Μεγάλος βεζίρης της Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Στο υψηλό αυτό αξίωμα διορίστηκε την 1η Ιανουαρίου 1809, σε διαδοχή του μεγάλου βεζίρη Μεμίς.
Σύμφωνα προς μια παράδοση, την οποία και αποδέχονται μερικοί ερευνητές, ο Γιουσούφ Ζιγιά ήταν εκείνος που έδωσε την εντολή για την εκτέλεση, με αποκεφαλισμό, του μεγάλου δραγομάνου της Κύπρου Χατζηγεωργάκη Κορνέσιου στην Κωνσταντινούπολη, τη Μεγάλη Τετάρτη (24 Μαρτίου) του 1809.
Η παράδοση αναφέρει ότι ο Γιουσούφ Ζιγιά είχε διατελέσει μερικά χρόνια πιο πριν εξόριστος στην Κύπρο, όπου και γνωρίστηκε με τον Χατζηγεωργάκη Κορνέσιο από τον οποίο πήρε και οικονομική βοήθεια με σκοπό να εξαγοράσει την άδεια επιστροφής του στην Κωνσταντινούπολη. Κάποτε όμως οι δυο άντρες συγκρούστηκαν, εξαιτίας της άρνησης του δραγομάνου να δώσει περισσότερα χρήματα, κι ο Ζιγιά απείλησε τον Κορνέσιο. Ο τελευταίος απάντησε πως δεν φοβόταν ανθρώπους που φορούσαν κίτρινα παπούτσια, που ήταν, δηλαδή, ταπεινής καταγωγής. Όταν αργότερα ο Χατζηγεωργάκης εκδιώχθηκε από την Κύπρο και πήγε με την οικογένειά του στην Κωνσταντινούπολη όπου βοηθήθηκε από το ρωσικό προξενείο και προέβη σε διάφορες ενέργειες για την αποκατάστασή του, βρέθηκε τελικά αντιμέτωπος με τον Γιουσούφ Ζιγιά που ήταν μεγάλος βεζίρης και που διέταξε την εκτέλεσή του.
Ωστόσο το σωζόμενο στο μοναστήρι του Μαχαιρά Τραούδιν του Κορνέσιου αναφέρει ότι ο μεγάλος βεζίρης που είχε διατάξει την εκτέλεση του δραγομάνου ήταν ο Μπαϊρακτάρης (Αλεμτάρ Μουσταφά, μεγάλος βεζίρης από τις 29 Ιουλίου 1808 μέχρι τις 14 Νοεμβρίου 1808 οπότε δολοφονήθηκε, συνεπώς δεν μπορεί να είναι σωστή η πληροφορία). Διάδοχος του Μπαϊρακτάρη ήταν για λίγο ο Μεμίς, που απολύθηκε την 1 Ιανουαρίου 1809. Από την άλλη, ο Ζιγιά διορίστηκε μεν μεγάλος βεζίρης την 1η Ιανουαρίου 1809 αλλά ανέλαβε τα καθήκοντά του μετά την 23 Απριλίου 1809 οπότε έφθασε στην Κωνσταντινούπολη, συνεπώς δεν μπορούσε να είχε εκτελέσει τον Κορνέσιο από τις 24 Μαρτίου 1809. Είτε η εντολή για την εκτέλεση δόθηκε και η ίδια η εκτέλεση του δραγομάνου έγινε τουλάχιστον ένα μήνα αργότερα, οπότε ο Ζιγιά βρισκόταν στην Κωνσταντινούπολη, είτε, πιθανότερο, η εντολή δεν δόθηκε από τον Ζιγιά αλλά από τον αντικαταστάτη του που δεν γνωρίζουμε ποιος ήταν.