Ηρώδης ο Αττικός ή Ηρώδης ο πάνυ = ο μέγας
Ο γνωστός πλούσιος και ισχυρός Αθηναίος ρήτορας, που έζησε τον 2ο αιώνα μ.Χ. Απέκτησε την εύνοια του αυτοκράτορα Αδριανού καθώς και του Αντωνίνου του Ευσεβούς και υπήρξε δάσκαλος του Μάρκου Αυρηλίου. Ο Ηρώδης Αττικός χρησιμοποίησε τον πλούτο και τη δύναμή του προστατεύοντας ανθρώπους των γραμμάτων και ιδρύοντας λαμπρά δημόσια κτίρια, όπως ήταν ο ναός της θεάς Τύχης, το Στάδιο και το Ωδείο στην Αθήνα. Σύμφωνα με τις μαρτυρίες του Λουκιανού, που ήταν σύγχρονός του, ο Ηρώδης είχε φιλικές σχέσεις με τον Κύπριο φιλόσοφο Δημώνακτα*, που έζησε τον ίδιο καιρό στην Αθήνα. Ο Δημώναξ, που ήταν συχνά αθυρόστομος και αστειολόγος, πείραζε τον Ηρώδη για ορισμένες προλήψεις και αδυναμίες του. Ο Λουκιανός στο έργο του Δημώναξ (24,33) διασώζει δυο σχετικά περιστατικά:
Όταν ο Ηρώδης πενθούσε τον γιό του Πολυδεύκη, που πέθανε μικρός, και ζητούσε να ζέψουν άρμα με άλογα για τον νεκρό για ν’ ανεβεί σ’ αυτό ο Πολυδεύκης, και να ετοιμάσουν και δείπνο, ο Δημώναξ πήγε σ' αυτόν και του είπε: «Ηρώδη, σου φέρνω από τον Πολυδεύκη μιαν επιστολή». Ο Ηρώδης κολακεύτηκε γιατί νόμισε ότι αυτό αποτελούσε εκδήλωση συμπάθειας του φιλόσοφου για το πένθος του, και ρώτησε τον Δημώνακτα τί ζητούσε με το γράμμα του ο Πολυδεύκης. Τότε ο Δημώναξ του είπε: Σε κατηγορεί που δεν πήγες ακόμη κοντά του. Στο δεύτερο περιστατικό ο Δημώναξ παρουσιάζεται να ειρωνεύεται τον Ηρώδη Αττικό γιατί έβαζε στα συμπόσια καθίσματα για τη νεκρή γυναίκα του Ρήγιλλα και τον πεθαμένο Πολυδεύκη.