Τράπεζα Κύπρου & Εφημερίδα Πολίτης

Στις 27 Αυγούστου 1952 το ΑΚΕΛ δημοσιοποιεί εκτεταμένα τους λόγους που η Κεvτρική Επιτρoπή τoυ κόμματος προχώρησε στην  απoβoλή τωv Πλoυτή Σέρβα, Χριστoφή Οικovoμίδη (Νoύση) και Γώγoυ Κακoγιάvvη.

» Ραδιοφωνική Μαρτυρία: Ο Πλουτής για Παπαϊωαννου

Ειδικότερα για τον Πλουτή Σέρβα το πλήρες κείμενο έχει ως εξής:

Για τον Πλουτή Σέρβα πρέπει να λεχτεί ξανά. Είναι ο πραγματικός ηγέτης, ο ουσιαστικός καθοδηγητής της αντικομματικής φράξιας ο μάστορας του φραξιονισμού και του οππορτουνισμού, ο ειδικευμένος σ' όλες τις ταχτικές του οππορτουνισμού, ο ικανώτερος απ' όλους να δημιουργεί φραξιονιστικούς κύκλους και "δημοκρατικές επαναστάσεις" και να καμώνεται πως "δε ξαίρει αν είναι τούτο ή εκείνο φραξιονισμός". Μπροστά στα μάτια του συνεδρίου, κάτω από τη μυτη των συνέδρων, ο Πλουτής Σέρβας καθοδηγούσε τη φραξιονιστική δουλειά ενάντια στο κόμμα μας, έδινε "οδηγίες" στα νεαρά βλαστάρια του φραξιονισμού, έκανε το δικηγόρο του Νούση και του Κακογιάννη, λέγοντας πως "δεν είναι αυτό που ήθελαν να πουν", πράγμα που δημιούργησε τη χειρότερη εντύπωση σε βάρος του.

Μετά το συνέδριο ο Σέρβας δούλεψε για πολύ καιρό για να διακλαδώσει τα νήματα του φραξιονισμού, πιάνοντας το ένα και το άλλο στέλεχος του κόμματος, πράγματα που αναγκάστηκε να παραδεκτεί στην απολογία του, αλλά... που τα θεωρεί "δημοκρατικά", που τα δικαιολογεί με το ότι "ξεχείλισε" το ποτήρι της δυσαρέσκειας του και ότι δεν αποκλείει να έχει ξεχειλίσει και στο μέλλον πιο πολύ. Ο Σέρβας, όταν πρόκειται να υποκριθεί μπροστά στο κόμμα, κάνει "αυτοκριτική" πάνω σε γεγονότα που βροντοφωνάζουν για την καταστρεπτική για το κόμμα φραξιονιστική του δράση του 1945. Κι'οταν πρόκειται να δικαιολογηθεί, να εμφανίσει σα "δημοκρατική" την νεώτερη φραξιονιστική του δράση, αναιρεί όσα παραδέχεται πριν, για το 1945. Ετσι έκανε στην τελευταία Κ. Ολομέλεια, όπου κλήθηκε ν' απολογηθεί, όταν ισχυρίστηκε ότι το 1945 "δεν έκανε φραξιονισμό". Μαστορικά ο Σέρβας έκανε τη δουλειά του ενάντια στην Κ. Καθοδήγηση του Κόμματος, προτιμώντας να ψαρεύει μέσα στο κόμμα, να κατηγορεί σε μέλη και σε στελέχη το ΓΓ σαν "φιλόδοξο", ότι η ΚΕ "χτυπά" τα δυναμικά στοιχεία σαν το Νούση, το Χρύσανθο Σαββίδη, τον Κακογιάννη και τον Πλουτή", να καθοδηγεί μέλη του Κόμματος να παν στην Κ.Ε. στον Ε. Γραμματέα και στην ομάδα του "ΕΤΣΙ ΠΟΥ ΝΑ ΜΗ ΦΑΝΕΙ ΟΙ ΙΔΙΟΣ" και να ΑΠΑΙΤΗΣΟΥΝ όπως ακυρωθεί η απόφαση της Κ. Ολομέλειας που τον αφορά, να κάνει σε κουβέντες απειλητικούς υπαινιγμούς ότι "μπορεί να φτάσει ίσαμε τα γεγονότα του 1945" αν το ποτήρι του αντικομματικού του εγωϊσμού "ξεχειλίσει". Τέτοιος ξαναπαρουσιάζεται ο Σέρβας με όσα άλλα έκαμε προσυνεδριακά μαζί με τη φράξια, και στη διάρκεια του συνεδρίου, για τη διάσπαση του Κόμματος και την "επανεξέταση" της γραμμής του.

