Οι δεύτερες βουλευτικές εκλογές στην Κύπρο έγιναν στις 5 Ιουλίου 1970, σ’ αυτές δε είχαν δικαίωμα ψήφου 264.000 Έλληνες Κύπριοι. Ψήφισαν τα 76% περίπου. Τις 35 έδρες διεκδίκησαν 117 υποψήφιοι σε συνδυασμούς 5 κομμάτων, καθώς και 18 ανεξάρτητοι (Βλέπε Βίντεο Ψηφιακός Ηρόδοτος Αρχείου ΡΙΚ).
Λόγω των Διακοινοτικών Ταραχών οι εκλογές έγιναν χωρίς τους Τουρκοκύπριους, έγιναν δηλαδή για την κατάληψη των 35 από τις 50 έδρες που προνοούσε το Σύνταγμα της Ζυρίχης-Λονδίνου.
Επειδή στις εκλογές αυτές ήταν δυνατό να δίνονται επιλεκτικές ψήφοι (οι ψηφοφόροι μπορούσαν, δηλαδή, να ψηφίζουν επιλέγοντας και μεμονωμένους υποψηφίους από διάφορα κόμματα), δεν είναι δυνατό να υπάρχουν ακριβή ποσοστά για το κάθε κόμμα. Από το σύνολο των ψήφων, το ΑΚΕΛ πήρε 68.229 κομματικές, δηλαδή ποσοστό 34,1% αλλά ποσοστό 25,9% επί του συνόλου των εγγεγραμμένων ψηφοφόρων. Σε υποψηφίους του ΑΚΕΛ δόθηκαν όμως και 11.437 επιλεκτικές ψήφοι, που διαφοροποιούν τα ποσοστά σε 39,8% των ψηφισάντων.
Παρόμοια, το Ενιαίον Κόμμα (3) πήρε 39.159 κομματικές ψήφους αλλά και 11.923 επιλεκτικές, δηλαδή σύνολο 51.082, που αντιπροσωπεύουν ποσοστό 25,5% των ψηφισάντων.
Η Προοδευτική Παράταξις(4) πήρε 23.300 κομματικές ψήφους. Μαζί με τις επιλεκτικές όμως, ο μέσος όρος των ψήφων ανήλθε σε 35.783, δηλαδή ποσοστό 17,9% των ψηφισάντων.
Η ΕΔΕΚ (2) πήρε 12.996 κομματικές ψήφους. Μαζί με τις επιλεκτικές, οι ψήφοι ανήλθαν σε 26.908, δηλαδή ποσοστό 13,4% των ψηφισάντων.
Το ΔΕΚ (1) πήρε 13.309 κομματικές ψήφους. Μαζί με τις επιλεκτικές, συγκέντρωσε 19.655 ψήφους, δηλαδή ποσοστό 9,8%.
Παρά τα πιο πάνω ποσοστά, η κατανομή των 35 εδρών ήταν η εξής:
Κόμμα | Έδρες |
---|---|
Ενιαίον Κόμμα | 15 |
ΑΚΕΛ | 9 |
Προοδευτική Παράταξις | 7 |
ΕΔΕΚ | 2 |
ΔΕΚ | 0 |
Τις υπόλοιπες 2 έδρες κέρδισαν ανεξάρτητοι υποψήφιοι.
Πρόεδρος της Βουλής επανεξελέγη ο Γλαύκος Κληρίδης, αρχηγός του Ενιαίου Κόμματος.
ΤΕΛΙΚΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΤΙΚΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ
Εγγεγραμμένοι ψηφοφόροι |
263 857 |
|
Ψήφισαν |
200 141 |
75,80% |
Αποχή |
63 716 |
24,20% |
Άκυρα ψηφοδέλτια |
4 404 |
2,20% |
Έγκυρα ψηφοδέλτια |
195 737 |
97,80% |
Αριθμός υποψηφίων |
135 |
|
Έλαβαν |
|
|
Α.Κ.Ε.Λ.-Αριστερά |
|
|
Κομματικές ψήφοι |
68 229 |
34,10% |
Μέσος όρος ψήφων υποψηφίων Α.Κ.Ε.Λ.-Αριστερά |
79 666 |
39,80% |
Ενιαίον |
|
|
Κομματικές ψήφοι |
39 159 |
|
Μέσος όρος ψήφων υποψηφίων Ενιαίου |
51 082 |
25,50% |
Προοδευτική Παράταξις |
|
|
Κομματικές ψήφοι |
23 300 |
|
Μέσος όρος ψήφων υποψηφίων Προοδευτικής Παρατάξεως |
35 783 |
17,90% |
Ε.Δ.Ε.Κ. |
|
|
Κομματικές ψήφοι |
12 996 |
|
Μέσος όρος ψήφων υποψηφίων Ε.Δ.Ε.Κ. |
26 908 |
13,40% |
Δ.Ε.Κ. |
|
|
Κομματικές ψήφοι |
13 309 |
|
Μέσος όρος ψήφων υποψηφίων Δ.Ε.Κ. |
19 655 |
9,80% |
Ανεξάρτητοι υποψήφιοι: |
|
|
Γιαμάκης Ιωσήφ |
9 290 |
|
Πίτσιλλος Μόδεστος |
1 372 |
|
Ρωσσίδης Γιάννης |
2 197 |
|
Σέππος Λοΐζος |
1 449 |
|
Παρασκευά Θεοφάνης |
1 429 |
|
Ροδοσθένους Λεύκιος |
2 852 |
|
Σιμιλλίδης Συμεών |
2 149 |
|
Τζαπούρας Χρίστος |
679 |
|
Κουλουμπρίδης Γεώργιος |
1 050 |
|
Δρουσιώτης Γιαννάκης |
2 698 |
|
Λιασίδης Ερατοσθένης |
2 354 |
|
Νικολαΐδης Ηρόδοτος |
4 012 |
|
Παναγιώτου Ιάκωβος |
435 |
|
Μαραθεύτης Κωνσταντίνος |
534 |
|
Σκούρος Αρίσταρχος |
185 |
|
Γεωργιάδης Ανδρέας |
348 |
|
Παρασκευαΐδης Φειδίας |
2 930 |
|
Σχίζας Σίμος |
79 |
|
Βουλευτές της ελληνικής κοινότητας κατά κόμμα και εκλογική περιφέρεια
Λευκωσία
Α.Κ.Ε.Λ.-Αριστερά
Ε.Δ.Ε.Κ.
Ενιαίον
Αμμόχωστος
Α.Κ.Ε.Λ.-Αριστερά
Προοδευτική Παράταξις
Λεμεσός
Α.Κ.Ε.Λ.-Αριστερά
Ενιαίον
Πάφος
Α.Κ.Ε.Λ.-Αριστερά
Ενιαίον
Προοδευτική Παράταξις
Ανεξάρτητος
Λάρνακα
Α.Κ.Ε.Λ.-Αριστερά
Ε.Δ.Ε.Κ.
Προοδευτική Παράταξις
Κερύνεια
Α.Κ.Ε.Λ.-Αριστερά
Ανεξάρτητος
Αντιπρόσωποι θρησκευτικών ομάδων
Μαρωνιτών
Ιωάννης Μαυρίδης
Αρμενίων
Αντρανίκ Αστζιάν
Λατίνων
Άντονυ Πιετρώνη
1 Δημοκρατικόν Εθνικόν Κόμμα (Δ.Ε.Κ.)
Κόμμα που ιδρύθηκε το Μάιο του 1968, με αρχηγό τον Τάκη Ευδόκα, ανθυποψήφιο του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου στις προεδρικές εκλογές του 1968. Στις εκλογές του Ιουλίου 1970 δεν εξέλεξε βουλευτές. Στις εκλογές του 1976 κατήλθε σε κοινό συνδυασμό με το ΔΗ.ΣΥ.
2 Ενιαία Δημοκρατική Ένωσις Κέντρου (Ε.Δ.Ε.Κ.)
Κόμμα που ιδρύθηκε στις 5 Φεβρουαρίου 1969 με αρχηγό το Βάσο Λυσσαρίδη. Μετέπειτα, με απόφαση του 2ου συνεδρίου του κόμματος το 1975, μετονομάστηκε σε Σοσιαλιστικό Κόμμα ΕΔΕΚ (Σ.Κ. ΕΔΕΚ).
3 Ενιαίον
Κόμμα που προήλθε από δυνάμεις του Πατριωτικού Μετώπου. Η ίδρυσή του εξαγγέλθηκε από το Γλαύκο Κληρίδη, τότε Πρόεδρο της Βουλής των Αντιπροσώπων, στις 5 Φεβρουαρίου 1969.
4 Προοδευτική Παράταξις
Κόμμα που ιδρύθηκε στις αρχές του 1969, με αρχηγό τον Οδυσσέα Ιωαννίδη, από δυνάμεις του Πατριωτικού Μετώπου. Στην Προοδευτική Παράταξη προσχώρησε, πριν από τις εκλογές, το Προοδευτικό Κόμμα, που ιδρύθηκε στις 5 Φεβρουαρίου 1969, με αρχηγό το Νίκο Σαμψών.
