Γκυ ντ' Ιμπελέν
Γκυ ντ' Ιμπελέν Λατίνος επίσκοπος Αμμοχώστου - Τορτόζας. Εξελέγη στο αξίωμα αυτό κατά το 1298, μετά την ένωση των δυο εδρών σε μια, λόγω της πτώσεως της Άκρας και των σταυροφοριακών κρατών της Συρίας στους Μουσουλμάνους στα 1291. Στις 18 Απριλίου 1307 ο Γκυ μεσολάβησε μεταξύ Ερρίκου Β' Λουζινιανού και του σφετεριστή αδελφού του «κυβερνήτη» Αμωρύ, πείθοντάς τους να περιμένουν την απάντηση-κρίση του πάπα για τις μεταξύ τους διαφορές. Ήταν παρών στην υπογραφή του διατάγματος του Ερρίκου Β' που όριζε τον Αμωρύ κυβερνήτη (1307). Κατά τον πάπα Κλήμεντα Ε' (έγγρ. 10.5.1312) ο Γκυ μετείχε στο συμβούλιο διερευνήσεως των καταγγελιών κατά των διωκομένων τότε Τεμπλάρων (=Ναϊτών) ιπποτών προτού πεθάνει στα 1308. Στη διαθήκη του ο Γκυ άφησε 70.000 βυζάντια στους τραπεζίτες του για την οικοδόμηση του λατινικού καθεδρικού ναού Αμμοχώστου, του Αγίου Νικολάου, κατά τον τρόπο που θα απεφάσιζε ο διάδοχός του και ο κλήρος της επισκοπής του. Αλλά ο διάδοχός του Αντώνιος Σαουράνο, ως τότε θησαυροφύλακας της επισκοπής, στον ένα χρόνο που κατείχε τον θρόνο Αμμοχώστου ξόδεψε για δικούς του σκοπούς 20.000 βυζάντια. Το υπόλοιπο, 50.000 βυζάντια, εξαντλήθηκε από τον διάδοχο του Σαουράνο, τον επίσκοπο Βαλδουίνο Λαμπέρτ που οικοδόμησε έξη βότες των δυο κλιτών, δηλαδή τις δυο συστολικές πλευρές των κλιτών και τις αψίδες του κάθε κλίτους μαζί με τους θόλους τους, ως την 31 Αυγούστου 1311, οπότε άρχισε να δαπανά από τα δικά του χρήματα για περαιτέρω οικοδομήσεις. Κατά τον Loredano, ο Γκυ ξεχώριζε για την ευσέβεια και την αρετή του, κι ο θάνατός του λύπησε τον Ερρίκο Β' βαθιά, ενώ χαροποίησε τον Αμωρύ. Σε μερικά κείμενα ο Γκυ ντ' Ιμπελέν καλείται Guido de Trendi (Amadi σ. 254, Fl.Bustron σ. 141).