Τράπεζα Κύπρου & Εφημερίδα Πολίτης

Νομικός -Πολιτικός. Γεννήθηκε στη Λευκωσία στις 11 Αυγούστου 1960. Φοίτησε στο δημοτικό του Αγίου Ανδρέα και ακολούθως στο Γυμνάσιο Κύκκου. Είναι γιος του επιχειρηματία και πρώην υπουργού Εμπορίου και Βιομηχανίας της Κυπριακής Δημοκρατίας Μιχάλη Κολοκασίδη.

Έκανε σπουδές στα Οικονομικά στο London School of Economics (LSE) κι έπειτα Νομικά στην Οξφόρδη. Στο Λονδίνο παρακολούθησε το μάθημα του μετέπειτα Νομπελίστα Χριστόφορου Πισσαρίδη, που είχε τον τίτλο «Advanced Economic Analysis». Ομιλεί Ελληνικά, Αγγλικά, Γαλλικά και έχει καλή γνώση Γερμανικής.

To 1993 ο Γιώργος Κολοκασίδης ίδρυσε το δικό του δικηγορικό Γραφείο με την ονομασία ‘Γεώργιος Κολοκασίδης ΔΕΠΕ» στη Λευκωσία. Ασχολείται κυρίως με το δίκαιο του εμπορίου, των εταιρειών, των συμβάσεων όπως και με τη δικαστική τους πτυχή. Εχει κληθεί να συνδράμει τη σύνταξη νομοθετημάτων που έχουν σχέση με τα ανωτέρω. Τελευταία περίπτωση η ενασχόληση του με τη διαμόρφωση των νέων Κανονισμών Πολιτικής Δικονομίας εντεταλμένος προς τούτο από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και το Συμβούλιο της Ευρώπης. 

Μαζί με τον Πρόδρομο Προδρόμου έκαναν εκπομπή στην τηλεόραση του Λόγου. Η εκπομπή είχε τον τίτλο «Στιχομυθίες» και τη δεύτερη χρονιά «Διαταύτα».

ΔΗΚΟ

Ο Γιώργος Κολοκασίδης υπήρξε μέλος του ΔΗΚΟ και υπηρέτησε από τη θέση του Αναπληρωτή Προέδρου του Κόμματος και υπηρξε μέλος του Εθνικού Συμβουλίου από το 2007 -2011. Το 2011 μετά τις Βουλευτικές εκλογές διαφώνησε με την επανεκλογή του Μάριου Κάρογιαν στην προεδρία της βουλής με τις ψήφους του ΑΚΕΛ με το οποίο το ΔΗΚΟ βρισκόταν σε συγκυβέρνηση. Εξάγγειλε τη θέση αυτή από τηλεοράσεως στις 29 Μάιου 2011 υποστηρίζοντας μάλιστα και παρόμοιες θέσεις του Βουλευτή του Κόμματος Ζαχαρία Κουλία ο οποίος κατεψήφισε τελικά την υποψηφιότητα Κάρογιαν και για μια ψήφο εξελέγη Πρόεδρος της Βουλής ο Γιαννάκης Ομήρου. Το Πολιτικό Γραφείο του ΔΗΚΟ απέβαλε από τις τάξεις του και τον κ. Κολοκασίδη και τον κύριο Κουλία.

Στις 10 Δεκεμβρίου 2013 το Πολιτικό Γραφείο με πρόεδρο του ΔΗΚΟ τον Νικόλα Παπαδόπουλο αποκατέστησε τον Γιώργο Κολοκασίδη και Ζαχαρία Κουλία και οι δύο επέστρεψαν στις τάξεις του Κόμματος. Ο Γεώργιος Κολοκασίδης επιχείρησε να εκλεγεί δύο φορές με το ΔΗΚΟ βουλευτής εκλογικής περιφέρειας Λευκωσίας αλλά απέτυχε. Στη συνέχεια αποστασιοποιήθηκε και πάλιν από το ΔΗΚΟ.

Ο Γιώργος Κολοκασίδης ανήκει στην ομάδα των Πολιτικών που απορρίπτουν τη λύση Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας. Ο κ. Γιώργος Κολοκασίδης διαφώνησε το 2009 με την πρόταση για Λύση Ομοσπονδίας διαχωρίζοντας τη θέση του από τις ομόφωνες αποφάσεις που λήφθηκαν από το Εθνικό Συμβούλιο. Σε διάλεξη του στο Πανεπιστήμιο Λευκωσίας στις 12 Νοεμβρίου 2018 δήλωσε "ότι δεν μπορεί να υπάρξει λύση στο Κυπριακό προσθέτοντας πως οι ε/κ είναι καταδικασμένοι σε «πολιτική αντοχής».

Εκδόσεις

Εχει γράψει βιβλία και μέλετες όπως, “Το δόγμα του δικαίου της ανάγκης στην Κύπρο”, “Οι νομικές πτυχές του προβλήματος των εγκλωβισμένων της Κύπρου”, “Νομική ανάλυση του Σχεδίου Γκάλι για την επίλυση του κυπριακού προβλήματος”, “Η αναγνώριση του Τουρκικού ψευδοκράτους στο Διεθνές Δίκαιο”, “Η νομική πτυχή του Ιου του 2000”, “Η υποχρέωση επιστροφής χρημάτων υπό τον περί Αξιών και Χρηματιστηρίου Αξιών Κύπρου Νόμο”.  

Για την Προεδρία 

Στις 16 Δεκεμβρίου 2021 ο Γιώργος Κολοκασίδης εξήγγειλε την υποψηφιότητα του για την προεδρία της Κυπριακής Δημοκρατίας ως ανεξάρτητος υποψήφιος.

