Τράπεζα Κύπρου & Εφημερίδα Πολίτης

Κυπριακής καταγωγής συνθέτης και τραγουδιστής. Αφού έκανε σπουδαία καριέρα στην Αγγλία, ασπάστηκε τον ισλαμισμό και μετονομάστηκε Γιουσέφ Ισλάμ. Ζει στο Λονδίνο. Είναι παντρεμένος με την κενυάτισσα Fauzia Mubarak Ali και έχει δύο γιους (Yoriyos και Abd al-Ahad Islam) και τέσσερις κόρες (Hasanah Islam, Asmaa Islam, Maymanah Islam, Aminah Islam).

Ο συνθέτης και τραγουδιστής Κατ Στίβενς (Cat Stevens), λιγότερο γνωστός ως Στέφανος -Δημήτρης Γεωργίου, γεννήθηκε στις 21 Ιουλίου του 1948 στο Λονδίνο. Ο πατέρας του ήταν ελληνοκύπριος (Σταύρος Γεωργίου από την Τάλα της Πάφου) και η μητέρα του σουηδέζα. Οι γονείς του Στέφανου, που είχαν ένα εστιατόριο στο Λονδίνο, χώρισαν όταν αυτός ήταν 8 ετών, αλλά εξακολούθησαν να εργάζονται μαζί στο εστιατόριο και στα περισσότερα τραγούδια του Στέφανου που -στην ουσία- είναι μικρά ποιήματα, διακρίνεται ένα παράπονο για τις οικογενειακές σχέσεις.

Παρ’ όλες τις θρησκευτικές διαφορές που είχε ο Ορθόδοξος πατέρας του με τη Λουθηρανή μητέρα του, ο Στέφανος στάλθηκε στο St. Joseph Roman Catholic Primary School και εκεί έδειξε ενδιαφέρον για να μάθει πιάνο. Με τη δημοτικότητα όμως των Beatles, έδειξε ενδιαφέρον και για την κιθάρα και έπεισε τον πατέρα του να του αγοράσει την πρώτη του κιθάρα στα 1965. Το ενδιαφέρον του για τη μουσική αρχικά είχε κατευθυνθεί στα ελληνικά τραγούδια που είχε μάθει από το περιβάλλον του πατέρα του, αλλά οι βασικές επιρροές στην μετέπειτα καριέρα του, ήταν οι Bob Dylan & Paul Simon.

Στη μουσική διακρίθηκε από τα εφηβικά του, ακόμα, χρόνια. Το 1965 έκανε την πρώτη του εμφάνιση στη βρετανική μουσική σκηνή με το ψευδώνυμο Στιβ Άνταμς, γιατί –όπως είπε ο ίδιος- του ήταν αδιανόητο να ζητάνε τα albums του με το όνομα Στέφανος – Δημήτριος Γεωργίου, αλλά τελικά διάλεξε το Cat Stevens επειδή μια φίλη του, του είπε ότι έχει “γατίσια” μάτια. Την ίδια χρονιά, τράβηξε το ενδιαφέρον του παραγωγού Mike Hurst και σε λίγο το single “I Love My Dog” φιγουράριζε στα charts στο No 28, ενώ τα “Matthew and Son” & “I’m Gonna Get Me a Gun” ήταν μέσα στο Βρετανικό Top 10.

Τον Δεκέμβριο του 1967 το άλμπουμ New Masters απέτυχε στις πωλήσεις του, αλλά έμεινε αξιοσημείωτο στην ιστορία για το τραγούδι “First Cut Is the Deepest” που έγινε τεράστια επιτυχία με τον Rod Stewart (1977) και την Sheryl Crow (2006). Η διασκευή αυτή της Sheryl Crow του χάρισε το βραβείο του “Songwriter of the Year” (2006).

Στα 1968 και σε ηλικία 20 ετών, ο Stevens προσβλήθηκε από φυματίωση και έφτασε πολύ κοντά στο θάνατο. Στη διάρκεια της νοσηλείας και της ανάρρωσής του, ασχολήθηκε με τη yoga και τη μεταφυσική, έγινε χορτοφάγος και έγραψε περίπου 40 καινούργια “διαφορετικά” τραγούδια από αυτά που έγραφε μέχρι τότε.

