Διονύσιος Β' ηγούμενος
Ηγούμενος της Ιεράς Μονής Σταυροβουνίου κατά την περίοδο 1948-1952. Γεννήθηκε το 1880 στο χωριό Γαλάτα, όπου και έμαθε τα πρώτα του γράμματα. Στη συνέχεια φοίτησε στο Παγκύπριο Γυμνάσιο και ακολούθως στο Παγκύπριο Διδασκαλείο. Την εποχή αυτή συνδέθηκε πνευματικά με την αδελφότητα της Ιεράς Μονής Σταυροβουνίου και αφού εγκατέλειψε στα 1900 τις σπουδές του εντάχθηκε σ’ αυτήν. Ο τότε ηγούμενος Διονύσιος Α' (1830-1902) τον δέχτηκε στις τάξεις των δοκίμων, τον έστειλε όμως ρασοφόρο για να ολοκληρώσει τις σπουδές του.
Το κύριο διακόνημά του ήταν αυτό της αγιογραφίας, το οποίο διδάχθηκε από τους ηγουμένους Διονύσιο Α' και Βαρνάβα (1864-1948). Καλός αγιογράφος ήταν επίσης και ο αδελφός του, ιερομόναχος Στέφανος (1896- 1978), ο οποίος εντάχθηκε στην αδελφότητα της μονής στα 1910, σε ηλικία μόλις 14 χρόνων, ύστερα από προτροπή του Διονυσίου. Ανάμεσα στις πολλές αγιογραφίες και τοιχογραφίες που ζωγράφισαν τα δύο αδέλφια περιλαμβάνονται και οι τοιχογραφίες του ναού της Παναγίας της Οδηγήτριας της γενέτειράς τους Γαλάτας, που κτίστηκε το 1930. Η προσφορά τους, όπως και μερικών άλλων Σταυροβουνιωτών, στον τομέα της εκκλησιαστικής τέχνης της Κύπρου υπήρξε πολύ σημαντική αφού συνέβαλαν με τα έργα τους στην αναγέννηση της βυζαντινής τέχνης στο νησί.
Ο Διονύσιος ανέλαβε την ηγουμενία της Ιεράς Μονής Σταυροβουνίου στα 1948, μετά τον θάνατο του ηγουμένου Βαρνάβα. Υπήρξε πρότυπο μοναχού και όπως και ο προκάτοχός του, δεν δέχθηκε για λόγους ταπείνωσης να λάβει ιερατικό σχήμα αλλά παρέμεινε μέχρι τον θάνατό του απλός μοναχός. Πέθανε την 1η Ιουλίου 1952 και κηδεύθηκε την επομένη από τον τότε μητροπολίτη Κιτίου Άνθιμο.