Ο ΠΛΟΥΤΗΣ ΣΕΡΒΑΣ ΔΗΛΩΣΙΑΣ

Μα ο Σέρβας δεν είναι μόνο ένας μεγάλος οπορτουνιστής που για 16 χρόνια ταλαιπώρησε το κόμμα, δεν είναι μόνο ένας μεγάλος φραξιονιστής που στα 1945 έβαλε όρους στο κόμμα και τελικά βγήκε έξω απ' αυτό "για να το πολεμήσει και να το νικήσει". Δεν είναι μόνο ο απειθάρχητος που γ' αυτόν οι αποφάσεις του Κόμματος "δεν πρέπει να ισχύουν, δεν είναι μόνο ο συνεργάτης και ο πραγματικός εγκέφαλος της σημερινής φράξιας που σήκωσε τη σημαία της ανταρσίας ενάντια στο κόμμα μας. Ο ΠΛΟΥΤΗΣ ΣΕΡΒΑΣ ΕΙΝΑΙ ΠΡΩΤΑ ΑΠ ΟΛΑ ΕΝΑΣ ΔΗΛΩΣΙΑΣ ΑΠΟ ΤΟ 1935. Σαν τέτοιος κρυβόταν από το κόμμα για 16 χρόνια και μόνον όταν αυτό το στοιχείο ήρτε στα χέρια της ΚΕ κι' αυτή τόθεσε μπροστά του, αυτός αναγκάστηκε να ομολογήσει τι ήταν και πότε έγινε αυτή η δήλωση. Τη δήλωση ο Σέρβας την υπόγραψε κάτω από την πίεση της αστυνομίας, όταν όπως ισχυρίζεται του αρνούνταν να τον αποβιβάσουν στην Κύπρο. Ο ίδιος ισχυρίζεται πως το περιεχόμενο της δήλωσης που υπόγραψε ήταν ότι "αποβιβαζόμενος στην Κύπρο δεν θα αναμιχθεί στην πολιτική". Η Κ. Ε. όμως δεν πιστεύει  σ' αυτό τον ισχυρισμό, ότι μέσα στις συνθήκες της παλμεροκρατίας η αστυνομία θα ικανοποιόταν μ' αυτή μόνο τη δήλωση, όταν μέσα στις ίδιες συνθήκες, ο Παλμερισμός απαιτούσε απ' όλα τα τότε ηγετικά στελέχη (Κόνωνας) δηλώσεις αποκήρυξης των ιδεών και των αρχών του Κόμματος. Η ΚΕ δεν πιστεύει σ' αυτό τον αφύσικο χαρακτηρισμό του Σέρβα, αλλά κι ότι λέγει ο ίδιος πως υπόγραψε δεν παύει να είναι μια αντικομματική δήλωση που καθορίζει την όλη αντιικομματική του δράση από τότες ως σήμερα. Ο ίδιος ο Σέρβας δήλωσε πως αν του ζητούσαν να κάμει μια τέτοια δήλωση στην Ελλάδα "δεν θα την έκαμνε".

Βέβαια ο Σερβας, όταν αποκαλύφτηκε σαν δηλωσίας έστριψε σα φίδι για να ισχυριστεί ότι "το κόμμα τότες κατατοπίστηκε". Ομως όλα τα παλιά στελέχη του Κ.Κ.Κ. που ρωτήθηκαν εκτός του φ. Χρίστου Σαββίδη που θυμάται, άκουσαν με κατάπληξη τον ισχυρισμό του Σέρβα. Εκτός όμως τούτου ο Σέρβας κλήθηκε κι έκαμε από το 1949 3 φορές βιογραφικό και αυτοκριτικό σημείωμα κι ισχυρίστηκε αυτός και μερικοί άλλοι φίλοι, πως "έκαμε την πιο ειλικρινή αυτοκριτική απ' όλους". Πως λοιπόν δεν είχε τη στοιχειώδη ειλικρίνεια ν' αποκαλύψει στο κόμμα ένα τέτοιο γεγονός ότι είναι δηλωσίας; Μήπως γιατί το θεώρησε σαν ένα "ασήμαντο γεγονός" όπως ζήτησε να ισχυριστεί.

