Ιερώνυμος άγιος saint Jerome
Άγιος της Λατινικής Εκκλησίας, γνωστός και με την ονομασία Ευσέβιος Ιερώνυμος, από τους πιο πολυμαθείς πατέρες της. Γεννήθηκε στη Στριδόνα (κοντά στη σημερινή Λιουμπλιάνα της Γιουγκοσλαβίας) περί το 337 μ.Χ. και πέθανε στη Βηθλεέμ το 419/20 μ.Χ. Η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη του στις 30 Δεκεμβρίου.
Ο άγιος Ιερώνυμος σπούδασε στη Ρώμη, όπου και βαπτίστηκε Χριστιανός περί το 366. Στα επόμενα 20 περίπου χρόνια της ζωής του ταξίδευε συνεχώς σε πολλά μέρη, χωρίς να έχει μόνιμη διαμονή εκτός από παραμονή του, για κάποια σύντομα διαστήματα, σε διάφορα μέρη όπως στην Αντιόχεια στην οποία πιθανώς έγραψε και το πρώτο του έργο με τίτλο De Septies Percussa (Σχετικά με τα Επτά Χτυπήματα), μια ερημική τοποθεσία κοντά στη Χαλκίδα όπου ζει για λίγο σαν ερημίτης, στη Λαοδίκεια, στη Βέροια, στην Κωνσταντινούπολη και ξανά στη Ρώμη. Δεν μένει όμως αρκετά και φεύγει ξανά, με συνοδεία μαθήτριές του, για μεγάλη περιοδεία στους Αγίους Τόπους. Το καλοκαίρι του 386 καταλήγει στη Βηθλεέμ, όπου πρωτοστατεί στη δημιουργία μοναστηριών και οικοτροφείου για προσκυνητές. Σε μοναστήρι της Βηθλεέμ έζησε μέχρι το τέλος της ζωής του.
Ο άγιος Ιερώνυμος, ως συγγραφέας, είναι ιδιαίτερα γνωστός για τη μετάφραση της Βίβλου στα λατινικά (βουλγκάτα). Παρακολούθησε τις ερμηνευτικές διαλέξεις του Απολλιναρίου στη Λαοδίκεια, σχετίστηκε με τον Γρηγόριο Νύσσης και άλλους στη σύνοδο της Κωνσταντινουπόλεως το 381, μετέφρασε ομιλίες του Ωριγένη, πήρε μέρος στις θρησκευτικές διενέξεις της εποχής του, συνέταξε Κατάλογο Χριστιανικών Συγγραφέων (De Viris Illustribus), έγραψε για το πρόβλημα των διενέξεων (Dialogi contra Pelagianos) χρησιμοποιώντας προς διάλογο φανταστικούς συνομιλητές. Έγραψε επίσης το Βιβλίο των Τόπων (Liber Locorum), το Ερμηνευτικό Βιβλίο Εβραϊκών Ονομάτων (Liber Ιnterpretationis Hebraicorum Nominum), και τα δυο ως βοηθήματα για τους μελετητές της Βίβλου, και αρκετά άλλα.
Ο άγιος Ιερώνυμος συνδεόταν και με τον άγιο Επιφάνιο, αρχιεπίσκοπο Κωνσταντίας (Κύπρου). Με βάση διήγηση του Επιφανίου προς τον Ιερώνυμο, ο δεύτερος έγραψε τον Βίο του αγίου Ιλαρίωνος του Μεγάλου (Vita Sancti Hilarionis Eremitae) που έζησε τα τελευταία χρόνια της ζωής του ασκητεύοντας στην Κύπρο, όπου και πέθανε.
Στο έργο του αγίου Ιερωνύμου δίνονται επίσης διάφορες σκόρπιες πληροφορίες για την Κύπρο, για κυπριακές πόλεις ή και τοποθεσίες. Μεταξύ άλλων, ομιλεί για την κορφή του βουνού στην οποία ασκήτευσε ο άγιος Ιλαρίων, και την οποία περιγράφει ως χώρο κατοικίας πονηρών πνευμάτων, αλλά δασωμένη και απόκρημνη (πρόκειται για την κορφή του Αγίου Ιλαρίωνος, όπου κτίστηκε αργότερα το ομώνυμο φρούριο). Αναφέρεται επίσης σε σεισμούς που έπληξαν την Πάφο, μνημονεύει την πόλη της Σαλαμίνος και λέγει ότι επί των ημερών του ελέγετο Κωνσταντία, επίσης τη Λευκωσία και την επισκοπή της, εξυμνεί τον ίδιο τον άγιο Επιφάνιο του οποίου μετέφρασε και επιστολές, κλπ.