Τράπεζα Κύπρου & Εφημερίδα Πολίτης

Ηθοποιός. Η Κυπρούλλα Ευαγγελίδου γεννήθηκε το 1927 στη Γιαλούσα της Καρπασίας. Μόλις τέλειωσε το Δημοτικό Αιγιαλούσης μετέβη στη Λευκωσία όπου φοίτησε στο Παγκύπριο Γυμνάσιο στις δυο πρώτες τάξεις. Ακολούθως πήρε μεταγραφή στη Σχολή Καλογραιών Αγίου Ιωσήφ τη χρονιά 1941. Ο λόγος της μεταγραφής ήταν το πάθος της για το Θέατρο με το οποίο  ήθελε να ασχοληθεί. Ήταν η εποχή της σύγκρουσης της Αριστεράς με τη Δεξιά. Η Κυπρούλα εξέφρασε την επιθυμία να παίξει Θέατρο με τον Ερασιτεχνικό Όμιλο των Αριστερών Συντεχνιών. Υπήρχαν όμως κανονισμοί που απαγόρευαν σε μαθητές και μαθήτριες να έχουν άλλες ενασχολήσεις, πέραν του σχολείου. Φοιτώντας στη Σχολή Καλογραιών που ήταν πιο ανεκτικοί σε αυτό το θέμα, έδωσαν άδεια στη Κυπρούλα και έτσι έπαιξε σε ερασιτεχνικούς θιάσους των Συντεχνιών και των Σωματείων στη Γιαλούσας. Έτσι ξεκίνησε το όνειρο. Με το όνομα Κυπρούλα Γαβριηλίδου όπως ήταν το οικογενειακό επίθετο. 

Ταλέντο

Η Κυπρούλα δεν σπούδασε σε καμία θεατρική Σχολή, είχε έμφυτο ταλέντο και διέπρεψε στο χώρο του Θεάτρου και ξεχώριζε σε κάθε παράσταση που συμμετείχε. Η παρουσία της στη σκηνή απέπνεε αρχοντιά, δίνοντας το δικό της στίγμα σε κάθε παράσταση.

Το 1945 σε ηλικία 18 ετών συμμετέχει με το Θίασο Προμηθέας που ίδρυσε το ΑΚΕΛ.  Βασικός σκηνοθέτης του Σχήματος ο Ελλαδίτης ηθοποιός και σκηνοθέτης Αδαμάντιος Λεμός, με πρωτοστάτη το ποιητή και δημοσιογράφο Τεύκρο Ανθία. Στη σύντομη πορεία του Προμηθέα πήρε μέρος σε αρκετές παραστάσεις όπως στο «Φιντανάκι» του Παντελή Χορν στο ρόλο της Εύας, «Αυτός είμαι» του Θόδωρου Συνοδινού, «Τρελή περιπέτεια», του Καβαγιέ, «Ο γιος του ίσκιου» του Σπύρου Μελά, «Τόπο στα νιάτα», «Αρραβωνιάσματα» του Δημήτρη Μπόγρη. Έπαιξε πλάι σε ονόματα που προέρχονταν από το Συντεχνιακό Θέατρο όπως ο Γιώργος Φινόπουλος, ο Χρήστος Ελευθεριάδης, η Γιώτα Μετζίτη και η νεαρή τότε Φλωρεντία Δημητρίου.

Το 1946 θα συνεργαστεί με την Ελληνίδα ηθοποιό Μαίρη Αρώνη και το Θίασο της που βρισκόταν στη Κύπρο για παραστάσεις, με το όνομα Κυπρούλα Λεπτού (που κράτησε για ένα διάστημα, αφού ο πρώτος της γάμος κράτησε για λίγο).

Το 1947 θα συνεργαστεί με το Λυρικό σε παραστάσεις όπως «Μαρία Πενταγιώτισσα» των Σακελλάριου-Γιαννακόπουλου. 

Γάμος

Η Κυπρούλα στη συνέχεια παντρεύτηκε το Μίκη Ευαγγελίδη. Ήταν η εποχή που έχασε το πατέρα της και είχε  γνωρίσει ένα  νέο που αγαπούσε το Θέατρο και ήταν θαυμαστής της, ο Μίκης Ευαγγελίδης. Μόλις είχε αφυπηρετήσει, ήταν Εθελοντής στο Κυπριακό Σύνταγμα στο Β Παγκόσμιο Πόλεμο.

Το 1948 με την ίδρυση του Θιάσου του Θεάτρου Τέχνης το 1948 με σκηνοθέτη τον ελλαδίτη Λιάκο Χριστογιαννόπουλο, η Κυπρούλα Ευαγγελίδη ήταν μια σίγουρη επιλογή. Επαγγελματίας, προσγειωμένη, ιδιαίτερα αγαπητή, άφησε το δικό της στίγμα σε παραστάσεις όπως «Ο όρκος του πεθαμένου» του Ζαχαρία Παπαντωνίου και «Δράκαινα» του Δημήτρη Μπόγρη. Μέχρι το 1949 συνεχίζει να συνεργάζεται με Ερασιτεχνικά Θεατρικά Σχήματα στα Σωματεία της Αριστεράς, ενώ συγκλονιστική ήταν η ερμηνεία της στη «Τζουάνα» του Παύλου Ξιούτα, που ανέβηκε από το νεοσύστατο Σωματείο της Ομόνοιας Λευκωσίας. Στη παράσταση συμμετείχαν επίσης ο Βλαδίμηρος Καυκαρίδης και η Φλωρεντία Δημητρίου.