Το γεγονός της δήλωσης του Πλ. Σέρβα φωτίζει όλη την αντικομματική φραξιονιστική του δράση. Εξυπηρετώντας κάθε άλλο από τα συμφέροντα του Κόμματος, θεληματικά ή αθελα, ο Σέρβας όσο κανένας άλλος την κανονική ανάπτυξη του Κόμματος μέσα στις πιο ευνοϊκες γι 'αυτό συνθήκες καταπάτησε και ταλαιπώρησε το κόμμα όσον κανένας άλλος με τα προσωπικά του ζητήματα, καταπατούσε τη στοιχειώδη κομματική πειθαρχία, παραβαίνοντας κι ανατρέποντας συτηματικά αποφάσεις της Κ. Ε., βάζοντας όρους στην Κ. Ε., απειλώντας με παραίτηση από το πόστο του Γ. Γ. και προχωρώντας ίσαμε τις συγκαλυμμένεςα αλλά αρκετά γνωστές απόπειρες για ίδρυση άλλου κόμματος κατά την παραίτηση του το 1945.

Η περίπτωση του Στεφανίδη, που από τη μια τον απόβαλλε η ΚΕ του ΚΚΚ και από την άλλη εκβίαζε ο Σέρβας την ΚΕ και τον επανέφερε, η περίπτωση της απειθαρχίας του Σέρβα προς απόφαση του ΠΓ του ΚΚΚ για να μετοικήσει στη Λευκωσία, η περίπτωση της ανατροπής της απόφασης της ΚΕ του ΚΚΚ για να μην υποβάλει υποψηφιότητα Δημάρχου στις δημοτικές εκλογές του 1943, όλα αυτά είναι χαραχτηριστικά του πόσο καταπόνησε και ταλαιπώρησε το κόμμα από τότε ο Πλουτής Σέρβας.

Με την ταχτική του αυτή ο Σέρβας εκτός του ότι καταπάτησε τις στοιχειώδεις αρχές του δημοκρατικού συγκεντρωτισμού, της πειθαρχίας στο κόμμα, στάθηκε και χείριστο παράδειγμα διαπαιδαγώγησης νέων στελεχών, έσπαζε το κουράγιο των απλών μελών για δουλειά, στερούσε το κόμμα απ' τη μαχητική κι ελεγκτική του δύναμη. Ακολουθώντας καθορισμένη γραμμή δεν ενδιαφέρθηκε να εξοπλίσει το κόμμα με Μαρξιστική- Σταλινική εθνική πολιτική, υιοθέτησε τη σεχταριστική γραμμή της σοβιετικής Κύπρου μέσα στα πλαίσια της σοβιετικής Βαλκανικής Ομοσπονδίας που αποτελεί τροτσκιστική αριστερή παρέκκληση, την τροποποίησε αργότερα σε γραμμή της αυτονομίας (Συντάγματος μέσα στα πλαίσια της βρεττανικής αυτοκρατορίας) και όταν το κόμμα σαν αποτέλεσμα της επαφής του με τις μάζες και μέσα στις συνθήκες της αντιφασιστικής πάλης, βρήκε τη σωστή γραμμή της εθνικής αποκατάστασης, ο Σέρβας ανακάλυψε την περίφημη θεωρία της αυτόματης, της χωρίς αγώνα πραγματοποίησης της Ενωσης, με το τέλος του πολέμου.

Ετσι το κόμμα ευνουχίστηκε, έχασε τη μαχητικότητα του και σε συνδυασμό με άλλα γεγονότα, βρέθηκε στο τέλος του πολέμου ιδεολογικά αφοπλισμένο.

Για αγροτική πολιτική Κόμματος σε μια χώρα βασικά αγροτική, όπως είναι η Κύπρος, ούτε καν σκέφτηκε ο Πλουτής, όντας Γ. Γ. του Κόμματος. Το πρόβλημα της συγκρότησης εθνικο-απελευθερωτικού μετώπου στην Κύπρο, το πρόβλημα του ποιες είναι οι κινητήριες δυνάμεις στον αγώνα του λαού μας, ενάντια στον ιμπεριαλισμό, αυτά και άλλα παρόμοια σοβαρά ζητήματα, ήταν ζητήματα για τα οποία κανένα ενδιαφέρον δεν έδειξε ο Πλουτής στο πρόβλημα της διαπαιδαγώγησης δημιουργίας και ανάδειξης στελεχών στην ακελική περίοδο (γιατί για την περίοδο πριν από το ΑΚΕΛ τα ζητήματα δεν έχουν ακόμα φωτιστεί από το Κόμμα) ήταν πολιτική που δεν είχε καμμιά σχέση με τις πολύτιμες υποδείξεις και θέσεις του σ. Στάλιν.

