Ζωγραφική

Η τέχνη της ζωγραφικής μπορεί να ορισθεί ως εξής: Είναι η τέχνη της αναπαράστασης σκηνών και πραγμάτων του αντικειμενικού κόσμου, ή ιδεών και συγκινήσεων, σε επίπεδες επιφάνειες και με τρόπο που να προσδίδεται καλλιτεχνική αξία. Η τέχνη της ζωγραφικής είναι μια από τις περισσότερο ευημερούσες τέχνες στην Κύπρο σήμερα, αν και δεν έχει φθάσει σε ιδιαίτερα υψηλά επίπεδα καλλιτεχνικής εκφράσεως.

Η ιστορία της ζωγραφικής ως εικονικής αναπαράστασης, ξεκινά από την τελευταία φάση της εποχής των Παγετώνων με τις περίφημες σπηλαιογραφίες που έχουν βρεθεί σε σπήλαια της Ισπανίας, της Γαλλίας και της βορειοδυτικής Αφρικής. Αργότερα, η ζωγραφική εμφανίζεται στους πρώτους μεγάλους πολιτισμούς της Μεσοποταμίας και της Αιγύπτου ως απεικόνιση γνώσεων και στη συνέχεια εμφανίζεται η διακοσμητική που συνίσταται από γεωμετρικά σχήματα και αφηρημένες εικόνες. Ακολουθεί η αγγειογραφία, δηλαδή η τέχνη της ζωγραφικής διακόσμησης των αγγείων, που ιδιαίτερα θα καλλιεργηθεί στην περιοχή του Αιγαίου πελάγους και θα φθάσει στην κορύφωσή της κατά την Κλασική, την Ελληνιστική και τη Ρωμαϊκή εποχή.

Βλέπε λήμμα: Αγγειοπλαστική

Παράλληλα κατά την Κλασική εποχή θα καλλιεργηθεί στον Ελληνικό κόσμο και η τοιχογραφία και θ' αναδειχθούν μεγάλοι καλλιτέχνες όπως ο Απελλής, ο Παράσιος και ο Ζεύξις. Η τοιχογραφία ωστόσο είχε χρησιμοποιηθεί ως διακοσμητική ζωγραφική πολύ πιο πριν και, μεταξύ άλλων, εξαίρετα δείγματά της έχουμε από τον Μινωικό πολιτισμό (ανάκτορο της Κνωσού). Αλλά και πολύ πιο πριν ακόμη, οι παραστάσεις της γεωργικής κυρίως ζωής στο εσωτερικό των πυραμίδων της Αιγύπτου, αποτελούν αφετηρία απ' όπου πολλοί θεωρούν ότι αρχίζει και η πραγματική ιστορία της ζωγραφικής, κατά την 4η/3η χιλιετία π.Χ.

Βλέπε λήμμα: Κρήτη και Κύπρος

Κατά τους πρώτους μεταχριστιανικούς αιώνες δημιουργείται άλλο είδος ζωγραφικής, η αγιογραφία, αν και λίγο πιο πριν εντοπίζονται τα πρώτα ζωγραφικά χριστιανικά σύμβολα στις κατακόμβες. Στη δυτική Ευρώπη αργότερα, ανθεί μεταξύ 9ου και 11ου μ.Χ. αιώνα κυρίως η πλούσια εικονογράφηση χειρογράφων που ακολούθησε τους λεγόμενους σκοτεινούς αιώνες (6ος-9ος) όπου η τέχνη της ζωγραφικής αντιπροσωπεύεται κυρίως από μινιατούρες και φορητές εικόνες. Από τον 11ο μέχρι τον 14ο αιώνα ακμάζει η γοτθική τέχνη στην Ευρώπη, επηρεασμένη και πάλι βαθύτατα από τη χριστιανική θρησκεία και με ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της την ζωγραφική «βιτρό».

Ακολουθεί η περίοδος της Αναγέννησης, απ' όπου κι αρχίζει η ιστορία της σύγχρονης ζωγραφικής, που αποτελεί τεράστιο πραγματικά κεφάλαιο. Διάφοροι ζωγραφικοί ρυθμοί ξεπήδησαν, όπως το μπαρόκ, ο νεοκλασικισμός, ο ρομαντισμός, ο ρεαλισμός, που απλώθηκαν σ' ολόκληρη την Ευρώπη.

Νέα εντυπωσιακή ανάπτυξη γνώρισε η ζωγραφική από το δεύτερο μισό του 19ου αιώνα, και νέα καλλιτεχνικά ρεύματα, όπως ο εμπρεσιονισμός και ο εξπρεσιονισμός, δημιούργησαν νέες σχολές. Ακολούθησαν και άλλα ρεύματα όπως ο κυβισμός, ο ντανταϊσμός και ο σουρεαλισμός, για να καταλήξει η ζωγραφική στη σύγχρονη αφηρημένη τέχνη.

Στην Κύπρο, κατά τα τελευταία χρόνια, οι ζωγράφοι αντιπροσώπευσαν τα κυριότερα από τα διάφορα αυτά ρεύματα και ακολούθησαν τις σχολές τους.

Πηγή

Μεγάλη Κυπριακή Εγκυκλοπαίδεια