Μαυροκορδάτος Θεόδωρος
Ο Θεόδωρος Μαυροκορδάτος γεννήθηκε το 1862 στην Ελλάδα και το 1882 ήρθε στην Κύπρο όπου εργάστηκε στην Λευκωσία σαν βοηθός αστυνομικός διευθυντής. Η αφοσίωση και ο ζήλος που έδειξε στα καθήκοντα του, αναγνωρίστηκαν και το 1892 διορίστηκε αστυνομικός διευθυντής πόλης και επαρχίας Λεμεσού.
Είχε πολύ καλή συνεργασία με τους δημάρχους Λεμεσού Ιωάννη Καραγεωργιάδη και Χριστόδουλο Σώζο και η συνεργασία αυτή πρόσφερε αρκετά στην ανάπτυξη της Λεμεσού.
Διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην εκστρατεία καταπολέμησης της ακρίδαςπου μάστιζε την Κύπρο την εποχή εκείνη.
Προσέφερε σε δύο μεγάλα σημαντικά έργα για την Λεμεσό:
Αντιπλημμυρικά έργα:
Τον Νοέμβριο του 1880 έγιναν οι μεγάλες πλημμύρες στη Λεμεσό. Οι ζημιές ήταν μεγάλες . Οι βροχές ήταν συνεχείς και τα Χριστούγεννα έγιναν πιο έντονες. Η βροχή συνοδευόταν από χαλάζι και σφοδρούς ανέμους. Το νερό στον Γαρύλλη έφτασε τα είκοσι πόδια ( έξι μέτρα} και υπερχείλισε τις όχθες. Το νερό από τις όχθες του Γαρύλλη πλημμύρισε την κεντρική και δυτική Λεμεσό. Αρκετά σπίτια γύρω στα εβδομήντα κατεστράφησαν, δέκα άτομα πνίγηκαν και περισσότερα από εκατό σπίτια έπαθαν μεγάλες ζημιές , δεν μπορούσαν να κατοικηθούν και κατεδαφίστηκαν.
Στο στρατόπεδο Πολεμιδιών κατεγράφη βροχόπτωση έξι ιντσών σε τρείς ώρες (150 χιλιοστών).
Το 1891 οι στρατιώτες του Βασιλικού Μηχανικού που έδρευαν στα Πολεμίδια έκαναν διάφορα αντιπλημμυρικά έργα για να βελτιώσουν την κατάσταση. Η κακοκαιρία επαναλήφθηκε το 1894 και ήταν χειρότερη από το 1890. Τα έργα του 1891 δεν βοήθησαν, Τα θύματα ήταν περισσότερα και οι υλικές ζημιές μεγαλύτερες. Αναφέρεται στην οδό Ελευθερίας ήταν τόσο πολύ το νερό που ένα γαϊδούρι που παρασύρθηκε από το νερό βρέθηκε σε μπαλκόνι διώροφου κτηρίου.
Στη δεύτερη πλημμύρα του 1894 ο Μαυροκορδάτος ήταν στη Λεμεσό σαν αστυνομικός διευθυντής. Τότε συνέλαβε την ιδέα της κατασκευής των αντιπλημμυρικών αναχωμάτων. Σαν αστυνομικός διευθυντής Λεμεσού είχε υπό την εποπτεία του τους φυλακισμένους της επαρχίας Λεμεσού που ήταν στις φυλακές του Μεσαιωνικού Κάστρου. Ο Μαυροκορδάτος με την χρησιμοποίηση των φυλακισμένων ( τότε οι φυλακισμένοι που καταδικάζονταν εκτελούσαν και καταναγκαστικά έργα , κοινής ωφελείας) και με τη συνεργασία του δημάρχου Λεμεσού Ιωάννη Καραγεωργιάδη ανέγειρε ένα χωμάτινο ανάχωμα (πρόχωμα) ύψους περίπου δώδεκα(12) με δεκαπέντε (15) πόδια , 5 με 4,5 μέτρα και πλάτους 35 πόδια (10,50 μέτρα) στη κορυφή στένευε και ήταν 3,5 με 4,5 μέτρα. Το πρόχωμα εκτεινόταν από την οδό Ζαλόγγου στο βόρειο τμήμα της γέφυρας των Τεσσάρων Φαναριών και προχωρούσε προς τα βόρεια προς τη σημερινή λεωφόρο Μακαρίου κατευθυνόμενη ανατολικά στρίβοντας προς τα αριστερά στην οδό Θέκλας Λυσιώτη και ακολούθως κατευθυνόμενο προς τον νότο προς την θάλασσα μέσω του Δημοσίου Κήπου.
