Αείλανθος
Φυλλοβόλο δέντρο που αναπτύσσεται γρήγορα, με εύκαμπτα πυκνά κλαδιά, μακρόστενα πράσινα φύλλα και κιτρινοπράσινα ως κοκκινωπά άνθη. Όλα τα μέρη του φυτού έχουν μία έντονη μυρωδιά. Αναπαράγεται και απλώνεται επιθετικά, μέσω των σπόρων του, των οποίων η ελαφριά κατασκευή, τους επιτρέπει να μεταφέρονται με τον άνεμο σε μεγάλες αποστάσεις, και με πολλούς νέους βλαστούς, δημιουργώντας γρήγορα πυκνές συστάδες δέντρων διάφορων ηλικιών. Παράγει τοξικές ουσίες που παρεμποδίζουν την ανάπτυξη άλλων φυτών. Μεγαλώνει γρήγορα και μπορεί να φθάσει το ύψος των 15 μέτρων σε 5 χρόνια. Ωστόσο, έχει μικρή διάρκεια ζωής και σπάνια ζει πάνω από 50 χρόνια.
Ο Αείλανθος ο υψηλότατος (Ailanthus altissima), γνωστός και ως βρωμοκαρυδιά, βρωμόδεντρο ή βρωμούσα, γνωστός ως αείλαντος στην Κύπρο, είναι ιθαγενές της βόρειας και κεντρικής Κίνας, της Ταϊβάν και της Βόρειας Κορέας.
Δεν υπάρχει επίσημη καταγραφή για τον αρχικό τρόπο εισαγωγής του στην Κύπρο, αλλά εικάζεται ότι εισάχθηκε επί Βρετανικής αποικιοκρατίας για καλλωπιστικούς σκοπούς. Έκτοτε εξαπλώθηκε σε κατοικημένες και αστικές περιοχές, αλλά και σε δασώδεις, παραποτάμιες και αγροτικές περιοχές. Καταγραφές της εξάπλωσής του έχουν γίνει σε: Σταυρό της Ψώκας, Σαϊττά, Κύκκο, Αθαλάσσα, Άχνα, Ξυλοτύμβου, Πόλη Χρυσοχούς, Κυθρέα, Πλάτρες, Καφίζιδες
Ιστορία
Στην Κίνα το δέντρο αυτό έχει μια μακρά και πλούσια ιστορία. Γίνεται αναφορά σ’ αυτό, στο παλαιότερο δείγμα κινέζικου λεξικού και απαριθμείται σε αμέτρητα κινεζικά ιατρικά κείμενα για την υποτιθέμενη ικανότητά του να θεραπεύει ασθένειες που κυμαίνονται από ψυχικές ασθένειες μέχρι αλωπεκία. Οι ρίζες, τα φύλλα και ο φλοιός του δέντρου χρησιμοποιούνται ακόμα και σήμερα στην παραδοσιακή κινεζική ιατρική, κυρίως ως στυπτικό, ενώ η ρητίνη του ως θυμίαμα στους Ινδουϊστικούς ναούς. Έχει καλλιεργηθεί σε μεγάλο βαθμό τόσο στην Κίνα όσο και στο εξωτερικό ως φυτό ξενιστής για τον σκώρο (Samia cynthia) που χρησιμοποιείται για την παραγωγή μεταξιού.
Ο αείλανθος μεταφέρθηκε για πρώτη φορά από την Κίνα στην Ευρώπη γύρω στο 1740 και στις Ηνωμένες Πολιτείες το 1784. Ήταν ένα από τα πρώτα δέντρα που μεταφέρθηκαν στην Δύση, σε μια εποχή που η ευρωπαϊκή τέχνη επηρεαζόταν από τα κινέζικα πρότυπα και θεωρήθηκε αρχικά ως δείγμα για έναν όμορφο κήπο. Παρόλα αυτά, ο ενθουσιασμός υποχώρησε αμέσως όταν οι κηπουροί είδαν ότι έβγαζε συνέχεια παραφυάδες και είχε αποκρουστική οσμή. Παρά το γεγονός αυτό, χρησιμοποιήθηκε ευρέως ως ένα δέντρο για τους δρόμους των πόλεων κατά ένα μεγάλο μέρος του 19ου αιώνα. Το 1840 το φυτό ήταν ήδη αρκετά διαδεδομένο στις Η.Π.Α. ως καλλωπιστικό και ήταν διαθέσιμο από φυτώρια. Στην Ελλάδα ο αείλανθος φυτεύτηκε για πρώτη φορά στον Εθνικό Κήπο (τότε Βασιλικό) από το Βασιλιά Όθωνα.
Έχει εγκλιματιστεί σε πολλά μέρη της Ευρώπης, συμπεριλαμβανομένων της Γερμανίας, της Αυστρίας και της Ελβετίας, στη Νοτιοανατολική Ευρώπη (από την Ιταλία και την Ουγγαρία νότια προς τη Βοσνία και Ερζεγοβίνη) και στις περισσότερες χώρες της λεκάνης της Μεσογείου.
Πηγή
Ενημερωτικός οδηγός για τα χωροκατακτητικά ξένα είδη της Κύπρου
Φώτο Γκάλερι
