Κονταρίνι Γεώργιος
Ξάδελφος της Αικατερίνης Κορνάρο. Κατείχε υψηλά αξιώματα στην Κύπρο επί ημερών της Αικατερίνης και παρέμεινε στο νησί και μετά την εκθρόνιση της βασίλισσας και την κατάληψη της Κύπρου από τη Βενετία. Πέθανε στην Κύπρο το 1510 και τάφηκε στην εκκλησία του μοναστηριού του Αγίου Δομινίκου στη Λευκωσία (ο ντε Μας Λατρί αναφέρει ως χρονιά θανάτου του το 1491).
Βλέπε λήμματα: Δομινικανώ αγίων μοναστήρια
Ήταν ένας από τους έμπιστους συμβούλους και βοηθούς της Αικατερίνης στη διακυβέρνηση του βασιλείου της Κύπρου, έφερε τον τίτλο του κόμητα της Γιάφφα και της Ασκαλώνος, του είχαν δε παραχωρηθεί από τη βασίλισσα πολλές τιμές αλλά και τιμάρια στην Κύπρο (περιλαμβανομένων των χωριών Βαβατσινιά, Δάλι, Άγιος Σέργιος Αμμοχώστου, Πλατανιστάσα και Καλοψίδα — βλέπε ντε Μας Λατρί, ‘Les comtes de Jaffa et d' Ascalon...’, Arch. Veneto, XVIII, 1879, B', pp. 401-3, και Revue des Questions Historiques, 1879, p. 199). Κατείχε επίσης τη ζωτική θέση του διοικητή της Αμμοχώστου.
Βλέπε λήμμα: Γιάφφα και Ασκαλών
Το γεγονός ότι η βασίλισσα Αικατερίνη Κορνάρο τον εμπιστευόταν αλλά και τον είχε ανάγκη, αποδεικνύεται και από γράμμα της προς αυτόν με ημερομηνία 1η Δεκεμβρίου 1484. Ο Γεώργιος Κονταρίνι είχε πάρει από τη βασίλισσα την άδεια να μεταβεί από την Κύπρο στη Βενετία, το Δεκέμβριο του 1482, για προσωπικές υποθέσεις. Στη Βενετία νυμφεύθηκε την ξαδέλφη του Ισαβέλλα, κόρη του Νικολάου Κονταρίνι. Γράφοντάς του από την Κύπρο την 1η Δεκεμβρίου 1474 για να τον συγχαρεί, η Αικατερίνη του ζητεί ταυτόχρονα να επιστρέψει στην Κύπρο χωρίς να καθυστερήσει περισσότερο, διότι «είχε απόλυτη ανάγκη της βοήθειάς του για ζητήματα διακυβέρνησης», διαφορετικά θα έχανε «την υψηλή θέση που κατείχε στην εκτίμηση (εύνοιά) της».
Είναι γεγονός ότι η βασίλισσα Αικατερίνη αντιμετώπιζε τρομερά προβλήματα εξαιτίας των ποικίλων πιέσεων των Βενετών που, μετά τον θάνατο του συζύγου της, βασιλιά Ιακώβου Β΄, το 1473, είχαν θέσει την Κύπρο «υπό την προστασία τους» και προσπαθούσαν να την αποκτήσουν και τυπικά — πράγμα που πέτυχαν το 1489 με την παραχώρηση του νησιού στη Βενετία από την Κυπρία βασίλισσα. Επίσης, η Αικατερίνη αντιμετώπιζε και συνωμοσίες στο εσωτερικό, κυρίως από τους υποστηρικτές της πρώην βασίλισσας Καρλόττας που είχε εκθρονιστεί το 1460 από τον ετεροθαλή αδελφό της Ιάκωβο Β' αλλά που δεν είχε παύσει να διεκδικεί τον θρόνο της και που είχε κινητοποιηθεί προς αυτή την κατεύθυνση ξανά, αμέσως μετά τον θάνατο του Ιακώβου. Ιδίως μετά τη δολοφονία του θείου της Αικατερίνης και βασικότερου συμβούλου και υποστηρικτή της, του Ανδρέα Κορνάρο στις 13 Νοεμβρίου 1473, καθώς και άλλων βενετόφιλων, από στελέχη του καταλανικού κόμματος, η βασίλισσα είχε απόλυτη ανάγκη από ικανούς υποστηρικτές της, περισσότερο δε από έμπιστους συγγενείς.
