Τράπεζα Κύπρου & Εφημερίδα Πολίτης

Το παρωνύμιο ‘δάσκαλος’ το πήρε γιατί ήταν ένας από τους πρώτους διδασκάλους της πόλης. Δίδαξε τους μαθητές του εντός της νεόκτιστης εκκλησίας του Αρχαγγέλου Μιχαήλ, χρησιμοποιώντας την αλληλοδιδακτική μέθοδο, αλφαβητικούς πίνακες και γραφή στην άμμο. Παρέμεινε ο δάσκαλος της πόλης για τουλάχιστον έναν ακόμη χρόνο μετά την ίδρυση, το 1870, του κοινοτικού αλληλοδιδακτικού σχολείου και την ανέγερση από την εκκλησιαστική επιτροπή της πόλης ενός μικρού σχολικού κτιρίου στον περίβολο της εκκλησίας του Αρχαγγέλου Μιχαήλ. Το κτίριο αυτό έμελλε να χρησιμοποιηθεί διαδοχικά ως αρρεναγωγείο, παρθεναγωγείο, νηπιαγωγείο και κατηχητικό.

 

Δημοτικές εκλογές
Τον Δεκέμβριο του 1878 πραγματοποιήθηκαν στην Κερύνεια δημοτικές εκλογές. Μέχρι τότε, τους πρόεδρους των έξι δημοτικών συμβουλίων της Κύπρου διόριζε ο Οθωμανός κυβερνήτης που συνήθως επέλεγε Μουσουλμάνους στη θέση αυτή. Ο Sir Garnet Wolseley, ο πρώτος Άγγλος Ύπατος Αρμοστής της Κύπρου, ενδεχομένως δεν είχε πλήρως ενημερωθεί για τις πρόνοιες του οθωμανικού νόμου για τα δημαρχεία και δεν είχε προβεί σε διορισμούς δημοτικών προέδρων. Έτσι, τον Δεκέμβριο του 1878, τα μέλη του δημοτικού συμβουλίου Κερύνειας επέλεξαν αυτά τον πρόεδρο τους. Διάλεξαν αυτόν που είχε λάβει τους περισσότερους ψήφους από τους δημότες, τον ‘δάσκαλο’ Δημήτρη Α. Μιχαηλίδη.

Αμέσως μετά την εκλογή του, τον Ιανουάριο του 1879, με επιστολή προς τον Ύπατο Αρμοστή, ο Μιχαηλίδης ως πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου ζήτησε από την κυβέρνηση δάνειο ύψους £300 το οποίο και έλαβε. Με αυτά τα λεφτά τροχοδρομήθηκαν κάποια από τα πρώτα έργα επιδιόρθωσης δρόμων και ύδρευσης της πόλης. Σημαντικότερο από αυτά τα έργα ήταν η διαμόρφωση μόλου μπροστά από τις χαρουποαποθήκες του λιμανιού που ολοκληρώθηκε το 1884.

Η εκλογή του Μιχαηλίδη θα περνούσε σχεδόν απαρατήρητη, εάν δέκα μήνες αργότερα, τον Οκτώβριο του 1879, ο Andrew Scott Stevenson, ο  Άγγλος υποδιοικητής Κερύνειας, σε επιστολή του προς την Αρχιγραμματεία δεν έδειχνε φανερά δυσαρεστημένος από το γεγονός αυτό. Ένας από τους λόγος της δυσαρέσκειάς του ήταν ότι σύμφωνα με τον εν ισχύι Οθωμανικό Νόμο Περί Δημαρχείων του 1877, που ίσως ούτε καν να πρόλαβε να εφαρμοστεί στην Κύπρο, ο Μιχαηλίδης, που ήταν ελληνικής και όχι οθωμανικής υπηκοότητας, δεν θα έπρεπε να είχε εκλεγεί στο αξίωμα αυτό. Αυτή η αντικανονικότητα της επιλογής του Μιχαηλίδη, δεν φαίνεται όμως να ήταν ο βασικός λόγος της δυσαρέσκειας. Η βασική αιτία εντοπίζεται στον σημαντικότατο ρόλο που ο Μιχαηλίδης διετέλεσε στους πρώτους μήνες της Αγγλοκρατίας ως προξενικός πράκτορας της Ελλάδας στην επαρχία Κερύνειας.

Με αυτή την ιδιότητα, ο Μιχαηλίδης ενημέρωνε τακτικά τον Έλληνα πρόξενο στη Λάρνακα, Ε. Βασιλειάδη, για τις διάφορες παραβιάσεις από τους Άγγλους διοικούντες των προνοιών των Συνθηκολογήσεων, ιδιαίτερα την παράνομη επιβολή του Κατά Κεφαλήν Φόρου στους Έλληνες υπηκόους της επαρχίας από την οποία μέχρι τότε εξαιρούνταν. Με την σειρά του ο Έλληνας πρόξενος υπέβαλε επιστολές διαμαρτυρίας στον Ύπατο Αρμοστή δημιουργώντας πονοκεφάλους στους διοικούντες που ήθελαν να κυβερνούν ανενόχλητα. Επιπλέον, όπως αναφέρει με επιστολή του ο πρόξενος, ο υποδιοικητής φοβέριζε τους Έλληνες υπηκόους που αρνούνταν να πληρώσουν αυτούς τους φόρους με φυλάκιση, κάτι που αργότερα έπραξε σε τουλάχιστον δυο περιπτώσεις.

Στις προγραμματισμένες εκλογές που είχαν διεξαχθεί τον Ιανουάριο του 1880, ο Μιχαηλίδης δεν είχε επανεκλεγεί δήμαρχος Κερύνειας. Ενδεχομένως να μην έβαλε καν υποψηφιότητα για μια θέση στο δημοτικό συμβούλιο αφού γνώριζε εκ των προτέρων πως θα αντιμετώπιζε την σφοδρή αντίδραση του Στίβενσον. Επανεκλέγεται όμως μέλος του δημοτικού συμβουλίου το 1885, αφού ο Στίβενσον είχε πλέον εκδιωχθεί από τους ίδιους τους Άγγλους. 

Ο Μιχαηλίδης συνέχισε να ασχολείται με τα κοινά ιδιαίτερα την εκπαίδευση των Κερυνειωτών. Το 1881, είχε εκλεγεί μαζί με τους Γρηγόρη Δημητριάδη, Χατζηγιωργάκη Προκόπη, Ιωάννη Δημητριάδη «Καζινιέρη» και Χατζηκωσταντή Χατζηανδρέα, μέλος της σχολικής επιτροπής της πόλης. Υπήρξε επίσης καραβοκύρης, με συνέταιρο τον Οσιούμ Αγά, του κερυνειώτικου καϊκιού «Αρχάγγελος» και ανάμεσα στα πολλά του επαγγέλματα ήταν και αυτό του δημοπράτη και κράχτη της πόλης.

Ο Δημήτρης Α. Μιχαηλίδης απεβίωσε τον Μάρτη το 1891 όταν έπεσε από μπαλκόνι ύψους 10 περίπου μέτρων.