5 Δε διεξήχθησαν εκλογές για πλήρωση των δεκαπέντε εδρών της τουρκικής κοινότητας, οι οποίες παρέμειναν κενές.
6 Οι θρησκευτικές ομάδες των Αρμενίων, των Λατίνων και των Μαρωνιτών εκπροσωπούνταν με εκλεγμένους αντιπροσώπους τους στην Ελληνική Κοινοτική Συνέλευση μέχρι τη μεταβίβαση των νομοθετικών αρμοδιοτήτων της στη Βουλή το Μάρτιο του 1965. Από το 1965 μέχρι το 1970 οι τρεις αντιπρόσωποι εκπροσωπούσαν την ομάδα τους στη Βουλή με ετήσια παράταση της θητείας τους. Το 1970 η Βουλή ψήφισε τον περί Θρησκευτικών Ομάδων (Εκπροσώπησις) Νόμο, σύμφωνα με τον οποίο κάθε θρησκευτική ομάδα εκπροσωπείται στη Βουλή με έναν αντιπρόσωπο, που εκλέγεται από τους εκλογείς της οικείας ομάδας, σύμφωνα με τις διατάξεις του εκλογικού νόμου.
Έκτοτε, οι τρεις αντιπρόσωποι των θρησκευτικών ομάδων εκλέγονται, όπως και τα μέλη της Βουλής, κάθε πενταετία, μετέχουν στην Κοινοβουλευτική Επιτροπή Παιδείας, παρευρίσκονται στις συνεδριάσεις της ολομέλειας του σώματος και εκφράζουν τις απόψεις τους σε θέματα που αφορούν την ομάδα τους, χωρίς όμως δικαίωμα ψήφου. Απολαύουν επίσης των ίδιων δικαιωμάτων (ανεύθυνο, ασυλία, ατέλεια, αποζημίωση) με τα υπόλοιπα μέλη της Βουλής.
Από το 1991 οι εκλογές για την ανάδειξη των αντιπροσώπων των τριών θρησκευτικών ομάδων διεξάγονται ταυτόχρονα και παράλληλα με τις εκλογές για την ανάδειξη των πενήντα έξι Ελληνοκύπριων βουλευτών.
7 Τον Ιούλιο του 1974, αμέσως μετά το πραξικόπημα και την τουρκική εισβολή, ο Γλαύκος Κληρίδης ανέλαβε, δυνάμει του συντάγματος (άρθρο 36.2), Προεδρεύων της Δημοκρατίας μέχρι την επιστροφή του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου στην Κύπρο στις 7 Δεκεμβρίου 1974. Παράλληλα, στη Βουλή των Αντιπροσώπων καθήκοντα Προέδρου ασκούσε ο Προεδρεύων του σώματος Τάσσος Παπαδόπουλος.
Τον Ιούλιο του 1976 ο Γλαύκος Κληρίδης παραιτήθηκε από το αξίωμα του Προέδρου της Βουλής ύστερα από διαφωνία βουλευτών αναφορικά με το χειρισμό των διαπραγματεύσεων του Ε΄ Γύρου της Βιέννης για το Κυπριακό εκ μέρους του ως εκπροσώπου της ελληνοκυπριακής πλευράς.
Πρόεδρος του σώματος για το υπόλοιπο της βουλευτικής περιόδου ανακηρύχθηκε ο Τάσσος Παπαδόπουλος, κατόπιν ομόφωνης απόφασης του σώματος, αλλά στην εν λόγω συνεδρίαση δε συμμετείχαν οι βουλευτές του Δημοκρατικού Συναγερμού. Συγκεκριμένα, ο Τάσσος Παπαδόπουλος διετέλεσε Πρόεδρος της Βουλής κατά την περίοδο από 22 Ιουλίου μέχρι 20 Σεπτεμβρίου 1976.
8 Στις 23 Ιουλίου 1970, η Βουλή εξέλεξε τον Τάσσο Παπαδόπουλο, για να εκτελεί χρέη Προεδρεύοντος σε περίπτωση προσωρινής απουσίας ή κωλύματος του Προέδρου της Βουλής. Η σχετική απόφαση της Βουλής ελήφθη με τη θετική ψήφο των παρόντων βουλευτών, εξαιρουμένων των βουλευτών της Ε.Δ.Ε.Κ. που εξέφρασαν τη διαφωνία τους για την εν λόγω ρύθμιση και δήλωσαν αποχή.
9 Ο βουλευτής Νίκος Κόσιης υπουργοποιήθηκε τον Αύγουστο του 1974 επί προσωρινής διακυβέρνησης Κληρίδη. Η θέση του παρέμεινε κενή.