Τράπεζα Κύπρου & Εφημερίδα Πολίτης

Παγκυπριονίκης στη δισκοβολία, τη σφαιροβολία και την αντισφαίριση.

Ο Γιώργος (Κοκής) Μιχαηλίδης γεννήθηκε στη Λευκωσία το 1912. Πατέρας του ήταν ο Ιωάννης Μιχαηλίδης, μεγαλέμπορος. Μητέρα του ήταν η Ναυσικά Γεωργίου Καλβάρεως, που έφερε τον τίτλο της Αρσακειάδος, καθόσον είχε αποφοιτήσει από την περίφημη σχολή στην Αθήνα, στην οποία εκπαιδεύονταν οι μέλλουσες δασκάλες. Ο πατέρας της, Γεώργιος Ν. Κάλβαρης, ήταν από τις πιο εμβληματικές μορφές της κυπριακής εκπαίδευσης, αφού διετέλεσε σχολάρχης της Ελληνικής Σχολής Λευκωσίας, από την οποία αναδύθηκε το Παγκύπριο Γυμνάσιο.

Ασχολήθηκε από τα μαθητικά του χρόνια με τον αθλητισμό, όταν φοιτούσε στο Παγκύπριο Γυμνάσιο. Ήταν νικητής σε αγωνίσματα ρίψεων (σφαιροβολία και δισκοβολία). Ήταν άριστος μαθητής, αλλά δεν πήγε αμέσως για σπουδές όταν πήρε το απολυτήριό του το 1929.

Παρακάθισε στις κυβερνητικές εξετάσεις για την αγγλική γλώσσα, με σκοπό την πρόσληψη σε κυβερνητικές υπηρεσίες. Αφού εξασφάλισε το σχετικό πιστοποιητικό, εργάστηκε στο Κτηματολόγιο και στο Τμήμα Υπηρεσιών Μεταλλίων μέχρι το 1932.

Σε αυτό το διάστημα ξεδίπλωσε τις αρετές του στον κλασικό αθλητισμό. Αναδείχθηκε παγκυπριονίκης με τη φανέλα του Γ.Σ.Π. το 1930 και το 1931 στην ελληνική δισκοβολία, την ελεύθερη δισκοβολία, τη σφαιροβολία και την αντισφαίριση, η οποία επίσης περιλαμβανόταν στο πρόγραμμα των Παγκυπρίων αγώνων, όπως και άλλα ομαδικά αθλήματα (όπως το ποδόσφαιρο, η πετοσφαίριση κ.ά.). Ο Γιώργος Μιχαηλίδης διέπρεψε και με το ΑΠΟΕΛ ως αθλητής και ποδοσφαιριστής, καθώς επίσης με την ομάδα του English School, στο οποίο φοίτησε για ένα διάστημα προκειμένου να μάθει την αγγλική γλώσσα.

Το 1932 ο Γιώργος Μιχαηλίδης αποφάσισε να εκπληρώσει όνειρο ζωής και πήγε στην Αθήνα να σπουδάσει. Η αλήθεια είναι ότι είχε έφεση στη μηχανολογία. Μάλιστα άρχισε σπουδές για να γίνει μηχανικός, αλλά σε κάποιο στάδιο, με προτροπή της οικογένειάς του, η οποία του υποδείκνυε ότι η Κύπρος δεν διέθετε γιατρούς, άλλαξε κλάδο σπουδών και έγινε γιατρός.

Όταν αποφοίτησε με πτυχίο αριστούχου, παρέμεινε στην Αθήνα για να ασκήσει το ιατρικό λειτούργημα. Εκεί τον βρήκε ο Β' Παγκόσμιος πόλεμος, όπως αφηγήθηκε στον δρα Χρύσανθο Χρυσάνθου ο γιος του, Γιάννης Μιχαηλίδης:

«Ο πατέρας μου υπηρέτησε στο Λαϊκό Νοσοκομείο Αθηνών και περιέθαλπε στρατιώτες που είχαν τραυματιστεί στο μέτωπο του πολέμου, όταν η Ιταλία του Μουσολίνι επιτέθηκε εναντίον της Ελλάδας στις 28 Οκτωβρίου 1940. Μετά που οι Γερμανοί κατέλαβαν την Ελλάδα το 1941 και επιβλήθηκε η ναζιστική κατοχή, επικράτησαν η πείνα και ο τρόμος στην Αθήνα. Ο πατέρας μου εντάχτηκε στην αντίσταση κατά των κατακτητών. Ορκίστηκε  μέλος του  ΕΔΕΣ (Εθνικός Δημοκρατικός Ελληνικός Σύνδεσμος) που ήταν η δεύτερη μεγαλύτερη αντιστασιακή οργάνωση κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής. Ήταν υπεύθυνος για ιατρικά και υγειονομικά θέματα του 1^ου Υποτομέως του Συγκροτήματος "Κολωνάκι" και παρείχε ιατρική περίθαλψη σε ασθενείς μέλη της οργάνωσης».

Όπως αναφέρθηκε τότε, ο Γιώργος Μιχαηλίδης «εξήσκει έντονον προπαγάνδαν υπέρ της Οργανώσεως, διένεμε προθύμως τον εκδιδόμενον κατά την εποχήν παράνομον Τύπον της οργανώσεως, καθώς και διάφορα έντυπα, αψηφών κάθε κίνδυνον της ζωής του».

Μετά τον Β' Παγκόσμιο πόλεμο απενεμήθη στον Γιώργο Μιχαηλίδη το Μετάλλιον Εξαιρέτων Πράξεων, του Βασιλέως Γεωργίου, για τις υπηρεσίες που προσέφερε για περίθαλψη τραυματιών πολέμου.

