Ο πεταλωτής. Στην Κύπρο ασκείτο παλαιότερα το επάγγελμα αυτό σε αρκετά μεγάλη κλίμακα, σχεδόν σε κάθε χωριό αλλά και στις πόλεις, όταν το γαϊδούρι και το μουλάρι χρησιμοποιούνταν για κάθε είδους εργασία. Ο καλλικάς ήταν ο τεχνίτης που πετάλωνε τα ζώα αυτά με καλλίτζ΄ια, όπως λέγονται στην Κύπρο τα πέταλα. Τα καλλίτζ΄ια δεν κατασκευάζονταν, συνήθως, από τον καλλικάν, αλλά από τον κωμοδρόμο, όπως και τα ειδικά καρφιά που χρησιμοποιούνταν για το πετάλωμα.
Ο καλλικάς αφαιρούσε τα παλαιά πέταλα από τα πόδια των ζώων, καθάριζε με ειδικό κοφτερό λεπίδι τα νύχια, κάρφωνε σ' αυτά τα καινούργια πέταλα, και τέλος, με ειδικό ρινί (την λεγόμενη ράσπα) ρίνιζε τα νύχια για να μη προεξέχουν επικίνδυνα από το μεταλλικό καλλίτζ΄ιν.
Σε πολλές περιπτώσεις, ο καλλικάς ήταν και περιπλανώμενος (από χωριό σε χωριό) τεχνίτης. Συνήθως όμως διέθετε εργαστήρι στο οποίο δούλευε μόνιμα και όπου οι ιδιοκτήτες των γαϊδουριών και των μουλαριών προσκόμιζαν τα ζώα τους για πετάλωμα. Το εργαστήρι αυτό λεγόταν καλλικαρκόν (το).
Πηγή
Μεγάλη Κυπριακή Εγκυκλοπαίδεια