Τράπεζα Κύπρου & Εφημερίδα Πολίτης

ΕΣΧΑΤΟΣ ΛΟΓΟΣ

Άνοιξη χωρίς ν'ανθίσει το μαραμένο

γιούλι

και το δεντρί στον κήπο γυμνωμένο

στη

σιωπή π' απλώνεται στο άπειρο.

Τούτη την άνοιξη δεν ξανάβγαλαν

φύλλα

τα κλαδιά.

Έρχεται ο θάνατος γλυκός, ο έσχα-

τος λόγος

κι ούτε οι μνήμες ζείδωρες μπορούν

να ζωντανέψουν

το πριν να το συνδέσουν με το τώρα

με το αύριο... νυχτώνει,

τα μάτια χάθηκαν στις κόγχες τους

τα χείλη δεν ψιθυρίζουν πεθυμιές.

Η σκέψη προσπαθεί ν' αποτελειώ-

σει το άγαλμα

του λείπει από το πρόσωπο χαμό-

γελο,

λείπει το δάκρυ από τα μάτια

Δεν προφταίνω... τετέλεσται.

(Χρύσανθος Κακογιάννης, «Διάσταση»)