O Λούης Ηγουμενίδης υπήρξε εκπαιδευτικός, διανοούμενος της Αριστεράς και αρθρογράφος.
Γεννήθηκε στην Πάφο στις 30 Ιουλίου 1946 και πέθανε στη Λευκωσία στις 25 Ιουνίου 2021 ύστερα από 7μηνη νοσηλεία στο νοσοκομείο, μετά από σοβαρό τραυματισμό του, εξαιτίας πτώσης μετά από καρδιακό επεισόδιο.
Σπουδές
Ο Λούης Ηγουμενίδης μετά την ολοκλήρωση των γυμνασιακών του σπουδών στην Πάφο φοίτησε στη συνέχεια το 1964 στο Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών στον κλάδο της Ιστορίας- Αρχαιολογίας. Εκανε μεταπτυχιακό στη Φιλοσοφία στο Λονδίνο. Παντρεύτηκε την πανεπιστημιακό Ευφροσύνη Ηγουμενίδη από το Πήλιο.
Από πολύ νωρίς, εντάχθηκε στο φοιτητικό κίνημα της Αριστεράς και ήταν στέλεχος της Δημοκρατικής Νεολαίας Λαμπράκη και μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Φιλοσοφικής Σχολής. Για την δράση του ενάντια στην Χούντα, φυλακίστηκε και αφού υπέστη βασανιστήρια, αφέθηκε ελεύθερος, μετά από πολλούς μήνες, όταν ο Γεώργιος Παπαδόπουλος έγινε Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας και έδωσε χάρη σε πολλούς.
Στο Λονδίνο που πήγε για μεταπτυχιακές σπουδές διετέλεσε γραμματέας της Ένωσης Κυπρίων Φοιτητών Λονδίνου, συνεχίζοντας την δράση του. Εν συνεχεία, επέστρεψε στην Αθήνα όπου ήταν υπεύθυνος για τους φοιτητές της Ελλάδας, εκ μέρους του ΑΚΕΛ. Στην Αθήνα παρέμεινε για ακόμα μερικά χρόνια και ακολούθως επέστρεψε στην Κύπρο.
ΑΚΕΛ
Εργάστηκε στον μηχανισμό του ΑΚΕΛ και συγκεκριμένα στο Μορφωτικό Γραφείο ως έμμισθο στέλεχος, μέχρι την αποβολή του, το 1978. Ο Λούης Ηγουμενίδης ήταν εκ των πρωτεργατών της έκδοσης της εφημερίδας «Εμπρός», η οποία εξέφραζε τις απόψεις της Ανανεωτικής Αριστεράς και αποτέλεσε ιδρυτικό μέλος και στέλεχος του ΑΔΗΣΟΚ, μέσω του οποίου ήταν μέλος των καθοδηγητικών σωμάτων και υποψήφιος βουλευτής σε δύο εκλογικές αναμετρήσεις.
Κυπριακό
Ήταν αρθρογράφος στην εφημερίδα «Πολίτης» για πολλά χρόνια, διατηρώντας την στήλη "Εν Πλώ" μέχρι πριν από μερικούς μήνες που ασθένησε. Ο Λούης Ηγουμενίδης υπήρξε εκ των προσωπικοτήτων που διαχρονικά έδωσαν τη μάχη για συνεννόηση με τους Τουρκοκύπριους και λύση του Κυπριακού στη βάση της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας.
Ένα από τα άρθρα του στον ΠΟΛΙΤΗ:
Εν πλω
Εμπαιζόμενοι μένουμε απαθείς….
Την ώρα που ολοφάνερα μας κοροϊδεύουν χωρίς οίκτο εμείς παραμένουμε απαθείς, «προσμένοντας ίσως κάποιο θάμα…». Οι διαστάσεις του κυπριακού έχουν αλλάξει πλήρως αφού η κυβέρνηση Αναστασιάδη-ΔΗΣΥ το μετέτρεψε από διακοινοτική διαμάχη που επέφερε την εισβολή και κατοχή του μισού νησιού από την Τουρκία σε επουσιώδη παράμετρο της μεγάλης μεσανατολικής κρίσης στην οποία, εκτός από τις χώρες της περιοχής εμπλέκονται, με πρωταγωνιστικό ρόλο, οι μεγάλες δυνάμεις ΗΠΑ και Ρωσία, έμμεσα η ΕΕ και πολλά άλλα διεθνή συμφέροντα που θα καθορίσουν και το είδος και την έκταση μιας διευθέτησης, αν τελικά αποφευχθεί η όποια πολεμική αναμέτρηση. Η Κύπρος από χώρα πρωταγωνιστής στο χώρο των Αδεσμεύτων έχει πλήρως μετατραπεί σε ουραγό των ιμπεριαλιστικών συμφερόντων που προστατεύονται κυρίως από τις ΗΠΑ, τους μεγάλους συμμάχους τους στο ΝΑΤΟ, το Ισραήλ και την Τουρκία, περιφερειακά και αναπόφευκτα θα υποστεί μέρος των συνεπειών της όποιας «θετικής» ή αρνητικής κατάληξης των ιστορικών εξελίξεων που διαδραματίζονται στην περιοχή και παγκόσμια. Ήδη η εμπλοκή αυτή της Κύπρου προχωρεί ραγδαία, με πρόσχημα την προστασία και επέκταση των ενεργειακών μας σχεδιασμών, βρεθήκαμε στο επίκεντρο της προσπάθειας κατοχύρωσης των συμφερόντων κυρίως του Ισραήλ αλλά και άλλων χωρών της περιοχής με υποτελή στις