Τσίρος Πέτρος
Ο φιλάνθρωπος της Λεμεσού
Επιχειρηματίας ανάπτυξης γης στη Λεμεσό και φιλάνθρωπος. Ο Πέτρος Ι. Τσίρος γεννήθηκε στη Λεμεσό, στις 20 Σεπτεμβρίου 1904 και απεβίωσε στις 10 Μαϊου 1984. Ο πατέρας του ήταν ο Ιωάννης Τσίρος, ένας πολύ γνωστός εργολάβος, ο οποίος ήταν υπεύθυνος για την κατασκευή του υδραγωγείου της Λεμεσού, ενός πρωτοποριακού έργου για την τότε εποχή. Η μητέρα του ήταν η Σοφία Τσίρου, με καταγωγή από το χωριό Λύση, συγγενής της οικογένειας Γρηγόρη Αυξεντίου. Αργότερα στη ζωή έγινε μητέρα μοναχή στο μοναστήρι του Άγιου Γεώργιου του Αλαμάνου, όπου βρίσκεται και ο τάφος της.
Φιλάνθρωπος
Ο Πέτρος Ι. Τσίρος ήταν ένας πολύ γνωστός γαιοκτήμονας και επιχειρηματίας στην Κύπρο και ίσως ένας από τους πρώτους στην ανάπτυξη γης σε μεγάλη κλίμακα στο νησί. Πολλοί τον θυμούνται για τις πολλές φιλανθρωπικές του δραστηριότητες που περιλάμβαναν χρηματικές δωρεές σε οίκους ευγηρίας, σε αρρώστους και φτωχούς και γενικά σε όσους είχαν ανάγκη. Το φιλανθρωπικό του έργο επεκτείνεται στην δωρεά γης για σχολεία, δύο εκ των οποίων φέρουν το όνομά του και για αρκετές εκκλησίες μεταξύ των οποίων μία στην δική του ενορία που ονομάστηκε προς τιμήν του Αγίου Πέτρου και Παύλου.
Βαπτίσεις
Μέχρι σήμερα είναι το άτομο που έχει βαφτίσει ίσως τα περισσότερα παιδιά στην Κύπρο από οποιονδήποτε άλλο, αρκετες εκατονταδες (περίπου 700 συνολικά), κυρίως από φτωχές οικογένειες. Το δώρο του για τις φτωχότερες γυναίκες βαφτιστικές του όταν μεγάλωναν και ήταν έτοιμες για γάμο, ήταν ένα κομμάτι γης για να χτίσουν το σπίτι τους. Οι φτωχότεροι άντρες βαφτιστικοί του λάμβαναν συνήθως βοήθεια για τις σπουδές τους. Στην μόνιμη εβδομαδιαία λίστα του για ενίσχυση, ήταν α) οι φτωχοί, β) τα φάρμακα για τους ασθενείς και γ) για τους επιζώντες βετεράνους του πολέμου του Α Παγκοσμίου Πολέμου και του Β ‘Παγκοσμίου Πολέμου.
Το Τσίρειο
Μια από τις μεγαλύτερες δωρεές του ήταν το Τσίρειο Στάδιο, το μεγαλύτερο και πιο σύγχρονο γήπεδο της εποχής στην Κύπρο, όταν λειτουργησε το 1975, το οποίο που παραμένει ακόμα το κεντρικό στάδιο της πόλης της Λεμεσού.
ΕΟΚΑ
Ορισμένες από τις πιο “σιωπηλές” δράσεις του ήταν η σημαντική χρηματοδότηση του αγώνα του νησιού για την ελευθερία από την Βρετανική κυριαρχία το 1955-1959 καθώς επίσης η οικονομική στήριξη πολλών οικογενειών, όπου ο πατέρας ή οι σύζυγοι τους είχαν φυλακιστεί γιατί μάχονταν για την ελευθερία της χώρας τους στο πλαίσιο του αγώνα της ΕΟΚΑ. Παρόλο που δεν ήταν πολιτικό πρόσωπο γνώριζε προσωπικά τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο, καθώς και τον στρατηγό Γεώργιο Γρίβα Διγενή, τον αρχηγό της Ε.Ο.Κ.Α. Εξαιρετικές σχέσεις είχε και με τον Μητροπολίτη Λεμεσού Άνθιμο Μαχαιριώτη στην μητρόπολη του οποίου παραχώρησε μεγάλο αριθμό οικοπέδων πέριξ των οποίων έχει κτισθεί σήμερα η ενορία της Τριχερούσας στον Κάψαλο.
Ευεργέτης
Για όλο το φιλανθρωπικό έργο του κατά τη διάρκεια της ζωής του ανακηρύχθηκε μεγάλος ευεργέτης στην Εκπαίδευση καθώς και στην προώθηση του αθλητισμού στη χώρα του. Η Εκκλησία της Κύπρου σε ξεχωριστή πράξη τον έχει κηρύξει σε μεγάλο ευεργέτη της εκκλησίας. Τιμήθηκε αμέτρητες φορές από διάφορες αθλητικές λέσχες και αθλητικές οργανώσεις, σχολές, φιλανθρωπικές και κοινότηκες οργανώσεις και από την πόλη της Λεμεσού.
