Καπέλλο Capello
Με το επίθετο αυτό απαντώνται τέσσερις συνολικά ανώτατοι Βενετοί αξιωματούχοι της Κύπρου. Υπηρέτησαν στο νησί ως τοποτηρητές (luogotenente) οι τρεις απ’ αυτούς, ενώ ο τέταρτος είχε υπηρετήσει ως καπετάνιος (capitano) της Αμμοχώστου. Φυσικά όλοι είχαν υπηρετήσει στην Κύπρο κατά την περίοδο της βενετικής κυριαρχίας:
- Βιτσέντζο Καπέλλο (Vincenzo Capello): Υπηρέτησε ως καπετάνιος της Αμμοχώστου (ή της Κύπρου, όπως επίσης αναφέρεται το αξίωμα) για δυο χρόνια, από το 1516 μέχρι το 1518.
Τον Δεκέμβριο του 1515 διορίστηκε διοικητής στην Αμμόχωστο της Κύπρου, μετά από δώρο 2.000 δουκάτων στη Δημοκρατία της Βενετίας. Ο Cappello βρήκε τις οχυρώσεις της Αμμοχώστου εντελώς ανεπαρκείς για να αντιμετωπίσει μια οθωμανική επίθεση και κατήγγειλε τη συμπεριφορά των Βενετών αξιωματούχων στο νησί ως "σκανδαλώδη". Όντας ακράδαντα πεπεισμένος για την "κακή πίστη" των Οθωμανών, αφιερώθηκε στην ενίσχυση της άμυνας της πόλης, την οποία πέτυχε με μια μέτρια μόνο πρόσθετη μηνιαία δαπάνη 400 δουκάτων. Ο διάδοχός του, Bartolomeo Contarini, που τον αντικατέστησε τον Μάρτιο του 1519, εξήρε ρητά το έργο του.
- Κάρλο Καπέλλο (Carlo Capello): Βενετός ευγενής, ιππότης της Βενετικής Δημοκρατίας. Λόγω της καταγωγής του, της γλωσσομάθειάς του —ήξερε τρεις γλώσσες — και των άλλων γενικότερων ενδιαφερόντων του διορίστηκε για περίοδο δυο χρόνων κυβερνήτης στην Κρήτη, η οποία βρισκόταν κάτω από τη διοίκηση της Βενετίας και στη συνέχεια (γύρω στο 1545) σαν τοποτηρητής στην επίσης βενετοκρατούμενη Κύπρο για τρία χρόνια, παρόλο που για τη θέση αυτή η συνηθισμένη θητεία ήταν μόνο δυο χρόνια. Όταν ο Κάρλο Καπέλλο πέθανε, τον έθαψαν στον καθεδρικό ναό της Αγίας Σοφίας στη Λευκωσία, το δε επιτάφιο επίγραμμα, το οποίο όταν ζούσε παράγγειλε να του γράψουν στον τάφο του, μας το διέσωσε ο Γερμανός περιηγητής Chr. Hirer, που επισκέφθηκε την Κύπρο την άνοιξη του 1566. (Βλ. C.D.Cobham, Excerpta Cypria, σ. 79).
- Κριστόφορο Καπέλλο (Cristoforo Capello): Υπηρέτησε ως τοποτηρητής για 2 χρόνια μεταξύ 1540 και 1542.
- Ντομένικο Καπέλλο (Domenico Capello): Υπηρέτησε ως τοποτηρητής για 2 χρόνια, μεταξύ 1523 και 1525.