Δεκαετία 1950 

Η χρονιά 1950 είναι σταθμός για την Κυπρούλα, αφού έγινε μάνα, φέρνοντας στο κόσμο τη κόρη της Αλίκη. Το 1952 επιστρέφει στη σκηνή κι αυτή τη φορά του Κυπριακού Θεάτρου. Έπαιξε μαζί με τους Νίκο Παντελίδη, Φλωρεντία Δημητρίου, Ανδρέα  Μούστρα, Έλλη Παναγιώτου, Ανδρέα Μαυρομάτη, Γιάννη Ρουσσάκη και άλλους. Έπαιξε σε έργα όπως «Το φιντανάκι», «Ο κός Προεδρίνα» και «Μικροί Φαρισαίοι».

Η νέα αυτή δεκαετία ήταν για τη Κυπρούλα η «χρυσή εποχή» της καριέρας της. Στις 18 Νοεμβρίου 1950 πραγματοποιήθηκε παράσταση προς τιμήν της στο κινηματοθέατρο Μαγικό Παλάτι. Η ίδια επέλεξε το έργο «Η Δράκαινα» του Δημήτρη Μπόγρη.  Η εφημερίδα Έθνος είχε γράψει ,,, «Και είναι ευχάριστο που η κυρία Κυπρούλα διάλεξε για τη τιμητική της το έργο αυτό, που ταιριάζει στο δικό της δυναμισμό και μπορεί πολύ καλά να ερμηνεύσει τη γυναίκα, που έχει τόσα συμπλέγματα μέσα της και τόσες μεταπτώσεις»…

Νέο Θέατρο 

Τη χρονιά 1960 με την ανεξαρτησία της Κύπρου, ο Βλαδίμηρος Καυκαρίδης δημιουργεί το Νέο Θέατρο, θέλοντας να φέρει νέο αέρα στο Θέατρο. Η Κυπρούλα ανήκει στη καλλιτεχνική επιτροπή του Σχήματος μαζί με τους Θεόδουλο Μωρέα, Ανδρέα Μούστρα και Βλαδίμηρο Καυκαρίδη. Το πρώτο έργο που ανέβασαν «Τα δένδρα πεθαίνουν όρθια» του Αλεχάντρο Κασόνα στο ρόλο της γιαγιάς σε σκηνοθεσία Θάνου Σακέττα, στο Θέατρο Παπαδόπουλου, που τώρα λεγόταν Θέατρο Μέλπω. Η Κυπρούλα στο ρόλο της γιαγιάς πήρε πολύ καλές κριτικές. Ο Πάνος Ιωαννίδης έγραψε σε σημείωμα του στις 8 Νοεμβρίου 1960

… «Προσαρμόστηκε θαυμάσια στις απαιτήσεις του δύσκολου ρόλου της, απέδωσε εξ ίσου καλά την παιδιάστικη , γεμάτη αφέλεια, μπορεί να πει κανένας, χαρά της γιαγιάς, όσο για τις σκηνές του βαθειού πόνου που έρχεται να της ξεριζώση τα σπλάχνα, ενώ αυτή επιμένει να στέκεται ίσια και αλύγιστη, σαν τα δέντρα που πεθαίνουν όρθια και δεν γονατίζουν»…

Το 1961 με την ίδρυση του ΟΘΑΚ προσελήφθη στο δυναμικό του, με Πρόεδρο το Γιώργο Φιλή. Στη παράσταση «Η Στέλλα με τα κόκκινα γάντια» του Άγγελου Τερζάκη σε σκηνοθεσία Εύη Γαβριηλίδη, δίχασε κοινό και κριτικούς. Ο Κύπρος Χρυσάνθης μίλησε για φριχτή αποτυχία της νέας καινοτομίας και ο Αχιλλέας Πυλιώτης έγραψε για νέο σταθμό στο Κυπριακό Θέατρο. 

Μετανάστευση 

Τα Χριστούγεννα του 1963 με το ξέσπασμα των δικοινοτικών ταραχών η ζωή αρχίζει να γίνεται δύσκολη και η Κυπρούλα με το Μίκη αποφασίζουν να μετακομίσουν με τα παιδιά τους τον Ιούνιο του 1964 στο Λονδίνο. Ο Μίκης Ευαγγελίδης, ήταν οδοντοτεχνίτης στο επάγγελμα και λόγω των καταστάσεων μειώθηκε η δουλειά του. Επιστρέφει ύστερα από δέκα χρόνια στη Κύπρο, μετά από 10χρονη απουσία της από το Θέατρο. Ήταν Ιούνιος του 1974. Την βρήκε ο πόλεμος και έμενε εγκλωβισμένη στο σπίτι της μητέρας της στη Γιαλούσα. Με το τέλος του πολέμου προσπάθησε να ξαναβγεί στο Θέατρο αλλά βρήκε πόρτες κλειστές. Δεν υπήρχε θέση για τη Κυπρούλα, τη ντίβα που θαύμασε όλη η Κύπρος και ηλικιακά είχε ακόμα πολλά να δώσει. 

Μια πνευμονική πάθηση έγινε η αιτία να φύγει τόσο νωρίς στα 53 της χρόνια. Έφυγε στις 13 Σεπτεμβρίου 1980 και η είδηση του θανάτου της βύθισε σε πένθος το θεατρικό κόσμο.

… «Χάσαμε την αριστοκράτισσα του Θεάτρου»… είχε πει η κ. Έλλη Κυριακίδου στο άκουσμα της είδησης του θανάτου της. 

Πηγη:

• Σελίδες της Κύπρου/Συλλεκτική Έκδοση - ΚΥΠΡΙΟΙ ΗΘΟΠΟΙΟΙ/Facebook. Επιμέλεια: Πανίκος Χρίστου.