Πολιτικός, στέλεχος του ΚΚΕ. Γεννήθηκε στην Λεμεσό το 1900. Από τα νεανικά του χρόνια ασπάστηκε την κομμουνιστική ιδεολογία και μαζί με ορισμένους άλλους πρωτοπόρους ίδρυσαν τον πρώτο μαρξιστικό πυρήνα στη Λεμεσό το 1922 με εκφραστικό όργανο την Εφημερίδα Πυρσός.
Ο Πυρσός (ἐφημερίς σοσιαλιστική, ὄργανον τοῦ Κυπριακου Ἐργατικου Κόμματος - πριν από την ίδρυση του Κ.Κ.Κ, κυκλοφόρησε το 1922 από τον Κώστα Χριστοδουλίδη Σκελέα.
Εργαζόταν στην Κύπρο ως υπάλληλος, ενώ στη συνέχεια πήγε στην Ελλάδα και έγινε μέλος του ΚΚΕ.
» Βλέπε Αφιέρωμα: Αριστερά και Κύπρος
Το 1931, μετά την καθαίρεση της ΚΕ του ΚΚΕ από την Κομμουνιστική Διεθνή λόγω της φραξιονιστικής πάλης χωρίς αρχές, έγινε μέλος του Πολιτικού Γραφείου. Στα Συνέδρια που ακολούθησαν, στο 5ο Συνέδριο (1934) και στο 6ο Συνέδριο (1935) εξελέγη μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ.
Μετέβη στη Μόσχα και φοίτησε στις κομματικές σχολές ΚUTV. Όλα αυτά τα χρόνια μέχρι τη σύλληψή του από τη Δικτατορία του Μεταξά, ήταν στην ηγετική ομάδα του Νίκου Ζαχαριάδη. Συνελήφθη από τη Δικτατορία του Μεταξά και εκτοπίστηκε στη Γαύδο, από την οποία απέδρασε τον Μάιο του 1941, μεταβαίνοντας στην Κρήτη και αργότερα στην Αθήνα.
Με εντολή της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ τον Φεβρουάριο του 1942 έγινε γραμματέας του Μακεδονικού Γραφείου του ΚΚΕ στην Θεσσαλονίκη. Στη θέση αυτή παρέμεινε όλη τη διάρκεια της κατοχής. Στον εμφύλιο πόλεμο ήταν μέλος του Γενικού Στρατηγείου του ΔΣΕ. Επίσης, ήταν μέλος της Προσωρινής Δημοκρατικής Κυβέρνησης ως υπουργός Εθνικής Οικονομίας και Επισιτισμού.
Μετά την ήττα του ΔΣΕ έζησε ως πολιτικός πρόσφυγας στις ανατολικές χώρες, παραμένοντας στην ΚΕ και στο ΠΓ του ΚΚΕ κατά διαστήματα.
Μεταπολιτευτικά επέστρεψε στην Ελλάδα και ήταν υπεύθυνος διαφώτισης της ΚΕ του ΚΚΕ. Πέθανε στις 7 Ιουνίου 1983 στην Αθήνα.