Αναφερόμενος στο Κυπριακό στην ομιλία διά της οποίας εξήγγειλε την υποψηφιότητα του σημείωσε:

"Γιατί νομίζετε συγκλήθηκε το Κραν Μοντανά με παρουσία των εγγυητριών δυνάμεων; Για να αντιληφθούμε την κρισιμότητα, οι ξένοι θεωρούν ότι συμφωνήθηκαν σχεδόν όλα τα συνταγματικά θέματα και παρέμενε το ζήτημα του στρατού και των εγγυήσεων. Έκριναν και κρίνουν ότι είμαστε πολύ κοντά σε λύση. Τι λύση όμως είναι αυτή;

Λύση με ξεδοντιασμένη κεντρική κυβέρνηση με λίγες αρμοδιότητες και ανύπαρκτες δυνατότητες επιβολής.

Λύση με εκ περιτροπής προεδρία και μία τουρκοκυπριακή ψήφο σε κάθε απόφαση.

Λύση ουσιαστικά με σύνορα και ελάχιστη ανάμειξη του πληθυσμού.

Λύση χωρίς επιστροφή προσφύγων και χωρίς ανάκτηση περιουσιών.

Λύση με εγγυημένες φυλετικές πλειοψηφίες.

Λύση όπου η Κυπριακή Δημοκρατία θα είναι μια συνιστώσα πολιτεία σε μια παρθενογένεση κράτους.

Λύση με παραμονή των εποίκων.

Λύση, η οποία εκτός από την διατήρηση των κεκτημένων της εισβολής, θα προβλέπει και τη συνεχή οικονομική στήριξη των κατεχομένων από την ελληνοκυπριακή κοινότητα μέχρι να υπάρξει οικονομική εξισορρόπηση.

Τόση η θρασύτητα των Τούρκων που έχουν βάλει στο τραπέζι και την κατοχύρωση ελεύθερης διακίνησης τουρκικών κεφαλαίων και εγκατάσταση Τούρκων υπηκόων στην Κύπρο.

Αυτά όλα τα στοιχεία συνθέτουν την ΔΔΟ. Η ΔΔΟ δεν είναι απλώς μια ταμπέλα. Είναι όλο αυτό το περιεχόμενο. Είναι για όλα αυτά τα στοιχεία που τη συνθέτουν που δεν μπορούμε να τη δεχθούμε. Όχι διότι έχουμε αλλεργία σε μια ονομασία. Και αν πούμε ότι δεν μπορούμε να δεχθούμε εγγυημένες πλειοψηφίες, μας απαντούν ‘μα αυτό είναι η δικοινοτικότητα΄. Αν πούμε ότι δεν μπορούμε να δεχθούμε συνιστώντα κρατίδια με τόσες εξουσίες εις βάρος του κεντρικού κράτους, θα μας απαντήσουν ‘μα αυτό είναι η διζωνικότητα’ κοκ. Και βεβαίως όλα αυτά δεν έχουν καμία σχέση με το ευρωπαϊκό κεκτημένο.

Μήπως η ΔΔΟ συμφέρει στους Τουρκοκύπριους; Όχι. Σε καμία περίπτωση. Αν παραμείνουν οι έποικοι μήπως αυτό τους συμφέρει; Μα πολλοί έχουν φύγει στο εξωτερικό ακριβώς για αυτό τον λόγο. Όπως και λόγω της ύπαρξης της τουρκικής κατοχής, της παρουσίας τουρκικών στρατευμάτων και του τουρκικού κύματος εξισλαμισμού. Πολλές φορές έχω συναντήσει προοδευτικούς Τουρκοκύπριους οι οποίοι έλεγαν ‘κάντε εσείς κάτι’. Ε λοιπόν, ναι: έχουμε υποχρέωση απέναντι σε όλους τους νόμιμους κατοίκους του νησιού, Τούρκους, Μαρωνίτες, Αρμένιους, Λατίνους και Έλληνες να εμείνουμε σε αρχές που προστατεύουν όλους ανεξαιρέτως τους πολίτες αυτού του τόπου.

Και η λύση πρέπει να περιέχει ακριβώς αυτές τις αρχές ανθρωπίνων δικαιωμάτων και δημοκρατικής λειτουργίας. Μακριά από ρατσιστικά σχήματα τα οποία θα αποτελέσουν τον σπόρο μιας μελλοντικής σύγκρουσης. Γιατί κανείς λογικά σκεπτόμενος πολίτης δεν θέλει να καταλήξουμε ένα ανάπηρο κράτος τύπου Βοσνίας και Λιβάνου. Με όλους τους δραματικούς κινδύνους που αυτό συνεπάγεται.

 Εμμένουμε λοιπόν: Σε ένα κράτος το οποίο θα κατοχυρώνει την επιστροφή των προσφύγων, θα εγγυάται τον σεβασμό της διακίνησης και εγκατάστασης, θα σέβεται το ιδιοκτησιακό δικαίωμα. Πρέπει να προνοεί την αποχώρηση των εποίκων και τη δημιουργία ενός στιβαρού κράτους με ισχυρή κυβέρνηση η οποία να ελέγχει αποτελεσματικά τα σύνορα της κυπριακής επικράτειας. Και βεβαίως χωρίς εγγυήσεις και στρατεύματα. Δεν είμαστε και δεν μπορούμε να γίνουμε κράτος υπό κηδεμονία! Παράλληλα με αυτή την αλλαγή στρατηγικού στόχου, ας ενισχύσουμε τα ερείσματα μας: την οικονομία, την άμυνα, τις συμμαχίες μας. Για να πετύχουμε μια λύση όπως την οραματιζόμαστε εμείς. Όχι όπως την οραματίζονται οι Τούρκοι στρατηγοί".