ΗΠΑ καθεστώτα, όπως και μερικών ευρωπαϊκών χωρών που προσδοκούν ικανοποίηση των μεγάλων ενεργειακών συμφερόντων τους. Η Κύπρος «κερδίζει» απλές φιλολογικές υποσχέσεις αναγνώρισης του δικαίου της απέναντι στην Τουρκία, αλλά το Yavuz ξεκίνησε τις γεωτρήσεις του εντός της κυπριακής ΑΟΖ και στο επίκεντρο αδειοδοτημένων τεμαχίων χωρίς την ουσιαστική αντίδραση κανενός των «συμμάχων» μας και με την Τουρκία να αποθρασύνεται πλήρως, αφού είναι σίγουρη ότι παραμένει «μεγάλος προστάτης» των συμφερόντων όλων εκείνων που της κουνούν το δάκτυλο σφυρίζοντας αδιάφορα! Ο Νίκος Χριστοδουλίδης μας διαβεβαιώνει βέβαια ότι «είμαστε κατοχυρωμένοι» ενώ ο πρόεδρος άρχισε να κρατάει και μια «πισινή», αφήνοντας και προειδοποίηση ότι δεν είναι σίγουρη η όποια αποτελεσματική προστασία μας… Και σε τούτη τη δύσκολη ώρα μόνο το ΑΚΕΛ προειδοποιεί για τους μεγάλους κινδύνους που ελλοχεύουν και μας υποδεικνύει το μοναδικό δρόμο σωτηρίας που είναι η λύση του κυπριακού μέσω συνομιλιών με τους Τουρκοκύπριους, αποκαλύπτοντας ταυτόχρονα και τη μεγάλη απάτη σε βάρος του τόπου και του λαού μας ως συνόλου.
Μέχρι στιγμής δυστυχώς ο λαός μας παραμένει απαθής, θεωρώντας ίσως τις υποσχέσεις του προέδρου και της κυβέρνησης του ως αξιόπιστες, ¨Όμως αυτή η απάθεια και η καλοπιστία έχει αποδειχθεί και στο παρελθόν του τόπου «αφελής» και επικίνδυνη αφού κόστισε τόσο ακριβά στο λαό και τον τόπο μας. Περιμένουμε αλήθεια «οι σύμμαχοι» μας να υποχρεώσουν την Τουρκία να συνομολογήσει μαζί μας λύση δίκαιη και βιώσιμη βάζοντας υπεράνω των συμφερόντων της το δίκαιο και την ηθική και θέτοντας σε κίνδυνο τα μεγάλα γεωστρατηγικά της συμφέροντα στην περιοχή; Πιστεύουμε άραγε ότι οι ΗΠΑ και το Ισραήλ θα προστατεύσουν τον ενεργειακό μας πλούτο ερχόμενοι σε δυναμική αντιπαράθεση με την Τουρκία, η οποία δεν φαίνεται να υποχωρεί στους επιθετικούς της σχεδιασμούς; Αλλά κι αν ακόμη συμβεί αυτό το απίθανο τι περιμένουμε για το καλό της Κύπρου; Θα μας προστατεύουν να απολαμβάνουμε ανενόχλητοι και μόνοι τον υποθαλάσσιο πλούτο μας;
Η συνέχιση αυτής της απάθειας εκ μέρους του λαού μας, υπό την καθοδήγηση των πολιτικών και άλλων δυνάμεων του απορριπτισμού, φοβάμαι ότι θα αποβεί μοιραία για την επιβίωση της Κύπρου και του λαού της ως συνόλου. Αν εξακολουθήσουμε να κωφεύουμε στις προειδοποιήσεις και τις προτροπές του ΑΚΕΛ φοβάμαι ότι η ιστορία θα επαναληφθεί και θα ξαναζήσουμε εμείς και τα παιδιά μας τραγωδίες του παρελθόντος. Λαοί που δεν διδάχθηκαν από την ιστορία τους δεν μπόρεσαν να αποφύγουν τις συνέπειες από την επανάληψη των λαθών τους.
Σκεφθήκαμε άραγε τι θα συμβεί αν η Τουρκία καταφέρει να απομακρύνει το Μουσταφά Ακιντζί από την ηγεσία των Τουρκοκυπρίων φέρνοντας στην εξουσία τον Οζερσάϋ ή κάποιον άλλο θιασώτη της διχοτόμησης; Ποιο θα είναι το μέλλον του συνόλου του λαού της Κύπρου και των συμφερόντων της μισής μας πατρίδας; Θα μας προστατεύσουν άραγε οι «σύμμαχοι» που τόσο κολακεύουμε;
Το συμπέρασμα μου παραμένει αμετάθετο. Μόνο σε συνεννόηση και συνεργασία με τον κ. Ακιντζί και τους Τουρκοκύπριους μπορούμε να λύσουμε ειρηνικά το κυπριακό, συνομολογώντας όρους αναφοράς που θα μας οδηγήσουν σε συνομιλίες προς συνολική λύση ΔΔΟ με πολιτική ισότητα και αποτελεσματική συμμετοχή των κοινοτήτων σε όλα τα όργανα εξουσίας και αποφάσεων του ομόσπονδου κράτους. Τώρα και όχι αύριο οφείλουμε να απαιτήσουμε άμεση επιστροφή στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων υπό την αιγίδα του ΓΓ του ΟΗΕ εγκαταλείποντας τους ύποπτους δρόμους , που μόνο άνομα συμφέροντα εξυπηρετούν υποβοηθώντας τη μεγέθυνση της διαφθοράς…