Με το όνομα αυτό είναι γνωστοί τέσσερις Λατίνοι επίσκοποι της Αμμοχώστου, εκ των οποίων οι δυο πρώτοι κατά την περίοδο της Φραγκοκρατίας, ο τρίτος κατά την περίοδο της βενετικής κυριαρχίας και ο τέταρτος αμέσως μετά την τουρκική κατάκτηση της Κύπρου.
Ιωάννης Α' ντε Μοντενέγκρο (de Montenegro): Ως εψηφισμένος επίσκοπος Αμμοχώστου, απαντάται στη σύνοδο της Πίζας το 1409. Αναφέρεται ωστόσο αλλού ότι στον θρόνο της Αμμοχώστου είχε διοριστεί στις 26.5.1412. Άγνωστο για πόσο χρονικό διάστημα υπηρέτησε.
Ιωάννης Β' ντε Μοντελεόνε (de Monteleone): Αναφέρεται ότι κατείχε τον θρόνο της Αμμοχώστου περί το 1442, όταν αρχιεπίσκοπος Λευκωσίας είχε διοριστεί από το Βατικανό ο Γελάσιος ντε Μοντολίφ ο οποίος όμως δεν είχε γίνει αποδεκτός από τη βασίλισσα της Κύπρου Ελένη* Παλαιολογίνα. Ο επίσκοπος Αμμοχώστου Ιωάννης, καθώς κι ο μεγάλος μαγίστρος της Ρόδου Ιωάννης ντε Λαστίκ (de Lastic) είχαν επιφορτιστεί από τον πάπα Ευγένιο Δ' με τη δύσκολη αποστολή να προσπαθήσουν να πείσουν την Ελένη Παλαιολογίνα να αποδεχθεί τον Γελάσιο ως αρχιεπίσκοπο Λευκωσίας. Πιθανώς ο Ιωάννης Αμμοχώστου να είχε διαδραματίσει κάποιο ουσιαστικό ρόλο στο όλο θέμα της επιβολής του Γελασίου ως αρχιεπισκόπου, κατά τη διάρκεια απουσίας της Ελένης Παλαιολογϊνας, το 1446, με ενέργειες του ντε Λαστίκ. Όταν όμως λίγο αργότερα ο αρχιεπίσκοπος Γελάσιος πέθανε δηλητηριασμένος (πιθανότατα από ανθρώπους της Ελένης), ο Ιωάννης ντε Μοντελεόνε δεν αναφέρεται να είχε δεχθεί την οργή της βασίλισσας - αν εξακολουθούσε ακόμη να κατέχει τον θρόνο της Αμμοχώστου.
Ιωάννης Γ': Αναφέρεται ότι κατείχε τον επισκοπικό θρόνο της Αμμοχώστου άγνωστο από πότε, μέχρι τον θάνατό του το 1543.
Ιωάννης Δ' Μαρτίν Μπερναρντόνι (Martin Bernardoni): Ήταν, πιο πριν, επίσκοπος Καττάρου. Μετετέθη στον επισκοπικό θρόνο της Αμμοχώστου στις 15.4.1573. Περισσότερα στοιχεία ελλείπουν.