Τράπεζα Κύπρου & Εφημερίδα Πολίτης

Διετέλεσε υπουργός Εξωτερικών της Κυπριακής Δημοκρατίας επί τριών Προέδρων. Του Σπύρου Κυπριανού, του Γιώργου Βασιλείου και του Τάσσου Παπαδόπουλου.

Γεννήθηκε στην Περιστερώνα Αμμοχώστου στις 19 Ιουλίου 1938. Μετά την αποφοίτησή του από το Γυμνάσιο Αμμοχώστου σπούδασε μηχανολογία, οικονομικά, βιομηχανική ψυχολογία, διοίκηση και διεθνείς σχέσεις στα Πανεπιστήμια του Λονδίνου και της Βοστώνης (Ευρωπαϊκό Τμήμα). Είναι κάτοχος πτυχίων B.Sc, M.Sc. και Μ.Α. Εργάσθηκε στον ιδιωτικό τομέα στην Κύπρο από το 1960 μέχρι το 1963. Μεταξύ του 1964 και του 1968 υπηρέτησε σε διάφορες ανώτερες θέσεις στο Συμβούλιο Βρεττανικών Σιδηροδρόμων στο Λουδίνο. Από το 1968 μέχρι το 1972 υπηρέτησε ως ανώτερος σύμβουλος διευθύνσεως στον οίκο Price Waterhouse Associates του Λονδίνου.

Προσφυγικό 

Το 1972 διορίστηκε διευθυντής του Κέντρου Παραγωγικότητος Κύπρου. Μετά την τουρκική εισβολή του 1974, του ανετέθη το έργο της ανακουφίσεως, αποκαταστάσεως και στεγάσεως των προσφύγων, ως διευθυντή της Υπηρεσίας Επαναδραστηριοποιήσεως. Από το 1976 μέχρι το 1979 απεσπάσθη από την κυπριακή κυβέρνηση στο Γραφείο του Υπάτου Αρμοστή των Ηνωμένων Εθνών για τους Πρόσφυγες στη Γενεύη, όπου υπηρέτησε ως προϊστάμενος του Τμήματος Ανατολικής Αφρικής.

Το 1979 διορίστηκε πρέσβης της Δημοκρατίας στη Βόννη, με παράλληλη διαπίστευση στην Αυστρία και την Ελβετία, και τον Ιανουάριο του 1983 γενικός διευθυντής του υπουργείου Εξωτερικών.

Υπουργός 

Στις 22 Σεπτεμβρίου 1983 διορίστηκε υπουργός Εξωτερικών στην κυβέρνηση Σπύρου Κυπριανού, θέση στην οποία υπηρέτησε μέχρι το 1988. (Βίντεο Ψηφιακός Ηρόδοτος-Αρχείο ΡΙΚ) 

Ηγήθηκε της αντιπροσωπείας των ανωτέρων λειτουργών στη διάσκεψη των αρχηγών κρατών και κυβερνήσεων των Αδεσμεύτων στο Νέο Δελχί τον Φεβρουάριο του 1982 και ήταν ο υπαρχηγός της κυπριακής αντιπροσωπείας στην επανασυγκληθείσα 37η σύνοδο της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών.

Στη θέση του υπουργού Εξωτερικών διορίστηκε και  στην κυβέρνηση Γιώργου Βασιλείου στις 28 Φεβρουαρίου 1988.  Υπηρέτησε μέχρι τον Φεβρουάριο του 1993, όταν ανέλαβε καθήκοντα η κυβέρνηση του νέου προέδρου της Δημοκρατίας Γλαύκου Κληρίδη.  Ως υπουργός Εξωτερικών υπηρέτησε και στην κυβέρνηση Τάσσου Παπαδόπουλλου. Διορίστηκε στη θέση αυτή την 1η Μαρτίου 2003  και υπηρέτησε έως τις 12 Ιουνίου 2006. 

Θέση στην Ελλάδα 

Τον Μάιο του 1993 ο Γ. lακώβου διορίστηκε από την κυβέρνηση της Ελλάδος (κυβέρνηση

Κ. Μητσοτάκη) πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου του Εθνικού Ιδρύματος Υποδοχής και Αποκατάστασης Αποδήμων και Παλιννοστούντων ομογενών Ελλήνων. Μετά τις εκλογές του Οκτωβρίου 1993 επαναδιορίστηκε στην ίδια θέση από την κυβέρνηση Ανδρέα Παπανδρέου.

Από τη θέση του αυτή ο Γ. Ιακώβου ανέπτυξε πολλαπλή δραστηριότητα, πολλαπλασιάζοντας τους ρυθμούς εγκατάστασης Ελληνοποντίων στην Θράκη. Σχεδίασε την επιχείρηση «Χρυσόμαλλο Δέρας» που απομάκρυνε τους Έλληνες από την πόλη Σοκχούμι της αποσχισθείσης από την Γεωργία περιοχής της Απχαζίας. Σχεδίασε επίσης και εφάρμοσε προγράμματα στήριξης του Ελληνισμού της πρώην Σοβιετικής Ένωσης.

Για το συνεχιζόμενο πολυσχιδές εθνικό, πολιτικό, πολιτιστικό και ανθρωπιστικό έργο του, το Πανεπιστήμιο της Τιφλίδας ανακήρυξε τον Γ. lακώβου επίτιμο διδάκτορα Πολιτικών Επιστημών.

Υποψήφιος -Προεδρικές  

Στις προεδρικές εκλογές του 1998 ο Γεώργιος Ιακώβου κατήλθε ως ανεξάρτητος υποψήφιος, υποστηριζόμενος από το ΑΚΕΛ και άλλα κόμματα, με κύριο αντίπαλό του τον Γλαύκο Κληρίδη ο οποίος διεκδικούσε επανεκλογή για δεύτερη θητεία. Στο δεύτερο γύρο των εκλογών (Ιακώβου – Κληρίδης) εξελέγη ο Γλαύκος Κληρίδης εξασφαλίζοντας ποσοστό 50.82% των ψήφων, έναντι 49.18 του Γιώργου Ιακώβου. (Βίντεο Ψηφιακός Ηρόδοτος-Αρχείο ΡΙΚ) 

Διαπραγματευτής

Το 2006 – 2007 υπηρέτησε ως ύπατος αρμοστής της Κύπρου στο Ηνωμένο Βασίλειο, όπου υπηρέτησε μέχρι το 2007.  Στις 28.2.2008 ο Γιώργος Ιακώβου διορίστηκε Επίτροπος Προεδρίας στην κυβέρνηση Δημήτρη Χριστόφια και ανέλαβε σημαντικό ρόλο στη διαδικασία των απευθείας διαπραγματεύσεων για λύση του Κυπριακού μεταξύ του προέδρου Χριστόφια και του Τουρκοκύπριου ηγέτη Μεχμέτ Αλί Ταλάτ. 

Έχει τιμηθεί με τα πιο κάτω παράσημα:

1. Τον Μεγαλόσταυρο Αξίας της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας.
2. Τον Μεγαλόσταυρο του Τάγματος του Φοίνικος της Ελλάδος.
3. Τον Μεγαλόσταυρο Τιμής της Αυστρίας.