Συνάδων Μιχαήλ, άγιος
Ο Μιχαήλ Συνάδων, έζησε στα χρόνια του αυτοκράτορα Λέοντα του Αρμένιου και καταγόταν από πλούσια και αρχοντική οικογένεια, από τα Σύναδα της Φρυγίας. Πήγε στην Κωνσταντινούπολη για να σπουδάσει και εκεί συνδέθηκε με ένα φημισμένο πνευματικό άνθρωπο, το Θεοφύλακτο και μαζί αποφάσισαν να αφοσιωθούν στη μελέτη των Γραφών. Αποσύρθηκαν σε κάποιο μοναστήρι στον Εύξεινο Πόντο το οποίο είχε ιδρύσει ο Πατριάρχης Ταράσιος. Στη συνέχεια, ο μεν Θεοφύλακτος εξελέγη επίσκοπος Νικομήδειας, ο δε Μιχαήλ επίσκοπος Συνάδων, ο οποίος διακρίθηκε για την καταπολέμηση των αιρετικών διδασκαλιών.
Όταν ο αυτοκράτορας Λέων ο Αρμένιος, κήρυξε διωγμό εναντίον όσων υπερασπιζόταν τις ιερές εικόνες, ο Μιχαήλ φυλακίστηκε στο φρούριο Ευδοκιάς όπου και πέθανε.
Η κάρα του Αγίου Μιχαήλ βρίσκεται στην Ιερά Μονή Μεγίστης Λαύρας στο Άγιο Όρος, που της παραχωρήθηκε με χρυσόβουλο από τους βασιλείς Βασίλειο και Κωνσταντίνο.
Γραπτές μαρτυρίες αναφέρουν ότι έγιναν πολλές φορές προσπάθειες να έρθει στην Κύπρο η κάρα του Αγίου Μιχαήλ, γιατί θεωρείτο θαυματουργή ως προς την εξολόθρευση των ακρίδων, από τις οποίες μαστιζόταν για χρόνια η Κύπρος.
Πρώτη προσπάθεια έγινε από τον Ιλαρίωνα Κιγάλα (1586 -1654) το 1628 ο οποίος ταξίδεψε στην Κωνσταντινούπολη, κατ' εντολήν του τότε αρχιεπισκόπου Κύπρου Χριστόδουλου και της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Κύπρου, με αποστολή να φέρει στην Κύπρο την κάρα του αγίου Μιχαήλ του Συνάδων. Διευθετήθηκε τελικά, μαζί με το λείψανο του αγίου να έλθουν στην Κύπρο, συνοδεύοντάς το, μοναχοί της Μεγίστης Λαύρας, στους οποίους ο αρχιεπίσκοπος υπεσχέθη να τους συνοδεύει στην περιοδεία τους σ' ολόκληρη την Κύπρο. Σώζονται τα σχετικά έγγραφα για εξασφάλιση της κάρας από το μοναστήρι της Μεγίστης Λαύρας, που περιλαμβάνουν και σχετική επιστολή του αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου, ημερομηνίας 15 Ιουνίου 1628.
Άλλη μια περίπτωση αφορά τον επίσκοπο Ιωακείμ ο οποίος με επιστολή του στη Μονή Μεγίστης Λαύρας το Νοέμβριο του 1757, ζητά όπως το μοναστήρι επιτρέψει τη μεταφορά στην Κύπρο της κάρας του αγίου Μιχαήλ Συνάδων, προς υποβοήθηση του αγώνα για εξολόθρευση των ακρίδων. Πέραν των ακρίδων εκείνη την εποχή είχε ξεσπάσει μια πολύ σοβαρή επιδημία, η πανώλης, η οποία προκάλεσε το θάνατο στο ένα τρίτο του πληθυσμού και ερήμωσε ολόκληρα χωριά.
Η μνήμη του τιμάται στις 23 Μαϊου.