Κάρολος Α΄ Ανζού
Βασιλιάς των Δυο Σικελιών — της Νεάπολης και Σικελίας — από το 1266 μέχρι το 1285. Ικανός πολιτικός, αλλά και πολύ φιλόδοξος ηγεμόνας, προσπάθησε να επεκτείνει την κυριαρχία του και την επιρροή του στη Βαλκανική, όπου ήλθε σε σύγκρουση με τον αυτοκράτορα του Βυζαντίου Μιχαήλ Η' Παλαιολόγο, και στην ανατολική Μεσόγειο αγοράζοντας από τη Μαρία της Αντιόχειας τα δικαιώματα του θρόνου της Ιερουσαλήμ το 1277.
Η τελευταία αυτή ενέργεια του Καρόλου τον έφερε σε αντίθεση με τον Φράγκο βασιλιά της Κύπρου Ούγο Γ' (1267 -1284), ο οποίος συνεχίζοντας την παράδοση των Φράγκων βασιλιάδων και διεκδικώντας τα δικά του δικαιώματα είχε στεφθεί το 1269 στην Τύρο — μια και η Ιερουσαλήμ βρισκόταν από το 1244 στα χέρια των Μαμελούκων — σαν βασιλιάς του βασιλείου της Ιερουσαλήμ. Ενώ η θέση των λατινικών κτήσεων της Μέσης Ανατολής γινόταν συνεχώς και περισσότερο επισφαλής, οι δε πόλεις και τα κάστρα των Φράγκων έπεφταν το ένα μετά το άλλο στο σουλτάνο της Αιγύπτου Μπαϊμπάρς, ούτε οι Φράγκοι της Παλαιστίνης ήσαν σε θέση να ανακόψουν αυτή την παρακμή, ούτε κι ο Ούγος. Η αγορά των δικαιωμάτων της Μαρίας πάνω στο θρόνο της Ιερουσαλήμ από τον Κάρολο πρόσθετε στην αρκετά περίπλοκη κατάσταση των πραγμάτων της περιοχής ακόμη ένα διαλυτικό στοιχείο.
Ο Κάρολος έστειλε σαν αντιπρόσωπό του στην Παλαιστίνη τον Roger San Severino, o οποίος κάλεσε τους ευγενείς να αναγνωρίσουν τον Κάρολο, αντί τον Ούγο, σαν τον ηγεμόνα τους.
Οι ευγενείς παρακάλεσαν να τους δοθεί λίγος χρόνος για να ζητήσουν από τον Ούγο να τους απαλλάξει από τον όρκο υποταγής που είχαν δώσει προς εκείνο. Ο Roger απειλώντας τους ότι θα τους αφαιρέσει τα τιμάριά τους και έχοντας σαν βοηθό τον μεγάλο μάγιστρο του τάγματος των Ναϊτών, ο οποίος προτιμούσε ένα μακρινό επικυρίαρχο από τον βασιλιά της γειτονικής Κύπρου, έπεισε τελικά τους ευγενείς να αναγνωρίσουν τον Κάρολο σαν τον βασιλιά της Ιερουσαλήμ.
Ο Ούγος προσπάθησε να ανακτήσει το βασίλειο της Ιερουσαλήμ εκστρατεύοντας το 1279 στην Παλαιστίνη. Συνάντησε όμως ισχυρή αντίσταση από τον Rοger και επειδή οι Κύπριοι Φράγκοι ευγενείς, που ενίσχυαν με το στρατό τους τον Ούγο στην εκστρατεία του, δεν είχαν καμιά υποχρέωση να συνεχίσουν τις επιχειρήσεις εκτός της Κύπρου πέραν των τεσσάρων μηνών, αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τις προσπάθειές του και να επιστρέψει στην Κύπρο. Θεώρησε όμως σαν υπαίτιους για την απώλεια του βασιλείου της Ιερουσαλήμ τους Ναΐτες, γι’ αυτό και εδήμευσε για τρία χρόνια (μέχρι το 1282) την περιουσία τους στην Κύπρο και κατέστρεψε τα καταλύματά τους στη Λεμεσό και την Πάφο και το κάστρο τους στα Γαστριά.
Η εξέγερση των Σικελών εναντίον του Καρόλου και η σφαγή των Γάλλων (που είναι γνωστή σαν Σικελικός Εσπερινός) στις 30.3.1282 εσήμανε την αρχή της κατάρρευσης της δύναμης του Καρόλου. Ο Roger ανακλήθηκε στην Ιταλία, αλλά αυτό δεν εσήμανε και τον τερματισμό της διεκδίκησης του τίτλου της Ιερουσαλήμ, τόσο από τον Κάρολο, όσο και από τους διαδόχους του, οι οποίοι τον χρησιμοποιούσαν μέχρι του τέλους του 19ου αιώνα.
Ο Ούγος πέθανε το 1284. Οι διάδοχοί του συνέχισαν κι αυτοί να ανακηρύσσονται βασιλείς της Ιερουσαλήμ. Το 1291 έπεσε και το τελευταίο προπύργιο των Φράγκων στην Παλαιστίνη, ο δε επίζηλος τίτλος του βασιλιά της Ιερουσαλήμ έπαψε να έχει οποιοδήποτε περιεχόμενο.