Τράπεζα Κύπρου & Εφημερίδα Πολίτης

Βετεράνος Β Παγκοσμίου Πολέμου. Ο Λοϊζος Δημητρίου γεννήθηκε στην Κώμη Κεπίρ το 1921 και πέθανε στη Λευκωσία την 1η Οκτωβρίου 2016.

Η ζωή του ήταν η τυπική ζωή ενός αγροτόπαιδου του μεσοπολέμου, που μεγάλωσε με στερήσεις και μέσα στην ανέχεια, έχοντας επιπλέον να αντιμετωπίσει, από την παιδική του ηλικία, την ορφάνια από την πατρική απώλεια. Μοναδική ελπίδα ανέλιξης ήταν η μόρφωση, που πέτυχε χάρη στην αγάπη και τις θυσίες της μητέρας του, αλλά και εξαιτίας της λειτουργίας του ιδιωτικού «Εμπορικού Λυκείου Αμμοχώστου», όπου φοίτησε για πέντε χρόνια, από το 1934 μέχρι το 1939. Η αποφοίτησή του από τη «Σχολή Σιακαλλή» συνέπεσε σχεδόν με την έκρηξη του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου. Βρήκε δουλειά σε ένα γραφείο στην Αμμόχωστο και ταυτόχρονα εντάχθηκε στο συντεχνιακό κίνημα. Εκλέχθηκε γραμματέας στη Συντεχνία Ιδιωτικών Υπαλλήλων Αμμοχώστου και με αυτήν την ιδιότητα έζησε την ανάπτυξη του αριστερού κινήματος, στις αρχές του δεκαετίας του 1940, στο οποίο εντάχθηκε. Η Αμμόχωστος είχε ιδιαίτερο ρόλο στην ιστορία της κυπριακής Αριστεράς, τόσο σε ηγετικές μορφές όσο και ως προς τη μαζικότητα. Σε αυτόν τον πολιτικό χώρο ο Λοΐζος Δημητρίου επηρεάστηκε από τον καθηγητή του, Γιώργο Λέρνη και συνδέθηκε στενά με τον Πρόδρομο Παπαβασιλείου και τον κατοπινό Δήμαρχο, Αδάμ Αδάμαντος, μεγάλες όσο και λησμονημένες μορφές στην ιστορία του ΑΚΕΛ. Ακολουθώντας το «σύνθημα» του ΑΚΕΛ της 16^ης Ιουνίου 1943 κατατάχθηκε στο «Κυπριακό Σύνταγμα» του βρετανικού στρατού. Στην πολεμική περίοδο έφτασε στο βαθμό του λοχία και μεταπολεμικά φοίτησε στη Σχολή Αξιωματικών, στην Αγγλία. Απολύθηκε με τον βαθμό του υπολοχαγού.

Βλέπε λήμμα: Ένωση Αποστράτων Κύπρου

Ο Λοΐζος Δημητρίου ήταν, από το 2002, πρόεδρος του Παγκύπριου Συνδέσμου Βετεράνων Δευτέρου Παγκοσμίου πολέμου. Διαδέχθηκε δυο άλλους αξιωματικούς του «Κυπριακού Συντάγματος», με επίσης μεγάλη προσφορά στον Σύνδεσμο των Κυπρίων Βετεράνων, τους αείμνηστους Χρ. Ηλιοφώτου και  Ανδρέα Χριστόφη. Παράλληλα, το 2004, με απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου, διορίστηκε πρόεδρος της Επιτροπής Καταρτισμού και τήρησης Μητρώου Κυπρίων εθελοντών Β΄ Παγκοσμίου πολέμου. Με την ιδιότητα αυτή συνέβαλε καθοριστικά στην έκδοση του βιβλίου «Οι Κύπριοι εθελοντές του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου: Τα Μητρώα, οι Κατάλογοι και ο Φόρος του Αίματος», στη χορήγηση μιας μικρής σύνταξης από την Κυπριακή Δημοκρατία στους επιζώντες βετεράνους (Έλληνες και Τούρκους) και στην απονομή τιμητικών διπλωμάτων. Όλα αυτά (επί προεδρίας Τ. Παπαδόπουλου και Δ. Χριστόφια), κόστισαν ψίχουλα στο κράτος, αλλά αποτέλεσαν για τους βετεράνους μιαν τεράστια ικανοποίηση, και ταυτόχρονα την ελάχιστη οφειλή της χώρας μας προς τις χιλιάδες αποβιώσαντες συμπολεμιστές τους, αλλά και μια παρακαταθήκη για τις μέλλουσες γενιές με την υπόμνηση της κυπριακής συμβολής στον αγώνα εναντίον του χιτλεροφασισμού.

Πηγές:

• Πέτρος Παπαπολυβίου: Οι τελευταίοι των Βετεράνων