Μερικά από τα έργα διασώζονται μέχρι και σήμερα. Το ανάχωμα εκεί στην Οδό Θέκλας Λυσιώτη οι σημερινοί το λένε πάγκο. Στη κορυφή του αναχώματος είχαν φυτευτεί ευκάλυπτοι και στις πλαγιές του και στις δύο μεριές ακακίες. Το έργο τότε οι Λεμεσιανοί το αποκαλούσαν δενδροφυτεία ή αλέα και ήταν τόποι περιπάτου πρωί ή απόγευμα. Τότε ο περίπατος ήταν κάτι το συνηθισμένο για τους Λεμεσιανούς πριν να πάνε για δουλειά το πρωί ή απόγευμα όταν σχόλαγαν. Επίσης ο χώρος του πάρκου αυτού χρησιμοποιήτο από τους διευθυντές για μονοήμερες εκδρομές των μαθητών, το δε Σαββατοκύριακο χρησιμοποιήταν για οικογενειακούς περιπάτους και εκδρομές.
Δασούδι:
Το Δασούδι ήταν το δεύτερο μεγάλο έργο του Μαυροκορδάτου. Το Δασούδι ήταν στην ανατολική περιοχή της Λεμεσού και ξεκινούσε από το Άι Γιωρκούι τώρα ξενοδοχείο Crown και έφτανε μέχρι τον ποταμό της Γερμασόγειας. Το πλάτος ήταν απο τον δρόμο μέχρι την θάλασσα. Η περιοχή ήταν όλο άμμος και ονομαζόταν αμμόβουνοι. Η θαλασσινή αύρα μετάφερε τον άμμο απο την παραλία στον δρόμο και ο δρόμος καλυπτόταν απο άμμο και γινόταν δύσβατος ή ακόμα και αδιάβατος στα κάρα ή τις άμαξες (τότε δεν υπήρχαν ακόμα αυτοκίνητα) και δεν μπορούσε κάποιος να ταξιδέψει.
Έτσι ο Μαυροκορδάτος χρησιμοποιούσε τους φυλακισμένους για εργατικά χέρια για να καθαρίζουν τους δρόμους. Η εργασία ήταν δύσκολος και επίπονος ώσπου να καθαρίσουν και να μετακινήσουν την άμμο, ο άνεμος έφερνε άλλη.Ο Μαυροκορδάτος ξέροντας την χρησιμότητα της ακακίας απο την χρήση της μαζι με τους ευκαλύπτους απεφάσισε να τα χρησιμοποιήσει ώστε τα δενδρά αυτά να συγκρατούν την άμμο. Δενδροφύτεψε την περιοχή «Αμμοβούνι» σχηματίζοντας το σημερινό «Δασούδι». Το σύστημα δούλεψε πολύ καλά και ο παραλιακός δρόμος Λεμεσού – Λευκωσίας απαλλάχτηκε απ’ αυτό το πρόβλημα του άμμου, παραμένοντας ελεύθερος για την κυκλοφορία αδιάλειπτα. Η προσπάθεια είχε μεγάλη επιτυχία, ο δρόμος παρέμεινε συνέχεια καθαρός επιτρέποντας την απρόσκοπτη κυκλοφορία των κάρων και των αμαξών.
Ο Θεόδωρος Μαυροκορδάτος πέθανε το 1915 σε ηλικία 53 ετών.