Ιωαννίκιος
Γεννήθηκε στην Βάβλα το 1852 και ήταν γιος του ονομαστού σιδηρουργού της Ορεινής- Λευκάρων Σάββα Μελισσά. Σε ηλικία 15 χρόνων κατέφυγε στο μοναστήρι του Μαχαιρά όπου φοίτησε στην εκεί Ελληνική Σχολή. Τον επόμενο χρόνο όμως επέστρεψε στη Βάβλα και υπηρέτησε για 2 συνεχή χρόνια στο μοναστήρι του Αγίου Μηνά. Τελικά το 1870 εγκαταστάθηκε στο Κάιρο κοντά στη μεγαλύτερη αδελφή του και εργάστηκε για κάποιο χρονικό διάστημα ως εργατοϋπάλληλος. Στη συνέχεια κατέφυγε στη μονή του Αγίου Νικολάου στα Ιεροσόλυμα όπου εκάρη μοναχός. Ακολούθως πήγε στο Άγιον Όρος όπου παρέμεινε για 4 χρόνια στην Ιερά Μονή Βατοπεδίου. Ούτε εδώ όμως αποφάσισε να ζήσει το υπόλοιπο της ζωής του και αφού εγκαταστάθηκε για κάποιο χρονικό διάστημα στη Σμύρνη, όπου υπηρέτησε στην εκκλησία του Αγίου Ιωάννη, επέστρεψε στην Κύπρο και εντάχθηκε στον κλήρο της Ιεράς Μητροπόλεως Κιτίου. Το 1877 χειροτονήθηκε διάκονος από τον τότε μητροπολίτη Κιτίου Κυπριανό Οικονομίδη (1868-1886) και την αμέσως επόμενη χρονιά πρεσβύτερος, οπότε νοίκιασε την κτηματική περιουσία της εγκαταλειμμένης μονής Σταυροβουνίου για την περίοδο 1878-1881. Αργότερα, με τη λήξη της περιόδου, επέστρεψε στη Βάβλα και νοίκιασε από το 1881 μέχρι το 1886 το μοναστήρι του Αγίου Μηνά το οποίο ήταν επίσης χωρίς μοναχούς. Έφυγε όμως και από εδώ και επέστρεψε στο Σταυροβούνι, τα κτήματα του οποίου νοίκιασε και πάλι από τη Μητρόπολη Κιτίου. Το 1888 όμως ξέσπασε η μεγάλη καταστροφική πυρκαγιά που κατέκαψε ολοκληρωτικά το μοναστήρι, γεγονός που υποχρέωσε τον Ιωαννίκιο να επιστρέψει στη Βάβλα. Έτσι, το 1890, νοίκιασε και πάλι τα κτήματα του Αγίου Μηνά στα οποία εργάστηκε για 40 περίπου χρόνια, μέχρι το 1926. Παράλληλα υπηρέτησε ως εφημέριος της Βάβλας και πρόσφερε πολλά στην εκκλησιαστική ζωή της περιοχής. Πέθανε το 1930.