Στην Κύπρο επέστρεψε το 1952 ήδη έμπειρος γιατρός με ειδίκευση στη Χειρουργική και τη Γυναικολογία. Τότε ίδρυσε ιδιωτική κλινική στη Λευκωσία. Τρέφοντας άσβεστο πάθος για τον αθλητισμό, ο Γιώργος Μιχαηλίδης συμμετείχε ως παράγοντας σε ομοσπονδίες και σωματεία διαφόρων αθλημάτων, όχι μόνο του κλασικού αθλητισμού, αλλά και του ποδοσφαίρου, της αντισφαίρισης, του αυτοκινήτου, των χιονοδρομιών, των ιπποδρομιών, της αερολέσχης κ.λπ.

Ήταν γενικός γραμματέας του ΑΠΟΕΛ από το 1953 και, ανάμεσα σε πολλά άλλα έγγραφα, υπέγραψε και την αίτηση του Μιχαλάκη Καραολή για εγγραφή του στις τάξεις του σωματείου, το οποίο υπαγόταν στην περιφέρεια του Γ.Σ.Π. Το έγγραφο αυτό δημοσιεύτηκε στο επετειακό λεύκωμα «Γ.Σ.Π. 125 χρόνια, αθλητισμού, πολιτισμού, αγώνων».

Στη διάρκεια του απελευθερωτικού αγώνα το 1955-1959 ο Γεώργιος Μιχαηλίδης προσέφερε μοναδικές υπηρεσίες, σύμφωνα με τον γιο του, Γιάννη Μιχαηλίδης

«Ως γιατρός μαιευτήρας - γυναικολόγος που ήταν, ο πατέρας μου διέθετε ειδικό έγγραφο, το Curfue Pass, με το οποίο μπορούσε να κυκλοφορεί οποιαδήποτε ώρα με το αυτοκίνητό του, ακόμη και όταν επιβαλλόταν απαγόρευση της κυκλοφορίας. Οι Άγγλοι αγνοούσαν την ειδίκευσή του σε τραύματα πολέμου που απέκτησε στην Ελλάδα. Γνωρίζω ότι με σύνδεσμο μέλος της ΕΟΚΑ στο χωριό Γέρι, από όπου καταγόταν ο πατέρας του, ο πατέρας μου πρόσφερε πρόθυμα ιατρική περίθαλψη σε αγωνιστές όταν του ζητήθηκε. Μετά από την ανακήρυξη της Κυπριακής Δημοκρατίας, ο πατέρας μου ποτέ δεν επεδίωξε ανταλλάγματα, αξιώματα ή αναγνώριση για την προσφορά του στον απελευθερωτικό αγώνα 1955-1959».

Ούτε και την προβολή μέσω του αθλητισμού επιδίωξε σε οποιαδήποτε περίπτωση ο Γιώργος Μιχαηλίδης. Ήταν πάντοτε πρόθυμος να προσφέρει ανιδιοτελώς από οποιοδήποτε πόστο. Στους αγώνες στίβου έδινε πάντοτε το παρών του ως έφορος σταδίου, επόπτης αγώνων, κριτής, χρονομέτρης κ.λπ. «Θυμάμαι είχε φέρει από το εξωτερικό με δικά του χρήματα τα πρώτα αθλητικά επαγγελματικά χρονόμετρα Longines», σημειώνει ο γιος του, Γιάννης Μιχαηλίδης.

Εκ παραλλήλου προς την άσκηση της ιατρικής του ειδικότητας, του μαιευτήρα - γυναικολόγου, ο Γιώργος Μιχαηλίδης συνέβαλε στην ανάπτυξη του κλασικού αθλητισμού, ως μέλος του διοικητικού συμβουλίου του Γ.Σ.Π., καθώς επίσης διάφορων άλλων αθλημάτων. Ήταν ιδρυτικό στέλεχος και πρόεδρος του Ομίλου Φίλων Αυτοκινήτου. Υπήρξε αλυτάρχης του Διεθνούς Ράλι Κύπρου. Συμμετείχε επίσης δραστήρια στην Αθλητιατρική Εταιρεία Κύπρου.

Είχε και πολλά άλλα ενδιαφέροντα ο Γιώργος Μιχαηλίδης, όπως για παράδειγμα τον φιλοτελισμό. Το 1959 υπήρξε ιδρυτικό μέλος και πρώτος εκλεγείς πρόεδρος της Κυπριακής Φιλοτελικής Εταιρείας. Επανεκλέγηκε για επτά διετείς θητείες.

Όταν το 1993 η Ένωση Αθλητικογράφων Κύπρου (ΕΑΚ) τον τίμησε για την προσφορά του στον αθλητισμό, πολλοί εξήραν την ανιδιοτέλειά του. Κι όταν έφυγε από τη ζωή τέσσερα χρόνια αργότερα, το 1997, σε ηλικία 85 ετών, σε εφημερίδες δημοσιεύτηκαν άρθρα για τον σκαπανέα του αθλητισμού, ο οποίος έμενε πίσω από τα φώτα της προβολής, συνειδητά. Ο γιος του Γιάννης Μιχαηλίδης έχει δωρίσει σειρά αντικειμένων στο Μουσείο Γ.Σ.Π.  (προηγήθηκε δωρεά προς το Μουσείο ΑΠΟΕΛ) φωτίζοντας την αθόρυβη, αλλά ουσιαστική και ανεκτίμητη προσφορά του Γιώργου Μιχαηλίδη στον αθλητισμό του τόπου μας.

Πηγή

Μεγάλη Κυπριακή Εγκυκλοπαίδεια