Βλέπε λήμμα: Καρλόττα
Μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο των συνωμοσιών, των δολοπλοκιών, των πιέσεων από διάφορες κατευθύνσεις και των μεγάλων προβλημάτων, η Αικατερίνη είχε στηριχθεί στη βοήθεια των Κονταρίνι — του Γεωργίου και άλλων — που κι αυτοί όμως απετέλεσαν στόχους. Ο Γεώργιος Κονταρίνι κινδύνευσε να εξουδετερωθεί σε κάποια στιγμή, χάνοντας μάλιστα τους τίτλους του. Μετά τη δολοφονία του Ιακώβου Β΄ το 1473, η Βαβατσινιά εκχωρήθηκε από τη χήρα του, τη βασίλισσα Αικατερίνη Κορνάρο, ως ιδιωτικό φέουδο στον Γεώργιο Κονταρίνι, «μαζί με τα περίχωρά της» και μαζί επίσης με τα χωριά Πλατανιστάσα και Καλοψίδα. Την πληροφορία αυτή δίνει και πάλι ο Φλώριος Βουστρώνιος. Ο Γεώργιος Κονταρίνι έφερε και τον τίτλο του κόμη της Γιάφφα, που του εδόθη σε επίσημη τελετή στην Αμμόχωστο στις 27 Ιανουαρίου του 1474.
Γράφοντας στον Γεώργιο Κονταρίνι στις 3 Ιουνίου 1476 για να τον συγχαρεί για την επανάκτηση του τίτλου του κόμητα της Γιάφφα, ο Βενετός προβλεπτής Βίκτωρ Σοράντζο, εξυμνεί ταυτόχρονα με θερμά λόγια τις ικανότητες, την εξυπνάδα και τη δύναμη του χαρακτήρα του. Με τον Σοράντζο ο Γεώργιος Κονταρίνι διατηρούσε επαφή με συνεχή αλληλογραφία. Σε διάφορα γράμματά του, που ο Σοράντζο διαβίβαζε στον δόγη της Βενετίας, ο Γεώργιος Κονταρίνι διεκτραγωδούσε τα ανυπέρβλητα προβλήματα που αντιμετώπιζε η Αικατερίνη Κορνάρο και ζητούσε από τη Δημοκρατία της Βενετίας να την ενισχύει, να την βοηθεί και να της συμπαρίσταται. Σ’ ένα μάλιστα από τα γράμματα αυτά, προς τη Βενετία, οι Κονταρίνι και Σοράντζο αναφέρουν ότι είχαν υπάρξει μάρτυρες λεηλασίας των προσωπικών κοσμημάτων της ίδιας της βασίλισσας από την κατοικία της στην Αμμόχωστο, το τέλος του 1473. Δράστες ήσαν ο Λουδοβίκος Αλμπερίκος, ο Ρίτζο ντι Μαρίνο και άλλοι του καταλανικού κόμματος, που τότε αναγκάστηκαν να φύγουν από την Κύπρο, κυνηγημένοι από βενετσιάνικο στρατό. Τότε ήταν που διάφορα κτήματα του Αλμπερίκου δόθηκαν στον Γεώργιο Κονταρίνι.
Για το παρασκήνιο που εξανάγκασε τελικά την Αικατερίνη Κορνάρο να εκχωρήσει την Κύπρο στη Βενετία το 1489, στο οποίο μοιραία κι ο Γεώργιος Κονταρίνι ήταν αναμεμειγμένος, βλέπε λήμμα: Κορνάρο Αικατερίνη
Πηγή
Μεγάλη Κυπριακή Εγκυκλοπαίδεια