βλαδίμηρος Καυκαρίδης πέθανε από καρδιακή προσβολή.

Συμπληρωματικά αναφέρουμε ότι το 1965 είχε συνεργαστεί με το «Θέατρο Τέχνης» του Καρόλου Κουν στην Αθήνα ως βοηθός σκηνοθέτης και ηθοποιός σε δυο έργα, τους Πέρσες του Αισχύλου και το Ποιος Φοβάται τη Βιρτζίνια Γούλφ του Άλμπι, πήρε δε μέρος στην περιοδεία του «Θεάτρου Τέχνης» με τα έργα Πέρσες και Όρνιθες στην Πολωνία και στη Σοβιετική   Ένωση. Περιοδείες στην Ελλάδα και στην Ευρώπη έκανε και με τον ΘΟΚ.

Από το 1967 μέχρι το 1971 διηύθυνε και τη δραματική σχολή «Στανισλάφσκι» που ο ίδιος ίδρυσε στη Λευκωσία. Ήταν επίσης μέλος χορωδιών.

Πηγή

Μεγάλη Κυπριακή Εγκυκλοπαίδεια