Καλλίμαχος
Μεγάλος λυρικός ποιητής της Αρχαιότητας (310 - 240 περίπου π.Χ.). Καταγόταν από την Κυρήνη, έζησε όμως κυρίως στην Αλεξάνδρεια, όπου δίδαξε. Εκεί, με την εύνοια των Πτολεμαίων, έγινε διευθυντής της Βιβλιοθήκης του αλεξανδρινού Μουσείου. Εκτέλεσε το βαρύ έργο της σύνταξης των «Πινάκων», του επιστημονικού δηλαδή καταλόγου της Βιβλιοθήκης, έργο που απαίτησε πολύ χρόνο, ξεπέρασε σε όγκο τα 120 βιβλία και στάθηκε η βάση για όλες τις κατοπινές αρχαίες φιλολογικές έρευνες.
Ως ποιητής έγραψε ελεγείες, επύλλια, ύμνους, ιάμβους και επιγράμματα. Από αυτά σώθηκαν έξι ύμνοι καθώς και πολλοί στίχοι από τα άλλα έργα του.
Στον ύμνο του Εἰς Δῆλον περιλαμβάνει και την Κύπρο στις χώρες όπου αποβιβάστηκε η Αφροδίτη όταν βγήκε από τη θάλασσα, μετά τη γέννησή της από τον αφρό. Στον ίδιο ύμνο αναφέρει ότι ο Θησεύς μετέφερε άγαλμα της Κύπριδος Αφροδίτης από την Κρήτη στη Δήλο, όπου το εγκατέστησε προς λατρεία. Στον ύμνο Εἰς λουτρά τῆς Παλλάδος δίνει λεπτομέρειες για τη συμπεριφορά της Κύπριδος κατά την κρίση του Πάριδος στην Ίδη, ενώ σε ένα επίγραμμά του, που διασώζει ο Αθήναιος, απευθύνεται στην Κύπριδα Αφροδίτη, την οποία ονομάζει Ζεφυρίτιν, από το ακρωτήριο της Αιγύπτου Ζεφύριον όπου λατρευόταν η θεά.