Ζεμπετός Βίκτωρ
Ηγέτης επαναστατικού κινήματος εναντίον των Τούρκων στην Κύπρο, το 1606 κ.ε., όταν αρχιεπίσκοπος Κύπρου ήταν ο Χριστόδουλος (Λουζινιάν). Το κίνημα αυτό φαίνεται ότι εξαπλώθηκε κυρίως στη βόρεια Κύπρο (οροσειρά Πενταδάκτυλου) και αποτελούσε συνέχεια άλλων προσπαθειών που κατά καιρούς υποκινούνταν από τους ενδιαφερόμενους ευγενείς της Δύσης για ανακατάληψη της Κύπρου.
Ο Βίκτωρ Ζεμπετός έδρασε σε συνεννόηση ή, τουλάχιστον, με γνώση του δούκα της Σαβοΐας και πιθανώς και άλλων Ευρωπαίων, φαίνεται δε ότι συνεργάστηκε και με Κυπρίους ιεράρχες. Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι στο κίνημα αυτό μετείχαν αρκετοί Έλληνες του νησιού, που ετέθησαν υπό τις διαταγές του Ζεμπετού και προκάλεσαν αρκετές απώλειες στους Τούρκους, των οποίων οι νεκροί, σύμφωνα προς μια πληροφορία, ανήλθαν στους 3.500. Αργότερα οι δραστηριότητες των επαναστατών αντιμετωπίστηκαν από τους Τούρκους με επιτυχία, αφού η αναμενόμενη βοήθεια από την Ευρώπη δεν ήλθε. Ο ίδιος ο Βίκτωρ Ζεμπετός διέφυγε από την Κύπρο και κατέφυγε κοντά στον δούκα της Σαβοΐας. Στην ίδια την Κύπρο τα αντίποινα ήσαν σκληρά κατά των ηττημένων επαναστατών και περιελάμβαναν παιδομαζώματα. Πολλοί Χριστιανοί εξισλαμίστηκαν προκειμένου να αποφύγουν τις συνέπειες. Ο αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος, γράφοντας στον δούκα της Σαβοΐας που τον ονομάζει και «βασιλιά της Κύπρου» στις 15 Νοεμβρίου 1617, απευθύνεται σ' αυτόν εκ μέρους όλου του λαού της Κύπρου και του λέει ότι ήδη ανέμεναν για μεγάλο χρονικό διάστημα τον «βασιλιά τους» να έλθει για να τους σώσει. Στην ίδια επιστολή αναφέρεται πως είχαν ακούσει ότι ο Βίκτωρ Ζεμπετός βρισκόταν κοντά στον δούκα και ευχαριστούσαν γι’ αυτό τον Θεό. Και στη συνέχεια ο αρχιεπίσκοπος γράφει πως αφότου ο Ζεμπετός ξεσήκωσε τον λαό της Κύπρου σε επανάσταση και πολλοί Τούρκοι είχαν σκοτωθεί, στράφηκαν κατά των Χριστιανών σαν άγρια κι αιμοβόρα ζώα και πήραν τα παιδιά από τις αγκαλιές των μανάδων τους για να τα καταβροχθίσουν. Η επιστολή κατέληγε αναφέροντας ότι η μόνη ελπίδα σωτηρίας των Χριστιανών του νησιού ήταν ο δούκας της Σαβοΐας.