Ιάκωβος επίσκοπος
Επίσκοπος Ταμασσού κατά την περίοδο της αρχιεπισκοπείας του αρχιεπισκόπου Κύπρου Αθανασίου Α΄ (1592 -1598) και αργότερα, κατά τις αρχές του 17ου αιώνα. Ο επίσκοπος Ταμασσού Ιάκωβος ήταν μέλος της ιεράς συνόδου, που απετελείτο και από τους επισκόπους Φιλόθεον Πάφου, Βενιαμίν Σολέας και Ιερεμίαν Κιτίου. Η σύνοδος αυτή επανειλημμένα συνήλθε κι εξέτασε την περίπτωση του αρχιεπισκόπου Αθανασίου, που ήταν κακού χαρακτήρα και κατηγορείτο ότι παραβίαζε βάναυσα τους ιερούς κανόνες, ότι ασύστολα θησαύριζε, ότι κατέστρεφε τα ιερά κειμήλια, ότι κερδοσκοπούσε, ότι πολιτευόταν αντιχριστιανικά και με ασέβεια, ότι είχε επιτρέψει την πολυγαμία κλπ. Ωστόσο η σύνοδος δεν φαίνεται να επέβαλε την ποινή της καθαιρέσεως στον Αθανάσιο, επειδή για κάτι τέτοιο απαιτείτο σύνοδος από 12 τουλάχιστον επισκόπους. Ο Αθανάσιος καθαιρέθηκε τελικά από το Οικουμενικό Πατριαρχείο.
Η ανώμαλη κατάσταση και ο σάλος στους κόλπους της Κυπριακής Εκκλησίας συνεχίστηκε και μετά την καθαίρεση του Αθανασίου, κυρίως εξαιτίας των προστριβών και της διαμάχης του ιδίου και του κόμματός του με τον διάδοχό του αρχιεπίσκοπο Βενιαμίν. Στην διαμάχη αναμείχθηκαν και οι επίσκοποι, ιδίως ο Ταμασσού Ιάκωβος και ο Πάφου Λεόντιος Α΄(διάδοχος του Φιλοθέου), οι οποίοι χαρακτηρίστηκαν από τον Κύριλλο Λούκαρι ως εχθροί της αλήθειας, εξολοθρευτές της Εκκλησίας, καταφρονητές της ιεροσύνης, καταλύτες των ιερών ναών, προδότες της θρησκείας και επιχειριζόμενοι κάθε είδος παρανομίας προκειμένου να ικανοποιήσουν την φιλαργυρία τους (βλέπε επιστολή Κυρίλλου Λουκάρεως προς τον Χριστοφήν Λογοθέτην Αμμοχώστου, Legrand, τόμος Δ΄, XVII, σ. 230).
Όταν όμως ο ίδιος ο Κύριλλος Λούκαρις (πατριάρχης Αλεξανδρείας) ήλθε στην Κύπρο για να βοηθήσει στην εξομάλυνση της κατάστασης στην οποία είχε περιέλθει η Κυπριακή Εκκλησία, χειροτόνησε μεν ως νέο αρχιεπίσκοπο Κύπρου τον Χριστόδουλο (1606), αλλά φαίνεται ότι δεν μπόρεσε να επιβληθεί και επί του επισκόπου Ιακώβου και των λοιπών, τους οποίους περιγράφει με τόσο μελανά χρώματα.