Πολλοί άνθρωποι που γνώριζαν τον Πέτρο Ι. Τσίρο προσωπικά, δήλωναν ότι από τη στιγμή που ο Πέτρος Ι. Τσίρος έδινε τον λόγο του και του έσφιγγες το χέρι, ήταν αρκετό για να τιμηθεί οποιαδήποτε υπόσχεση είχε δοθεί. Δεν απαιτείτο γραφειοκρατία, ούτε η ετοιμασία δαπανηρών νομικών έγγραφων, ούτε αντιμετωπιζόταν χρονοβόρα διαδικασία. Για πολλούς ανθρώπους ήταν γνωστός ως ένας τίμιος και ειλικρινής άνθρωπος, ένα άτομο ευαισθητοποιημένο με ακεραιότητα και αρχές υψηλών ηθικών αξιών.
Η γενέθλια πόλη του, η Λεμεσός από το 1977 επί δημαρχίας του Φώτη Κολακίδη με απόφαση της τότε Δημοτικής Επιτροπής τον ανακήρυξε Μέγα Δωρητή της πόλης και από τότε η φωτογραφία του βρίσκεται αναρτημένη σε περίοπτο μέρος του Δημοτικού Μεγάρου.
Κατίνα -Παπίδου Τσίρου
O Πέτρος Ι. Τσίρος καθώς και η αγαπημένη του σύζυγος Κατίνα Τσίρου συνέβαλαν πολύ στην δημιουργία ιδρυμάτων και οργανισμών που βοήθησαν και εξακολουθούν να βοηθούν πολλούς ανθρώπους στην Κύπρο. Στο σημείο αυτό είναι αναγκαίο να επισημάνουμε ότι η Κατίνα Τσίρου καταγόταν από το χωριό Όμοδος (πατρικό όνομα Παπίδης) και ήταν μια αξιόλογη γυναίκα που ήταν αφοσιωμένη και αφιερωμένη στον Πέτρο Ι. Τσίρο και την προσφορά του στην Κύπρο, καθώς και μια αγαπημένη και στοργική μητέρα στο μοναδικό τους παιδί, τον Νίκο Π. Τσίρο.
Ο Δημοσθένη Παπίδης, ο πατέρας της Κατίνας, ήταν γνωστη προσωπικότητα της εποχής, αφού η εργασία του ήταν φοροεισπράκτορας. Περιόδευε τα χωριά της επαρχίας Λεμεσού με δύο οπλισμένους αστυνομικούς με άλογα. Σε ένα ταξίδι του στην Ιταλία, στα νιάτα του (στο Catanzaro, Καλαβρία), ερωτεύτηκε με μια νεαρή ιταλίδα που την έλεγαν Λίνα (αργότερα Ουρανία). Όταν ζήτησε το χέρι της, οι γονείς της αρνήθηκαν, έτσι κλέφτηκε μαζί της και την έφερε στην Κύπρο, την παντρεύτηκε και απέκτησε δύο κόρες, την Κατίνα και την Άρτεμις. Ο Δημοσθένης Παπίδης πιστώνεται ως ένας από τους πρωτοπόρους που ξεκίνησαν το περίφημο Καρναβάλι της Λεμεσού που παρεμπιπτόντως ξεκίνησε λίγο μετά την επιστροφή του από την Ιταλία με τη Λίνα. Η Λίνα (Ουρανία όπως ήταν περισσότερο γνωστή στην Κύπρο) καταγόταν απο μία σημαντική οικογένεια της Ιταλίας. Ήταν μέλος της οικογένειας του Giuseppe Garibaldi, ενός από τους μεγάλους ήρωες της Ιταλίας.
Η δωρεά στην Εκκλησία
Το 1984 ο Πέτρος Ι. Τσίρος απεβίωσε μετά την πραγματοποίηση της μεγαλύτερης δωρεάς που έχει γίνει ποτέ στην Εκκλησία της Κύπρου, μια δωρεά ακινήτων που θεωρείται ότι αξίζει με βάση σημερινές αξίες, πάνω από ένα δισεκατομμύριο ευρώ (600 εκατ. λίρες Κύπρου), με τη ρητή γραπτή προϋπόθεση ότι η Εκκλησία της Κύπρου θα πρέπει να χρησιμοποιεί τα κέρδη από την πώληση και την ανάπτυξη αυτής της γης, για δημόσιους φιλανθρωπικούς σκοπούς και κάθε φορά που τέτοια κεφάλαια χρησιμοποιούνταν να ανακοινώνεται ότι προήλθαν από το ταμείο δωρεών του Πέτρου Ι. Τσίρου. Μετά από πάρα πολλά χρόνια και εκατοντάδες εκατομμύρια εσόδων από αυτές τις δωρεές, ο λαός της Κύπρου εξακολουθεί να περιμένει με αγωνία την πρώτη τέτοια ανακοίνωση και ο χειρισμός της δωρεάς έχει παραμείνει ένα αίνιγμα για πολλούς.
Πήγη
Φώτο Γκάλερι