Το 1970 έγραψε το τραγούδι για τη φίλη του ηθοποιό Patti d' Arbanville, Lady D'Arbanville το οποίο τον έκανε διεθνώς γνωστό. Eίχαν σχέση για περίπου ένα χρόνο, αλλά εκείνη ήθελε να δώσει περισσότερο βάρος στην καριέρα της ως μοντέλο και αποφάσισε να φύγει για ένα χρονικό διάστημα και να αφήσει το Λονδίνο για την Νέα Υόρκη. Ετσι, ο Κατ Στίβενς της αφιέρωσε αυτό το τραγούδι περιγράφοντας τα συναισθήματά του μετά την απομάκρυνσή της.  Άλλα τραγούδια που έγραψε γι’ αυτήν και βρίσκονται στο Mona Bone Jakon, είναι τα “Maybe You’re Right” & “Just Another Night”. Στο “Pop Star” αφηγείται την εμπειρία του σαν star και στο “Katmandu” παίζει φλάουτο ο Peter Gabriel. Τη δεκαετία του 1970 η καριέρα του έφτασε στο απόγειό της. Οκτώ διαδοχικοί δίσκοι του έγιναν χρυσοί, ενώ πολλά τραγούδια του κυριάρχησαν στον βρετανικό και τον αμερικάνικο πίνακα επιτυχιών. Ξεχωρίζουν τα άλμπουμ του «Tea for the Tillerman» (1970), «Catch Bull at Four» (1972) και «Buddha and the Chocolate Box» (1974), ενώ στα πιο δημοφιλή τραγούδια του περιλαμβάνονται τα: «Wild World» (1970), «Moonshadow» (1971) και «Oh Very Young» (1974).

Ένα τροχαίο ατύχημα το 1977, που παραλίγο να του κοστίσει τη ζωή, ήταν η αφορμή για να ασπαστεί το Ισλάμ. Το 1978 μετονομάστηκε σε Γιουσούφ Ισλάμ (Yusuf Islam), εγκατέλειψε την ως τότε επιτυχημένη καριέρα του και διέθεσε όλη την περιουσία του σε φιλανθρωπικούς σκοπούς, ενώ ίδρυσε και ένα μουσουλμανικό σχολείο στο Λονδίνο. Στα τέλη της δεκαετίας του 1990 επανήλθε στο χώρο της μουσικής με τραγούδια θρησκευτικού περιεχομένου, όμως οι δηλώσεις του υπέρ της θανατικής καταδίκης που αποφάσισε ο τότε θρησκευτικός ηγέτης της Περσίας Αγιατόλλα Χομεΐνι εναντίον του συγγραφέα Σαλμάν Ρούστι για το βιβλίο του «Σατανικοί στίχοι», που θεωρείται βλάσφημο για το Ισλάμ, ξεσήκωσαν διεθνείς αντιδράσεις.

Το 2004 επιδόθηκε στον Κατ Στίβενς το «Νόμπελ των Νόμπελ», στη Ρώμη, από τον Μιχαήλ Γκορμπατσόφ. Η απονομή του βραβείου αυτού άνοιξε τριήμερη σύνοδο των βραβευμένων με Νόμπελ Ειρήνης, ανάμεσά τους ο Σιμόν Πέρες, ο Λεχ Βαλέσα και η Ριγκομπέρτα Μεντσού.

Κατά τη διάρκεια του πολέμου στο Ιράκ εξέφρασε με διάφορους τρόπους την αντίθεσή του. Κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού του στις ΗΠΑ, το 2004, οι αμερικανικές αρχές έκριναν ότι οι δραστηριότητές του μπορεί να συνδέονται με την τρομοκρατία και τον απέλασαν ως ανεπιθύμητο. Δύο βρετανικές εφημερίδες, η Sun και η Sunday Times, έγραψαν ο Κατ Στίβενς «στηρίζει την τρομοκρατία». Ο Ελληνοκύπριος μουσικός κινήθηκε δικαστικά εναντίον τους. Το 2005 του επιδικάσθηκε αποζημίωση για συκοφαντική δυσφήμιση. «Είμαι ευχαριστημένος με την απόφαση, η οποία βοήθησε στο να αποδειχθούν η αθωότητα και το καλό μου όνομα. Μου φαίνεται ότι το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο σήμερα είναι να διατυπώνεις αχρείες κατηγορίες σε βάρος μουσουλμάνων. Στην περίπτωση μου αυτό έχει επιπτώσεις τόσο στις φιλανθρωπικές υπηρεσίες που προσφέρω όσο και στη φήμη μου ως καλλιτέχνη» δήλωσε σχολιάζοντας την δικαστική του δικαίωση.

Το 2007 πραγματοποίησε συναυλία στο Royal Albert Hall του Λονδίνου κατά τη διάρκεια της Peace One ημέρας και στη συνέχεια κυκλοφόρησε ένα τραγούδι φιλανθρωπικού χαρακτήρα για τα παιδιά της Γάζας.

Λίγο μετά την τουρκική εισβολή στην Κύπρο, το 1974, ο Κατ Στίβενς υιοθέτησε, μέσω του Ταμείου για τα Παιδιά της Κύπρου, δέκα προσφυγόπουλα. Σ' ένα από τους δίσκους του, με τίτλο Izitso (Isitso) περιέλαβε και το τραγούδι Kypros, που το αφιέρωσε στην κυπριακή του καταγωγή.