Ζαΐμης
Τίτλος Οθωμανών αξιωματούχων, από την τουρκική λέξη ζαΐμ (= επικαρπωτής ενός ζιαμετιού). Ο τίτλος αντιστοιχούσε προς εκείνον του μαρκησίου ή του βαρόνου της φεουδαρχικής Ευρώπης, με τη διαφορά ότι ο τίτλος του ζαΐμη δεν ήταν κληρονομικός αλλά αποκτάτο με απ' ευθείας παραχώρηση ζιαμετιού από τον σουλτάνο.
Οι ζαΐμηδες ήταν γαιοκτήμονες που εκαρπούντο τα αγαθά από μεγάλες εκτάσεις γης οι οποίες τους αποδίδονταν από τον σουλτάνο, με την υποχρέωση να διατηρούν ορισμένο αριθμό πολεμιστών διαθέσιμων σε περίπτωση πολέμου. Ο αριθμός των πολεμιστών (ιππέων) που συντηρούσαν οι ζαΐμηδες ήταν μεγαλύτερος από εκείνον που ήσαν υποχρεωμένοι να συντηρούν οι σπαχήδες.
Ζαΐμηδες και σπαχήδες υπήρχαν στην Κύπρο κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας, που όμως σταδιακά εκτοπίστηκαν κατά τον 18ο αιώνα (βλέπε και λήμμα αγροτική ζωή). Οι ζαΐμηδες της κάθε διοικητικής υποδιαίρεσης (καζά) βρίσκονταν κάτω από την δικαιοδοσία του αλαγήμπεη, όπως και οι σπαχήδες (βλέπε και λήμμα αλαγήμπεης).
Τόσο στην Κύπρο όσο και στην Ελλάδα, ο τίτλος του ζαΐμη χρησιμοποιήθηκε αργότερα και ως επίθετο ονομάτων.
Λεπτομέρειες για τη διοικητική οργάνωση της Κύπρου κατά την περίοδο της κατοχής της από τους Τούρκους, βλέπε στο λήμμα Τουρκοκρατία.