Ο ΔΗΛΩΣΙΑΣ ΠΛΟΥΤΗΣ ΣΕΡΒΑΣ ΠΡΟΣΚΑΛΕΙ ΣΤΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΗΣ ΣΚΑΡΙΝΟΥ ΤΟ ΔΗΛΩΣΙΑ ΚΟΝΩΝΑ

Ξεκινώντας απ' το ιδρυτικό Συνέδριο της Σκαρίνου (στο οποίο δεν προσκλήθηκε ούτε ένα αγροτικό στοιχείο) βλέπουμε σαν ιδρυτικό μέλος το δηλωσία Κόνωνα, που αναδείχνεται στην Κ.Ε. Στην Κ.Ε. κυριαρχούν τα μικροαστικά οππορτουνιστικά φιλοκυβερνητικά στοχεια που δεν αργούν να εγκαταλείψουν το κόμμα. Αργότερα αναδείχνονται στην ηγεσία του ΑΚΕΛ τέτοια στοιχεία, όπως ο Νούσης, Φιφής και άλλοι αποστάτες, με μοναδικό κριτήριο τις ρητορικές τους ικανότητες.

Στο 1940-41 ο Σέρβας δίνει στο συντεχνιακό κίνημα μιαν ολοφάνερα αντεργατική καθοδήγηση. Με την καθοδήγηση του μπαίνει μπροστά στο Χαλλ, τότε Εργατικό Σύμβουλο, το εξωφρενικό αίτημα, να πληρώνει η Κυβέρνηση τους μισθούς των εμμίσθων και τα ενοίκια των συντεχνιακών οικημάτων. Μια προσπάθεια υποταγής του συντεχνιακού κινήματος στην Κυβέρνηση.

Ολα αυτά όμως είναι μηδαμινά μπροστά στις πολύτιμες υπηρεσίες που πρόσφερε ο Σέρβας στον ταξικό εχθρό με το τέλος του πολέμου. Με τη θεωρία της αυτόματης λύσης του ζητήματος μας με το τέλος του πολέμου αφοπλίζει ιδεολογικά το Κόμμα. Με το στραπατσάρισμα των μπολσεβίκικων οργανωτικών αρχών το Κόμμα βρίσκεται και οργανωτικά εξουθενωμένο, εξουδετερωμένο και ρίχνεται απ' τον Σέρβα (όπως παραδέχτηκε στο βιογρφικό του σημείωμα) σε μια χωρίς αρχές φραξιονιστική διαμάχη με τον ίδιο αποφασισμένο "να παλαίψει απ' έξω και να νικήσει το Κόμμα", τη στιγμή που το Κόμμα θάπρεπε νάταν όσο ποτές προηγούμενα σφιχτοδεμένο για να παλαίψει με το τέλος του πολέμου για την εθνική αποκατάσταση του λαού μας. Αποκορύφωμα της ψφραξιονιστικής διαμάχης είναι η αντικομματική "δημοκρατική επανάσταση" των κάτω που δημιούργησε ο Πλουτής στη Λεμεσό φροντίζοντας να την επεχτείνει και σ' αλλες επαρχίες.

Ταυτόχρονα μ' αυτό το ιδεολογικό και οργανωτικό ξεχαρβάλωμα έχουμε την έρευνα στα συντεχνιακά οικήματα. Ακοθουθεί η κατηγορία ενάντια στη συντεχνιακή ηγεσία της ΠΣΕ- κι ενώ τα μέλη της είναι υπόδικα ο Σέρβας κάμνει δηλώσεις στον αντιδραστικό τύπο και σε ομιλίες του σε παλλαϊκή συγκέντρωση καταδικάζει τον "εξστρεμισμό" της ΠΣΕ.

Μεταπολεμικά ο ρόλος του Πλ. Σέρβα στην αλλαγή της γραμμής του Κόμματος μας είναι αναμφισβήτητος. Κι όταν το Κόμμα τελικά απόρριψε τη συνταγματική μανούβρα, ο Σέρβας

Ολα όσα αναφέρονται πιο πάνω, όπως και όγκος από άλλα παραδείγματα δεν αφήνουν καμμιά αμφιβολία για το αντικομματικό ποιόν του Πλ. Σέρβα, για το ρόλο που έπαιξε η δήλωση του κι' εξηγούν όλα μαζί τις μεγάλες ταλαιπωρίες που έπαθε το κόμμα εξαιτίας αυτού του στοιχείου και των άλλων οππορτουνιστών συνεργατών του, που κατά ένα πρωτότυπο τρόπο τους ρεκλάμαρε και τους ανέβαζε στο άψε-σβύσε στην κομματικήν ηγεσίαν.